Achter elke
spectrum 2
Zaterdag 27 november 2010
Wim Kruiswijk
fles
door Jan van Damme
Opeens ligt de wereld aan je voeten.
Een groen doorzichtige fles, waarin
een opgerold briefje doorschemert.
Er zit een touwtje omheen. De fles ligt
halfin het zand, onopgemerkt door hele
horden zondagse wandelaars. Dat net jij hem
mag vinden: een boodschap van honderden,
misschien wel duizenden kilometers ver weg, die
weken, maanden, jaren onderweg is geweest. Het blijft
een duizelingwekkende gedachte: dat iemand ergens de
fles aan de zee heeft toevertrouwd, op hoop van zegen,
en dat je nu de afzender een behouden landing kunt
melden.
Noorwegen
„Vorig jaar heeft mijn vader, d.ie werkzaam is
als visserij-inspecteur AID aan boord van de
'Barend Biesheuvel', een fles met een
tekening van een schatkaart op de Noordzee
overboord gegooid, en een foto gemaakt van
dat moment als bewijs voor mij. De weken,
maanden verstreken en ik heb niet echt meer
over.de fles nagedacht. Totdat ik in mei van
dit jaar een brief met een vreemde postzegel
ontving.
Wat bleek: mijn fles was gevonden en de
mevrouw die hem gevonden heeft, heeft de
tekening naar mij teruggestuurd met daarbij
een op een plattegrond in het Engels
geschreven briefje: 'I found this bottle on the
small island Utsira (Norway). My name is
Omalin Johauness. I am from Karmay and I am
70 years old. Nice to hear from you Olaf. God
bless you!
Leuk hé, zon bericht!"
Olaf Altorffer (8 jaar), Kapel Ie
Gustav von der Almut
„Mijn verhaal speelt in de jaren zestig. In
Domburg vond ik een fles met een brief erin.
Ik was in de wolken en schreef gelijk een
brief terug. Na dit eerste contact hebben we
waarschijnlijk een poosje gecorrespondeerd.
Hij bleek zeeman te zijn en voer destijds op
de 'Almut'.
Op een avond ging de bel (ik woonde in die
tijd nog thuis) en er stond een jongen voor
de deur. Hij stelde zich voor als 'Gustav von
der Almut'.
Ik schrok me rot! Wat moest ik met die
jongen? Hij was helemaal mijn type niet, een
beetje ordinair klein mannetje met heel
vieze nagels! Ik heb hem toch maar
binnengelaten, maar merkte dat mijn ouders
ook niet op dit bezoek zaten te wachten.
Enfin, we hebben hem in een hotel onderge
bracht en nadat hij uit Domburg was
vertrokken (de volgende dag? Ik weet het
niet meer) heb ik wijselijk nooit meer iets
van me laten horen. Ik was ook meteen
genezen van correspondentievrienden!"
Marian Toutenhoofd-Maas, Veere
Aanzoek
„Ik heb zeven jaar geleden voor de kerstda
gen mijn vrouw Ousmane Diallo ten huwelijk
gevraagd via een gedicht in flessenpost.
Nadat ik de fles aan de vloedlijn bij Breskens
had neergezet, heb ik haar dezelfde avond
uitgenodigd voor een wandeling bij een
ondergaande zon. Zij vond de fles. Ze zei
gelukkkig ja en samen vielen we emotioneel
geknield in het zand. Met sterretjes en
champagne hebben we toen het ja-woord
gevierd!
Een moment om nooit te vergeten."
Hans van der Werf, Bruinis se
Flesje van opoe
Hannie van Houwelingen-Versluis (62)
woont in Colijnsplaat. In de zomer van
1958 zocht ze wat vertier. „Ik heb toen van
niijn opoe een flesje gehad, waarin
hoestsiroop had gezeten. Stop er maar een
briefje in met je naam en adres en gooi het
in zee, zei ze. Dat heb ik gedaan, op de plek
waar nu de Zeelandbrug ligt. Nog diezelfde
maand kreeg ik bericht van de familie
Bosmans, die op vakantie was in Blanken-
berge. Zij vonden mijn flesje daar op het
strand. Met hun dochter Denise ben ik
sindsdien blijven schrijven. Ze woont in
Mechelen en is net zo oud als ik. Mijn man
en ik gaan er ook regelmatig naar toe, dan
nemen we een maaltje mossels mee. Zo'n
contact klikt dan, en blijft dus in stand. Zo
leuk, ik dacht, dat moet ik u laten weten."
Hannie van Houwelingen-Versluis, Colijnsplaat
Met de vele kilometers kust in Zeeland is de kans op flessenpost relatief
groot. We vroegen u via een oproep in de krant en op de site of u wel eens
een fles met inhoud hebt verzonden of gevonden. Een aantal van de inzendin
gen leest u op deze pagina.
Voor alle 32 inzendingen, zie ww.pzc.nl/flessenpost
