io is
'Met vier uur minder werken
wel een betaalbaar huurhuis'
Wie vanaf 1 januari meer dan 33.000 bruto verdient, mag niet meer verhuizen naar een sociale
huurwoning. Ruim een half miljoen huurders kunnen hierdoor geen kant meer op.
vrijdag 26 november 2010
reageren?
nieuwsredactie@wegener.nl
seaa bwbbbb
foto Diederik van de Laan
door Moniek Hüsken, Niek Opten en Monique Prins
Anneke van Mulekom woont met
haar kinderen in een klein apparte
mentje. Ze wil verhuizen, maar de
nieuwe inkomensgrens belemmert
dat.
De slaapkamer van Anneke van Mule
kom (52) is aan de ruime kant. Er
kunnen twee bedden en twee bu
reau's in. Die staan er ook, voor haar
kinderen van 12 en 15 jaar. Haar eigen bed is een
matras, dat ze 's avonds uit de berging haalt. Ze
slaapt in de woonkamer, een eigen slaapkamer
heeft ze niet. „Binnenkort komt er een slaap
bank."
Van Mulekom en haar kinderen wonen vier
hoog in een twee-kamerappartement in Amster
dam van net geen vijftig vierkante meter. Ze
kwam er zeventien jaar geleden te wonen. De
kinderen werden er geboren en na een schei
ding en nog een opleiding volgde een periode
met tijdelijke banen.
Ze staat inmiddels zeventien jaar op de wacht
lijst voor een andere, ruimere woning. Ze heeft
intussen alternatieve huizen aangeboden gekre
gen, maar durfde de stap nog niet te maken. „Ik
wilde niet verhuizen, want stel dat ik zonder
werk zou komen te zitten. Ik wist daarom ook
niet of ik in deze stad zou blijven wonen."
Per 1 januari aanstaande heeft ze een vaste aan
stelling gekregen bij uitkeringsorganisatie
UWV. Een goed moment om eindelijk te ver
huizen, dacht ze. Maar dat feest gaat dus niet
door. Haar jaarinkomen ligt een paar duizend
euro boven de nieuwe inkomensgrens van
33.000, zodat ze niet meer naar een sociale huur
woning mag verhuizen. 'Dit kan toch niet',
dacht ze toen ze over de nieuwe maatregel las.
„Dit is heel onrechtvaardig. Er zijn hier nauwe
lijks betaalbare huurwoningen op de vrije
markt. Minimaal 800 euro ben je dan wel kwijt
per maand." Dat zou een verdubbeling beteke
nen van wat ze nu maandelijks kwijt is aan
huur. „Kopen is helemaal geen optie voor mij."
Ze heeft nu nog tot 1 januari, het moment dat
de inkomensdrempel van kracht wordt, de tijd
om een betaalbare sociale huurwoning te vin
den. Veel vertrouwen heeft ze daar niet in. De
vraag is groot, het aanbod klein.
Van Mulekom ligt soms 's nachts wakker van de
situatie. „De kinderen willen nu wel een eigen
kamer. Ze hebben nu niet veel ruimte, mijn kle
renkast staat ook nog in hun kamer."
Als het niet lukt een betaalbare woning te vin
den, dan rest haar nog maar een ding: minder
gaan verdienen. „Als ik vier uur minder per
week werk, kom ik net onder die inkomens
grens terecht."
Van Mulekom kent een collega die ook getrof
fen wordt door de inkomensgrens. Ze is ver
baasd dat deze kwestie nog zo weinig aandacht
heeft gehad. „Mensen lijken zich er niet zo druk
over te maken. De meesten hebben er nu geen
last van, maar later waarschijnlijk wel."
