'Over sommige dingen kun je
i8l
Woonstichting Hulst mag overgaan
tot ontruiming huurwoning in Hulst
Studeren naast
de deur straks
geen probleem
Koud
Baron van Monnickhuijzen: „Wat voor een
streek is dit, dat zulke vreselijke
weerzinwekkende wezens er vrij spel hebben!?'
Groei Bloei houdt kerstmarkt
almanak
T- /v
ff?/" i;\ 5--
dinsdag 30 november 2010
WITTE WIEVEN EN WEERWOLVEN
door Wout Bareman
TERNEUZEN - Meer dan twintig jaar
werd in de grensstreek gepraat
over grensoverschrijdend onder
wijs. En uiteindelijk werd het in
nauwelijks een jaar tijd geregeld.
Gistermiddag tekenden vertegen
woordigers van het onderwijs, de
gemeenten en het bedrijfsleven in
Terneuzen een samenwerkings
overeenkomst.
Dat gebeurde in het Sclieldethea-
ter. De belangrijkste mede-onder-
tekenaar was de Universiteit Gent,
die inzet op de komst van tiental
len Zeeuws-Vlaamse studenten.
Rector professor Paul Van Cou-
wenberghe: „En dan niet omdat
studeren in Nederland steeds duur
der wordt, maar omdat ze inzien
dat ze eigenlijk op een steenworp
afstand van hun huis en haard een
zelfde universitaire opleiding kun
nen volgen als in Nederland, maar
dus wel dichter bij huis."
Tot nu toe gebeurt dat nog maar
mondjesmaat. Volgens Van Cou-
wenberghe heeft dat vooral te ma
ken met de verschillen in regelge
ving en onderwijssystemen tussen
de twee landen. „Gezamenlijk
moeten we ernaar streven die gren
zen te doorbreken."
Het belangrijkste doel van de
grensoverschrijdende Samenwer
king is het voorkomen dat kennis
en kunde, vooral bij jongeren uit
de regio verdwijnt, terwijl het be
drijfsleven om jonge hoger opgelei
den staat te springen. Recent on
derzoek onder zeshonderd school
verlaters in Oost-Zeeuws-Vlaande-
ren (vooral van het Reynaertcolle-
ge in Hulst) wijst uit dat 90 pro
cent van hen voor vervolgonder
wijs naar Brabant (50 procent) en
de Randstad (15 procent) vertrekt
en maar 4 procent naar België. De
meesten blijven daar na hun stu
die wonen en vinden er ook werk.
Oorzaak: beter carrièrekansen en
betere voorzieningen. Wie uitein
delijk toch terugkeert (eenderde),
vindt gegarandeerd werk.
De krachtenbundeling, die nu op
de rails wordt gezet, moet de leer
lingen van het voortgezet onder
wijs ervan doordringen dat ze het
helemaal niet zo ver van huis hoe
ven te zoeken. En studeren ze af,
dan vinden ze probleemloos een
baan dichtbij huis.
door Wout Bareman
De journalist en de we
tenschapper spraken
over het spookhuis in
Nieuwvliet. Het stond
ooit in een bocht, aan de weg net
buiten het dorp. Op de eerste ver
dieping woonde een boeren
knecht, maar die hield het na ver
loop van tijd - en vooral vele door
waakte nachten - voor gezien. Lo
gisch, elke nacht rond de klok van
drie uur werd hij gewekt door ie
mand die heel snel de trappen op
en afliep, stampend met zijn stok.
De ouders van de journalist wil
den er niet of nauwelijks over pra
ten. De journalist: „Ik kom uit de
streek en ben er opgegroeid. Mijn
ouders en grootouders maakten
wel eens enkele toespelingen, zo
als 'vreemde verschijnselen' en 'ra
re fenomenen', maar lieten nooit
veel los. 'Over sommige dingen
kun je beter zwijgen. Dat wekt al
leen maar kwalijke nieuwsgierig
heid', zeiden ze. Eenzelfde hou
ding heb ik, toen ik nog jong was,
gemerkt bij de bewoners van
Nieuwvliet. En nog steeds krijg ik
niets los."
De professor herkende het. „Die
houding komt voort uit vrees en
angst. Dat wat vreemd en onver
klaarbaar is, is eng en gevaarlijk en
moet dus worden onderdrukt. Het
mag niet bestaan. In dit land wil
len mensen volstrekte zekerheid.
Risico's en gevaren worden niet ge
tolereerd. Vroeger, toen bijna ieder
een nog geloofde in een opperwe
zen en een 'andere, hogere we
reld', werden verschijnselen eerder
geaccepteerd of liever: men hield
er meer rekening mee. Of nog lie
ver; men keek er minder van op,
hoewel men er net zo bang voor
was."
Een plausibele uitleg over volks
verhalen, maar het is ook een
fragment uit één van de verhalen
in het pas verschenen boek Wilde
Weerwolven, Vliegende Aardappelen
en Dronkenlappen, een bundel met
bewerkingen van veertien volks
verhalen uit Zeeuws-Vlaanderen.
Decennia geleden trok wijlen ama
teur-historicus Johan de Vries uit
Terneuzen op zijn brommer door
de streek om er verhalen op te te
kenen. Ze werden verteld door
oude Zeeuws-Vlamingen en gin
gen over Witte Wieven, vliegende
aardappelen en andere mysterieu
ze gebeurtenissen.
De Vries zei ooit: „Je moet veel
verhalen natuurlijk met een
korrel zout nemen. Stel je de oude
tijd voor. 's Avonds zaten hele fa
milies bij kaarslicht bij elkaar. Bui
ten was het guur en binnen smeul
de het vuur in de kachel. En dan
vertelde vader een sterk verhaal.
