Arko Hoondert, rugbyer
A
34
Derksen en Luiten met
dikke portemonnee
terug uit de woestijn
Tess van 't Westende
verrast met N K-brons
NEDERLAND-DUITSLAND Bevelander komt slechts drie minuten in actie tijd.
maandag 29 november 2010
door Edwin Alblas
DUBAI - Na vier dagen golfen in Du
bai voor veel geld en bij een tempe
ratuur van dertig graden, had Ro-
bert-Jan Derksen nog wel zin in
een potje tennis. „Dat heb ik al
tweeënhalf jaar niet gedaan." Die
afspraak had hij eerder deze week
gemaakt met zijn fysiotherapeut.
„Moe? Nee, niet echt. Het was een
lang seizoen, maar dit kan er ook
nog wel bij."
Derksen eindigde gisteren in het
Dubai World Championship, het
laatste en meest lucratieve golftoer-
nooi van de Europese Tour, op
een gedeelde elfde plaats. De 36-ja-
rige Nederlander verdiende daar
mee ruim 110.000 euro. Die som
bracht zijn seizoenstotaal op bijna
700.000 euro.
Derksen speelt nu acht jaar onafge
broken op het hoogste niveau en
alleen in 2007 kreeg hij aan prijzen
geld meer op zijn bankrekening ge
stort (800.000).
Op de jaarranglijst moet Derksen
nog wel landgenoot Joost Luiten
voor zich dulden. Luiten viel in
Dubai door een slechte slotdag net
buiten de top-25, toch nog altijd
goed voor 50.000 euro. Maar over
een heel jaar deed hij het beter
dan Derksen: top-30 van Europa
en 900.000 euro aan prijzengeld.
Het golfsalaris van de Nederlan
ders valt in het niet bij de bakken
geld die de echte toppers over zich
heen krijgen uitgestort. Martin
Kaymer, de Duitser die de 'Race to
Dubai' won, verdiende 5,5 miljoen
euro.
Robert-Jan Derksen
„Maar dit is natuurlijk niet slecht
voor mijn eerste volledige jaar op
de Europese Tour", zei de 24-jari-
ge Luiten nadat hij de ergste teleur
stelling over zijn matige slotak
koord had verwerkt.
Waar de Bleiswijker na een gemis
te kans op de slothole met de pest
in zijn lijf van de baan kwam, be
leefde Derksen juist heel veel ple
zier aan zijn laatste putt, die hem
een birdie opleverde en een slordi
ge 20.000 euro meer.
„Constant is misschien het woord
dat het best past bij mijn seizoen",
aldus Derksen. „Eigenlijk is een ze
ge het enige dat er aan heeft ont
broken."
De 36-jarige Derksen, dit seizoen
de nummer 54 de Europese Tour,
is een routinier in het circuit. Ei
genlijk heeft hij het er wel gezien.
„Dubai is Dubai, ik ben hier al
tien keer geweest en misschien
klinkt het lullig, maar het is hier
gewoon saai. En eigenlijk geldt dat
voor veel plekken waar ik al zo
vaak ben geweest."
Derksen zou graag nog eens op de
Amerikaanse Tour willen spelen,
de speelplaats van Tiger Woods en
Phil Mickelson. „Niet omdat Ame
rika zo boeiend is, met een McDo
nald's op de ene hoek en een Holi
day Inn op de andere, maar de ba
nen en de spelers zijn anders. Dat
kan verfrissend werken."
Maar om zijn kans in Amerika te
wagen, moet hij eerst nog een
keer op de Europese Tour winnen.
„Dan heb ik voor twee jaar een
speelkaart en hoef ik niet per se
toernooien te spelen om mijn
speelrecht te behouden."
Voor Joost Luiten is het avontuur
op de Europese Tour nog maar net
begonnen. „Ooit wil ik ook in
Amerika spelen, maar als ik in Eu
ropa nog geen toernooien heb ge
wonnen, heb ik in Amerika nog
niets te zoeken."
Over twee maanden keren beide
Nederlandse golfers al terug naar
de woestijn aan de Perzische Golf.
Eerst naar Abu Dhabi en dan weer
naar Dubai. De economie in het
emiraat ligt op zijn gat, maar het
golf gaat er gewoon door.
