m
Neutraal, op het absurde af
media
The blue lagoon
39
Gerard Arninkhof maakt dinsdag zijn laatste
Journaal-uitzending. Hij vindt zichzelf extreem
neutraal. „Ik kan er mentaal niet bij als er
zelfs op deze redactie gejuich opgaat als het
Nederlands elftal in Zuid-Afrika scoort."
door Paul van Liempt
TERUGGESPOELD
media@wegener.nl
024-3650570
Zaterdag 11 december 2010
Voor collega's die ver
baasd waren dat hij
al op zijn 6ie stopt
met werken, had hij
een standaardgrapje:
„Ik ben dankbaar dat
jullie tot je 67e doorgaan om mij
dit mogelijk te maken."
Journalist en nieuwslezer van het
NOS Journaal Gerard Arninkhof
(61) maakt gebruik van een rege
ling om met vervroegd pensioen
te gaan en kijkt uit naar een leven
van 'ongekende vrijheid', waar hij
flink van wil genieten. Hij begint
met een lange vakantie op Bali en
gaat daarna veel tijd investeren in
hobby's als roeien, cello spelen en
koken voor vrienden.
Nee, hij is niet van plan een boek
te schrijven. Misschien stelt hij
zijn kennis ter beschikking aan
tv-stations in derdewereldlanden.
Ooit verleende hij zijn diensten
aan Democratie Voice of Birma,
een ondergronds station dat uit
veiligheidsoverwegingen was uitge
weken naar Thailand. Arninkhof:
„Daar vertelde ik hoe je een uitzen
ding in elkaar moet zetten en hoe
je een interview aan moet pakken.
Op dat moment voelde ik me
enorm nuttig. Ik kon echt iets bete
kenen voor die mensen."
Arninkhof werkte bijna dertig jaar
voor het Journaal. Hij deed verslag
geving in brandhaarden als
Kosovo en Iran, was midden jaren
negentig samen met Maria Henne-
man verslaggever-presentator en
behoorde in de jaren daarna tot de
kern van vaste presentatoren van
het Journaal.
'U brengt het allemaal zo saai',
voegde iemand hem ooit toe.
Waarop hij naar eigen zeggen in
de verdediging schoot: „Dat vind
ik een mooi compliment, want we
zijn er niet voor het effectbejag."
Hij is de boodschapper van het
nieuws, die geloofwaardig moet
zijn en voldoende bagage moet
hebben. Arninkhof is saai en dege
lijk. „In de positieve zin van het
woord, hè", vult hij lachend aan.
Werken bij het NOS Journaal past
hem als een jas. Hij is neutraal, op
het 'absurde af' Collega's hebben
Arninkhof in al die jaren zelden
met een vuist op tafel zien slaan.
Hij noemt het 'een ingebakken re
lativeringsvermogen'. Hij is er ook
huiverig voor emoties toe te laten
in zijn werk. Boos worden over
nieuwsontwikkelingen is hem
vreemd, hij wil meteen analyse
ren. Hoe zit het precies in elkaar?
Arninkhof: „Ik kan je verklappen
dat ik daar wel eens in doorschiet.
Ik kan er heel extreem in zijn."
Ter illustratie verwijst hij naar gro
te sportevenementen die 'de hele
natie' in de greep houden. „Ik kan
er mentaal niet bij als er zelfs op
deze redactie gejuich opgaat als
het Nederlands elftal in Zuid-Afri
ka scoort. Daar begrijp ik he-le-
maal niets van. Als journalist doe
je dat niet. Alles wat riekt naar
chauvinisme en nationalisme staat
me tegen. Dat zijn in potentie heel
gevaarlijke emoties. Maar ik weet
Gerard Arninkhof: „Alles wat riekt naar chauvinisme en nationalisme staat
me tegen. Dat zijn in potentie heel gevaarlijke emoties." foto GPD
ook wel dat ik een uitzondering
ben als ik niet juich voor het Ne
derlands elftal, het is raar van me."
Ook over primeurs heeft hij een
hoogst particuliere mening, die
nauw bij zijn karakter aansluit. Hij
vindt primeurs niet 'het kwaliteits
keurmerk voor een journalistieke
organisatie'. Het maken van een
toegankelijk, begrijpelijk en respec
tabel programma is in zijn ogen
van 'ontzaglijk veel meer belang'.
Hij noemt scoren van primeurs
'een journalistieke afwijking'. Ar
ninkhof: „Wat maakt het uit of
iets eerst om half acht in het RTL
Nieuws zit of een halfuur later in
het NOS JournaalHet gaat erom
of het goed is uitgezocht, of de sa
menhang is aangetoond en of het
In de serie Teruggespoeld staat
wekelijks de spot gericht op
een filmklassieker die op veel
mensen een onuitwisbare
indruk heeft gemaakt.
Ongetwijfeld weet tegenwoordig
iedere u-jarige jongen wat 'onge
steld zijn' is. Maar in 1980 vlogen
er nog geen Libresse's met vleu
gels over het beeldscherm. Omdat moeders
het 'mysterie van de maandelijkse bloe
ding' alleen aan dochters vertelden, ver
keerden jongens in zalige onwetendheid.
