Lorelei
Nergens zit je dichter bij de
Huis van de schipper
Die heerlijke golvende
vloeiende lijnen
i6l
zeeland
in de
vorige
eeuw
Verfilming van bestseller Giordano
maandag 29 november 2010
In de rubriek raadkaart aandacht voor kleine gehuchten. Uit de serie
kaarten van Hans Lindenbergh brengen we dorpen en buurtschappen
in beeld. Onze vraag is: waar is deze foto genomen? We zijn nieuwsgie
rig naar de locatie en lezen al te graag anekdotes of verhalen over de
plek, toen en nu.
Stuur uw oplossingen naar: redactie@pzc.nl of stuur een brief naar de
PZC, postbus 91, 4330 AB Middelburg.
Drie inzenders van goede antwoorden krijgen een waardebon.
De raadkaart van vorige
week, de haven van
Bath, lijkt klaarblijkelijk
erg veel op het haven
tje van Geersdijk. Een groot aantal
deelnemers noemde laatste haven
namelijk als oplossing voor de
raadkaart. Het is echter het land-
bouwhaventje van Bath, volgens
sommigen gefotografeerd in 1920
en volgens anderen in 1910. Op de
kaart staat naast de zeedijk het
huis van beurtschipper Job Dron-
kers. „Op de achtergrond staat het
pijlhuis. Op de voorgrond rechts
het schuurtje voor de stutbalken
voor de coupure en een stapel rog-
gestro, dat gebruikt werd voor het
krammatten van zwakkere plek
ken in de zeewering", schrijft
H. de Leeuw uit Rilland-Bath.
Het huis is door de tijd heen ver
schillende keren verbouwd en het
oorspronkelijke huis is er volgens
De Leeuw niet meer in terug te
vinden. Latere bewoners waren
volgens Kees Stevense uit Middel
burg de Belgische familie Damen
en de familie Kamps.
Stevense vertelt dat Bath oorspron
kelijk een in 1786-1787 op de noor-
delijke Schelde-oever gebouwd
fort was. Vanuit Fort Bath werd
controle uitgeoefend over de
scheepvaart over de Schelde van
en naar Antwerpen. De Leeuw
schrijft dat het haventje vroeger
werd gebruikt voor de aanvoer van
zand, grind, stenen en kunstmest
in balen van 100 kilo en voor de af
voer van bieten, stro, aardappelen
en vlas. Vanuit Bath voer het beurt
schip volgens Stevense op Rotter
dam en Bergen op Zoom. J. Traas
uit Rilland meldt dat ook op Mid
delburg en Vlissingen werd geva
ren. „Het beurtveer werd ingesteld
na de indijking van de Reigersberg-
sche Polder in 1773 en was toen al
in handen van de familie Dron-
kers. Op 26 juni 1906 werd het
beurtveer op Rotterdam opgehe
ven en het schip verkocht", aldus
Stevense.
Ook voer volgens hem bij de ha
ven een overzetveer door de zoge
noemde 'Geul van het paviljoen'.
Winnaars van de waardebonnen
zijn: J.C. Traas, Rilland;
Corrie de Looff, Heinkenszand;
C. van Damme, Heinkenszand.
door Jeanette Vergouwen
Volgens Paul van Nevel is
de muziek van Vlaamse
polyfonisten als poëzie.
Door de pure klanken
duiken herinneringen aan vervlo
gen tijden op. Wij kunnen ons als
21ste eeuwers nauwelijks een idee
vormen van het leven in de mid
deleeuwen en renaissance. Interes
se in de historie kan helpen de mu
ziek in een context te plaatsen,
maar de beleving van de emoties
die de muziek uitdrukt, zijn voor
iedere individu anders.
Componisten kunnen aangeven in
hun partituren hoe de muziek
geïnterpreteerd moet worden,
maar die originele partituren ge
ven nooit de echte geheimen prijs.
Wat schuilt er achter de noten,
welke tempi en ritmen zijn de juis
te? Vragen die weer vragen oproe
pen en die nooit exact zullen wor
den beantwoord. De speurder Van
Nevel blijft geboeid door deze par
tituren en voert nu al meer dan
veertig jaar polyfone werken uit
met zijn Huelgas Ensemble en
met het Nederlands Kamerkoor.
Op het programma stonden wer
ken van componisten die in de
15de en 16de eeuw werkten in He
negouwen. Het topensemble NKK
werd in Vlissingen geleid door een
rasmusicus. De Jacobskerk met
zijn ietwat droge akoestiek was de
ideale ruimte voor deze muziek.
Geestelijke werken werden afge
wisseld met een rondeau of een
chanson. De opstelling van de vo-
MUZIEK
Muziekpodium Zeeland
'Het verloren land van Henegou
wen', door het Nederlands Kamer
koor o.l.v. Paul van Nevel.