ROTTERDAM - Tess van 't Westende
heeft zaterdag op het Nederlands
kampioenschap judo voor vrou
wen brons gepakt in de klasse tot
57 kilo. De pas zeventienjarige Vlis-
singse won in het duel om de der
de plek van titelverdedigster Mi
chelle Diemeer, die ze versloeg op
ippon.
Van 't Westende had in haar eer
ste ronde in het Topsportcentrum
.in Rotterdam verloren van Sha-
reen Richardson. In de herkansin
gen won ze vervolgens van Linsey
Verhagen. Daardoor plaatste ze
zich voor het medaillegevecht, dat
ze met een vol punt won.
Van 't Westende is judoka bij Bu
dokan Rotterdam. Ze stond eerder
op het podium tijdens het NK on
der zeventien jaar en het NK on
der twintig jaar.
Arko Hoondert stond er
na afloop van de rugby-
interland Nederland-
Du itsland beteuterd bij.
Terwijl de bondscoach in de nabe
spreking uitgebreid zijn teleurstel
ling verwoordde, staarde de Beve
lander alleen maar naar de grond.
Nederland had met 10-29 verloren
en Hoondert had maar drie minu
ten in het veld gestaan. „Ik heb er
niets aan kunnen doen. Dat geeft
een machteloos gevoel."
De 23-jarige Hoondert maakte vori
ge week tegen Tsjechië als invaller
zijn debuut in Oranje. Hij was
daarmee na Arno Seybel, Benja
min Mast en Christian Moeliker
de vierde Zeeuw die voor het Ne
derlands rugbyvijftiental uit
kwam.
Hoondert had verwacht dat hij za
terdag tegen de oosterburen in de
basis zou beginnen. Woensdag zag
de voormalige Tovaal-speler zijn
kansen stijgen nadat bondscoach
Jean Bidal de selectie had bekend
gemaakt. De twee spelers met wie
hij een week eerder moest concur
reren voor een basisplaats, waren
nu buiten de selectie gelaten. Twee
dagen later werden zijn illusies ech
ter de grond ingeboord. Op de spe
lerslijst zag hij dat hij niet het shirt
met nummer dertien, maar dat
met nummer twintig moest aan
trekken.
In bijna alle gewichtsklassen won
nen de favorieten het goud. Zo wa
ren de vijf vrouwen uit de nationa
le ploeg de beste in hun categorie.
Birgit Ente (-48) was in de finale
te sterk voor Sandra de Hoop,
Kitty Bravik (-52) versloeg Floortje
Stoop, Juul Franssen (-57) rekende
af met Shareen Richardson,
Anicka van Emden (-63) won - bij
afwezigheid van Elisabeth Wille-
boordse - van Jennifer Wichers en
Marhinde Verkerk (-78) behaalde
goud ten koste van Guusje Steen
huis. In de klasse tot 70 kilo ont
brak favoriete Edith Bosch. De ti
tel ging nu naar Kim Polling, die
in de eindstrijd beter was dan Mar-
loes van Mourik. In de zwaarste ca
tegorie, waarin Carola Uilenhoed
niet meedeed, versloeg Janine Pen-
ders in de finale Gerdien Kupers.
chtenzeventig lange minu
ten moest Hoondert zater
dag op het ijskoude rugby-
centrum in Amsterdam toezien
hoe zijn ploeggenoten er weinig
van bakten. Het leek wel of ze glij
middel op hun handen hadden,
want ze lieten de ene na de andere
bal door de vingers glippen. Boven
dien misten de kicks veelal de goe
de richting en ook op de line-outs
was veel aan te merken. Om toch
nog wat te doen te hebben, bracht
Hoondert bij dode spelmomenten
flessen water naar zijn ploeggeno
ten. En bij vrije trappen en conver
sies bracht hij de tee, het onderzet-
tertje voor de bal, naar de plaats
van bestemming. „Op die manier
kon ik een beetje warm blijven en
voelde ik me nog een beetje bij de
ploeg betrokken. Ik wilde er zo ver
schrikkelijk graag in", keek het
Zeeuwse rugbytalent terug. „Maar
het mocht niet. Ik raakte enorm
opgefokt."