Die verhalen waren gebaseerd op
overlevering, van vader op zoon,
van moeder op dochter. En ze wer
den natuurlijk iedere keer wat aan
gedikt." Hij noemde z'n boek Het
Spookte in Zeeuws-Vlaanderen.
Uitgever Ronny Rammeloo uit
Oostburg, initiatiefnemer van Wil
de Weer vol ven..., ruim veertig
jaar na De Vries: „Zeeuws-Vlaande
ren barst van de verhalen. Dit nieu
we boek bevat veertien verhalen
die geïnspireerd zijn op
Zeeuws-Vlaamse volksverhalen.
Het zijn geen herhalingen van wat
al eerder werd verteld en neerge
schreven, maar vrije bewerkingen:
eigentijds, pakkend en zowel her
kenbaar als verrassend. Sommige
verhalen zijn griezelig, andere ver
makelijk en weer andere gevoelig.
We beogen op deze manier een
bijdrage te leveren aan het bewa
ren én het levend houden van het
rijke Zeeuws-Vlaamse verhaal- en
vertelerfgoed."
Wilde Weerwolven, Vliegende Aard
appelen en Dronkenlappen
Auteurs: Aukje-Tjitske Dieleman en
Arco Willeboordse
Illustraties: Christiaan Iken
Prijs: €9,50
ISBN 978-94-91095-01-6
Uitgever: La Vida Oostburg B.V.
www.zeeuwsvlaamsvenster.nl
Tekening van Christiaan Iken bij het verhaal over het spookhuis bij Nieuw
vliet. Iedere nacht rond drie uur waarde er een geest rond, stampend met
zijn wandelstok op de traptreden. Niemand wilde er daarna nog wonen.
Het vervallen pand werd vijfentwintig jaar geleden afgebroken. Nu rest op
die plek nog slechts 'een groot, verwaarloosd erf, vol onkruid'.
Baron Karei Hendrik van Monnickhuijzen arriveerde in de avondschemering
met de boot van Hansweert in Walsoorden. Hij stapte er in de postkoets
naar Hulst. Onderweg keek hij misprijzend uit het raam van de koets. Zo'n
kille, kale vlakte. Daar hoorden fabrieken, vond hij. Tot afschuw van zijn me
dereizigers. Maar toen kwamen de witte wieven... afbeeldingen uit boek
TERNEUZEN - De afdeling Zeeuws-
Vlaanderen van Groei Bloei
houdt vrijdag 10 december een
kerstbrocante op het binnenplein
van de Prins Willem van Oranje-
school aan de Leeuwenlaan in Ter
neuzen. Entree en versnaperingen
zijn gratis.
De markt duurt van 19.00 tot 21.30
uur.
Tip? redactie@pzc.nl
„In de zomer is het nooit een pro
bleem om ze te vinden. Maar nu, als
je ze nodig hebt, kun je ze nooit vin
den", mopperde de fietsende Middel
burger toen hij gisterochtend hevig
handenwrijvend op zijn werk arri
veerde.
Handschoenen, bedoelde hij. En war
me sokken.
Geen overbodige luxe in deze dagen
en een zoektocht meer dan waard.
Een collega die toch al even binnen
was, zat nog steeds te rillen achter
haar toetsenbord. „Ik krijg het maar
niet warm", bibberde ze.
De Middelburger, die inmiddels wel
weer op temperatuur was gekomen,
sprak haar wat hartverwarmende
woorden toe. „Ach, de dag is nog
jong."
door Harmen van der Werf
HULST - Zelden of nooit gaat woon
stichting Hulst over tot de ontrui
ming van een woning, maar van
daag zet de sociale verhuurder dan
toch deze stap door een huis aan
de Moerschansstraat leeg te laten
halen. De laatste bewoner, één van
vier volwassen broers, probeerde
de uithuiszetting gisteren bij de
rechtbank in Middelburg nog met
een kort geding te voorkomen. Te
vergeefs.
Een noodsituatie dreigt, stelde de
advocaat van de bewoner, zeker ge
zien de weersverwachtingen. „Met
vorst zet je toch niet iemand bui
ten?" Zo ver zal het ook niet ko
men, bleek vervolgens al snel op
de rechtszitting. De bewoner kan
bij zijn broer terecht met wie hij
tot voor kort aan de Moerschans
straat samenwoonde. Door bemid
deling van hulpinstantie MEE Zee
land heeft die broer een particulie
re huurwoning gekregen in Clinge.
Hij mag daar tijdelijk iemand an
ders toelaten.
Het is de laatste bewoner niet op
tijd gelukt een alternatieve woon
ruimte te krijgen, omdat hij in te
genstelling tot zijn broer geen
hulp wilde van MEE Zeeland of
andere instantie. Hij zou dan ook
onder begeleiding komen. „Inmid
dels is hij hiermee bezig", zei zijn
advocaat.
De Middelburgse rechter oordeel
de na enige bedenktijd dat er geen
sprake is van een dreigende nood
situatie, omdat de bewoner bij zijn
broer terecht kan. De ontruiming
mag dus plaatsvinden, allereerst
op basis van een huurachterstand
van ruim 2000 euro. Of de woon
stichting dit geld ooit terugkrijgt,
is de vraag. Daar ging het de direc
tie ook niet alleen om. De ontrui-
ming was ook bedoeld als breek
ijzer om de broers naar hulpinstan
ties te krijgen. De bewoner was na
afloop teneergeslagen. „Ik woon er
zeventien jaar."