Gehoord: zondag 28 november in
de Sint Jacobskerk in Vlissingen.
calisten in kring was interessant
en effectvol. Juist door deze opstel
ling vloeiden de melodielijnen in
elkaar. De attent luisterende zan
gers produceerden op hetzelfde
moment de juiste vibraties en
emoties. Er werd ademloos geluis
terd naar deze rijke muziek, die
vol nuances werd vertolkt. Hoe
knap die laatste triller op de slot-
toon, hoe subtiel het begeleidende
geneurie in het rondeau van Hor-
lay, hoe heerlijk die loepzuivere in
tonatie in het Sanctus van
Binchois. Indrukwekkend was de
Lamentatio van De Orto, met een
sublieme invulling van de eerste
woorden (zoals Aleph en Beth).
Heerlijk die golvende vloeiende le
gato gezongen lijnen, gewoon he
melse muziek. Na de pauze klon
ken 16de eeuwse composities, rijk
aan melodie, verrassend met agogi
sche accenten. In Faulte dargent
van Manchicourt was gedoseerde
smart en een vleugje humor te ho
ren. Het Adieu van Clemens non
papa was ontroerend en het recital
werd subliem afgesloten met een
dramatisch Fremuit spiritus Jesu.
Een optreden van pure klasse.
vlissingen - 'Film by the Sea door
het jaar' presenteert morgen om
19.30 uur in CineCity Vlissingen
de voorpremière van De eenzaam
heid van de priemgetallen, de verfil
ming van de gelijknamige bestsel
ler van Paolo Giordano.
De film gaat over Alice en Mattia,
die allebei worden achtervolgd
door tragedies uit hun jeugd. Als
tieners ontmoeten ze elkaar op
school, herkennen eikaars pijn en
sluiten vriendschap. Maar dan ver
trekt Mattia naar het buitenland
en hij en Alice verliezen elkaar uit
het oog. Wanneer zij elkaar jaren
later weer terugzien, doen beiden
een onthullende bekentenis.
Zangeres Lorelei LaMuse, oftewel
vlissingen - Het 16e Nationaal
COC Songfestival, dat zaterdag
avond in het Arsenaaltheater in
Vlissingen is gehouden, is gewon
nen door de formatie Straight
Cats, die uitkwam voor het Homo
longeren Platform.
De Straight Cats, bestaande uit ze
ven studenten van de Herman
Brood Academie in Utrecht, brach
ten het pop/disco-nummer Stay
Gay. Frontvrouw Lorelei LaMuse
(jazz- en soulzangeres Felicia
Braam) gooide vorig jaar ook al ho
ge ogen tijdens de vorige editie
door Rolf Bosboom
Het is passen en meten in
de achterkamer van de
galerie/espressobar in de
Lange Noordstraat in Middelburg.
Zo'n zeventig mensen vinden uit
eindelijk hun plek, op bankjes
langs de zijkant of zittend op de
grond. Een bescheiden hoekje
blijft over voor de band, die het pu
bliek letterlijk aan haar voeten
weet. Nergens zit je dichter bij de
artiest dan bij Avonduren, dat gis
teren voor het eerst een compleet
festival presenteerde.
De formule is even simpel als doel
treffend: kleinschalige en veelal on
versterkte optredens in een intie-
*me setting. Tonnie Dieleman be
gon een jaar geleden dit particulie
re initiatief, liet zich daarbij leiden
door zijn eigen muzieksmaak en
vond in de galerie van William
Verstraeten een ideale locatie, voor
al dankzij die fraaie achterkamer.
Na een reeks 'losse' concerten de
afgelopen maanden bood het eer
ste Avondurenfestival - al ruim
voor aanvang uitverkocht - giste
ren maar liefst tien optredens op
een rij. Acts uit binnen- én buiten
land traden aan. Bekende namen
in hun genre, zoals I Am Oak, ook
artiesten die wel enige introductie
behoefden, maar steevast de moei
te waard.
Een van de toppers was halverwe
ge de middag de innemende indie-
folkpopband The Black Atlantic,
die inmiddels wereldwijd succes
boekt, maar met zichtbaar genoe
gen ook Middelburg aandeed en
oprecht betreurde dat zij niet het
héle festival kon bijwonen. De Gro
ningse formatie {"We zijn speciaal
vroeg opgestaan om hier op te tre
den'), voor de gelegenheid uitge
dund tot een trio, vond met haar
vaak verstilde, akoestische muziek
een toegewijd publiek, dat met vol
le aandacht luisterde en elk num
mer beloonde met een applaus dat
harder klonk dan bij menig groter
concert. Het was een ontvangst
die vrijwel alle Avonduren-muzi-
kanten ten deel viel.
Aan het eind van de middag ver
plaatste het festival zich korte tijd i
naar een andere bijzondere loca
tie: de Vleeshal, waar twee lokale
elektronische acts optraden. Ro-
land9000 maakte er een compleet
schouwspel van, inclusief vier dan
seressen, maar wist desondanks
slechts een deel van het publiek te
boeien. Hoe sfeervol de plek ook,
het mist de intieme beslotenheid
van de galerie in de Lange Noord
straat die juist de kracht van
Avonduren is.
Het festival bewees gisteren de p-
tentie te hebben om uit te groei
tot een jaarlijks evenement. De
gende reguliere Avonduren-cor
eert staat ook al vast: op 7 janr
luiden vijftien Zeeuwse sing"1
songwriters het nieuwe