Zaterdag 27 november 2010 werd
zodoende een smetje op zijn ver
der voorspoedig verlopende rugby-
carrière. De in de Perponcherpol-
der (tussen Wolphaartsdijk en
's-Heer Arendskerke) geboren en
getogen Arko Hoondert begon op
zijn tiende bij het Goese Tovaal
met rugbyen. Hij bleek een groot
talent en doorliep nagenoeg alle
jeugdselecties. Op z'n zeventiende
verkaste hij naar Oisterwijk
Oysters, dat in de ereklasse speel
de. Twee jaar later stapte hij over
naar Rugbyclub Etten-Leur (REL),
eveneens een ereklassen Daar
speelt Hoondert nu drie jaar.
De Bevelander zorgde vorige week
voor een mijlpaal bij Tovaal. Hij
werd de eerste speler van die club
in het grote Oranje. „Schrijf dat lie
ver maar niet op, want dat doet
pijn", zegt Alex Vlieland. De 31-ja-
rige Kapellenaar bracht Hoondert
dertien jaar geleden de eerste be
ginselen van het rugby bij. Vlie
land had zelf de eerste Tovaal-spe
ler in de nationale A-selectie wil
len zijn. Evenals zijn pupil door
liep hij alle jeugdselecties, maar
toen de laatste stap gemaakt
moest worden, raakte hij gebles
seerd aan zijn schouder.
Desondanks streelt het Vlieland
dat zijn pupil het zo ver geschopt
heeft. Hoondert is een superta
lent, vindt hij. Maar daarmee al
leen kom je er niet. „Hij is ook
enorm nieuwsgierig. Daardoor
heeft hij veel geleerd en leert hij
nog steeds. Je ziet hem elk jaar be
ter worden."
Zijn loopvermogen is een van
zijn sterke punten", vindt Vlie
land. „En zijn timing niet te verge
ten. Hij duikt op het juiste mo
ment de gaten in.
„Ik ben in de driekwarten een van
de snelste spelers van de ereklas
se", weet Hoondert zelf „Vooral
mijn versnelling is sterk. Van tach
tig naar honderd procent, van z'n
vijf naar z'n zes zeg maar, daar
ben ik goed in. Je kunt dan net het
verschil maken tussen wel of niet
getackeld worden. Je kunt zo ook
voor extra ruimte zorgen op de
flanken. Omdat ze jou in bedwang
moeten houden, komen de tegen
standers daar dan mensen tekort."
Verder kent zijn inzet geen gren
zen. Hoondert zet alles aan de
kant voor zijn sport. Bijvoorbeeld
in de afgelopen weken, waarin hij
zich met Oranje op de twee inter
lands voorbereidde. „,Ik heb het
even erg druk", erkent hij. De laat
ste weken bestonden alleen uit
werken, rugbyen en rusten. „Ik
heb sinds drie weken een baan en
al langer een vriendin. Zij vindt
het momenteel niet zo leuk."
Als voorbereiding op de in
terlands tegen Tsjechië en
Duitsland trainde Hoon
dert op maandag, woensdag, vrij
dag en zondag met het Neder
lands team. Op dinsdag en donder-
mM
Arko Hoondert (m) luistert naar bondscoach Jean Bidal. foto Koen de Vries
Arko Hoondert beleeft een frustrerende in
dag trainde hij bij zijn club REL.
Als klap op de vuurpijl moest hij
vrijdag ook nog even naar de Fon-
tys Hogeschool in Tilburg. Daar
kreeg hij zijn diploma uitgereikt,
omdat hij is afgestudeerd in de
commerciële economie. Hij deed
geen vier, maar vijfjaar over zijn
studie, in verband met het rugby.
Met dank aan NOCNSF, dat bij
droeg in de extra kosten.
Hoondert en Vlieland spelen nu
bij REL, de rugbyclub uit Et-
ten-Leur. Ze zijn niet de enige To-
vaal-spelers; Jacco Korstanje en
Sjoerd Wartena rugbyen daar ook.
Ze hebben geen afscheid genomen
van Tovaal.
Vlieland, aanvoerder bij REL, is
nog steeds bestuurslid bij de Goe
se club. En hij weet nu al dat hij
daar zijn carrière zal afbouwen.