En toen draaide er die woensdagmiddag in
de plaatselijke bioscoop 'The blue lagoon'.
Een film over twee tieners die samen op
groeien op een onbewoond eiland. Er was
al zenuwachtig gegiecheld over de blote
borstjes van Brooke Shields toen hét ge-
door Ivar Hoekstra
beurde. Mooie Brooke stond ergens onder
een watervalletje hysterisch te gillen: ze
bloedde tussen haar benen! Vriendje Chris
topher Atkins, kwam al aanstormen met
bloedstelpende berenklauw, maar werd
door Brooke beschaamd weggestuurd. Wat
was hier aan de hand? Een meisje dat 'tus
sen haar benen bloedt', maar verzorging
weigert? Het ging ons 11-jarige jongetjesver
stand te boven. „Stommeriken! Ze is onge
steld joh! Snappen jullie dat niet?", siste
Bianca uit de zesde klas, die ook mee was.
Bianca kon het weten, want zij was vol
gens Dieuwke 'al eens ongesteld geweest'.
De ongestelde Brooke Shields was één van
de mysteries in 'The blue lagoon'. Het ande
re was dat de twee kinderen die als kleu
ters op het eiland aanspoelden, als pubers
gevoelens voor elkaar kregen.
Uiteraard was er veel kritiek op de film.
Mocht de tere kinderziel wel worden bloot
gesteld aan deze softe puber-erotiek? Maar
degelijk is gebracht. Je moet niet
overal hijgerig achteraan lopen.
Journalisten maken elkaar gek in
hun jacht op primeurs, toch?"
De grootste schok in al die jaren
kreeg hij rond het 'verschijnsel
Pim Fortuyn', zegt hij. Net als het
grootste deel van journalistiek Ne
derland, moest de NOS volgens
hem vaststellen dat 'we grote ont
wikkelingen in de maatschappij
hadden gemist'. Hij vindt het bi
zar dat met de LPF, en later de
PW, partijen verketterd werden,
die aanhang kregen omdat veel
mensen in het land ongerust zijn.
En met die ongerustheid kennelijk
nergens anders terecht kunnen.
„Terwijl de Tweede Kamer aan het
bekvechten was, werden die onge
ruste mensen genegeerd. Daarom
kozen we bij het Journaal voor
meer straat en minder staat."
Arninkhof houdt er niet van hoog
hartig voorbij te gaan aan wat je
niet bevalt of wat je niet kent. Als
er onrust is in Culemborg rond
Marokkanen en Molukkers moet
je dat volgens hem serieus nemen.
Ook de discussie rond de film Fit-
na werd volgens hem van alle kan
ten belicht. Intern was er vooral
discussie over de voortdurende
aandacht over het al dan niet uitko
men van de film. Het Journaal be
sloot na een lange vergadering er
niets meer aan te doen tot de film
af was. „Anders bleef je hangen in
een aaneenschakeling van dinge
tjes, dag in dag uit."
Gerard Arninkhof keek sporadisch
een uitzending terug ('ik vind het
vreselijk mezelf terug te zien') en
constateerde dan dat hij erbij keek
of al het nieuws wel heel erg be
langrijk en serieus was. Hij paste
zijn mimiek aan omdat je in de
huiskamer liever een vriendelijk ie
mand ziet die je vertelt wat er ge
beurd is dan een boze dominee.
Spottend: „En zo strompelde ik al
die jaren voorwaarts."
igg Reageren?
redactie.media@wegener.nl
Verder dan halfnaakt zoenen gingen Brooke
Shields en Christopher Atkins niet.
verder dan halfnaakt zoenen gingen
Brooke en Christopher niet. Wie de film
nu ziet, kan zich niet voorstellen waarom
er toen zo'n ophef was. Het is vooral sug
gestie en nauwelijks actie.
De film was een enorme hit, nu wordt ie
met liefde belachelijk gemaakt Heb het
met veertigers maar eens over 'The blue
lagoon' en je wordt neergesabeld. Alsof we
ons met terugwerkende kracht schamen
voor bloedende Brooke en het broeierige
sfeertje dat onze puberhormonen op hol
deed slaan. Maar juist vanwege die giecheli
ge schaamte van toen maakte de film veel
indruk. Er kwam tien jaar later een ver
volg, 'Return to the blue lagoon', maar zon
der Brooke Shields was dat tot mislukken
gedoemd. Want het was de schoonheid
van Shields die pubers deed wegdromen.
Jongens wilden haar hebben, meisjes wil
de haar zijn. Dan kun je als jonge actrice
niet meer stuk. Brooke Shields is ook als
veertiger nog altijd een schoonheid. Wat er
van Christopher Atkins is geworden, weet
niemand. Waarschijnlijk rent hij met een
verbanddoos nog steeds achter bloedende
pubermeisjes aan.
