26 I
Rutten levert
Feyenoord veroordeeld
tot degradatievoetbal
FC Twente schiet zichzelf weer in de voet
maandag 22 november 2010
TELEURSTELLENDE TOPPER
De topper tussen Ajax en PSV levert
geen winnaar op. Na een teleurstellende
wedstrijd blijft het 0-0.
door Frans van den Nieuwenhof
AMSTERDAM - Al ver voordat hij
met zijn tanden in de schouder
van Otman Bakkal hapte, was Luis
Suarez de radeloosheid nabij. Hij
verpakte zijn onmacht in een fan
tastische doelpoging, een schot
van bijna zestig meter, dat doel
man Andreas Isaksson maar net
tot hoekschop kon verwerken.
Beide acties van Suarez waren za
terdagavond illustratief voor de ver
houdingen tussen Ajax en PSV.
Wanhopig bijna, met een hartver
scheurende inzet, joeg Ajax zijn
prooi op. In de hoop het gat op de
ranglijst tot drie punten terug te
brengen. PSV ontweek aanvanke
lijk, danste behendig om zijn ri
vaal heen en drukte die vervolgens
in de hoek.
Het stempel van beide trainers
drukte zwaar op het spelbeeld in
de Arena. Waar Ajax op zoek is
naar zichzelf en te weinig struc
tuur in zijn spel heeft om op terug
te vallen, daar hield PSV zich vast
aan de uitgangspunten van de Hol
landse School. Met een extreem
aanvallende instelling, gecombi
neerd met een goede veldbezet-
ting en sterk combinatiespel, ont
popte PSV zich na een half uur tot
de bovenliggende partij. Ajax kon
niet anders dan gokken op de te
genaanval.
PSV creëerde, Ajax speculeerde.
Het gebeurde onder de ogen van
Johan Cruijff, die ongetwijfeld
meer verwantschap zal hebben ge
voeld met Rutten, dan met Jol. De
coach van PSV kon tamelijk tevre
den constateren dat zijn denkbeel
den steeds beter door zijn spelers
worden uitgevoerd. Voor Jol is het
seizoen een overlevingstocht aan
het worden.
Die ontwikkeling is opmerkelijk
en in zekere zin zelfs spectaculair.
Ajax eindigde vorig seizoen met
een voorsprong van zeven punten
op PSV als tweede. Met hetzelfde
team kon Jol afgelopen zomer aan
de slag om een opnieuw een stap
vooruit te doen.
Rutten paste dit seizoen vijf nieu
we basisspelers in: Atiba Hutchin
son, Marcelo Antonio, Wilfred
Bouma, Jeremain Lens en Jona
than Reis of Marcus Berg, Dat pro
ces leidt bij PSV nog steeds tot ver
betering van het niveau en meer
stabiliteit. Ajax heeft na vijftien
duels al zestien doelpunten geïn
casseerd, tegen twintig in het hele
vorige seizoen. Rutten bewijst
daarmee dat zijn werk op het trai
ningsveld zeer vruchtbaar is. Jol
kan hem dat onmogelijk nazeg
gen.
De dominantie van PSV kwam
pas na een klein half uur tot ui
ting. Aanvankelijk leek het terug te
deinzen voor de ploeg die de pun
ten het hardste nodig had. Rutten
noemde die houding een onder
deel van de tactiek. „Want", zo zei
hij, „we wisten dat we uiteindelijk
meer kracht en lucht zouden bezit
ten dan Ajax."
Ajax probeerde met een sterk of
fensief een vroeg doelpunt af te
dwingen en was via Suarez ook
een paar keer gevaarlijk, zonder
dat het tot open kansen kwam.
Tegenover het Amsterdamse ge-
beuk stonden tal van Eindhovense
aanvalsgolven." De sleutel lag, zoals
altijd, op het middenveld. Vrij soe
pel liet PSV daar de bal rondgaan,
met daarbij weer een hoofdrol
voor Ibrahim Afellay.
De beste kansen voor PSV kwa
men op naam van Ola Toivonen
(twee goede kopballen) en Marce
lo.
De beide trainers vonden allebei
dat ze hadden kunnen winnen.
Dat het o-o bleef, voor de derde
keer in de geschiedenis, verleidde
Rutten tot de opmerking dat zijn
ploeg 'twee punten verloren had'.
door Hans Leber
GRONINGEN - Mario Been was in
zijn tijd als middenvelder een kwa
jongen, hij had een ontembare
brutaliteit. Pieter Huistra was in
zijn jonge jaren een zwijgzaam
type. Hem hoorde je nooit in de
kleedkamer, de flankspeler was
een soort Stille Willie.
Na de 2-0 overwinning van FC
Groningen waren de rollen giste
ren een beetje omgedraaid.
Huistra is een man met visie en
uitstraling geworden. Hij kwam
gisteren met een ontboezeming
die in de voetbalwereld niét vaak
zó eerlijk wordt verwoord: „Als ik
deze groep doordeweeks aan het
werk zie, als ik zie hoe de spelers
samen bezig zijn om beter te wor
den, hoe ze met elkaar samenwer
ken en hoe ze het thuis in de Euro
borg met hun enorme inzet dan
ook nog eens laten zien, dan ben
ik er enorm trots op dat ik deze
ploeg mag trainen."
Het werd even persoonlijk tijdens
de persconferentie. Mario Been
werd gevraagd of hij de wanhoop
wel eens nabij is. „Nee, maar het is
wel heel moeilijk." Om trainer van
Feyenoord te zijn, bedoelt hij. „Ik
zeg iedere week hetzelfde en de
journalisten vragen iedere week
hetzelfde. Ieder heeft zijn rol." En
dan toch een kwinkslag: „Ach, het
is allemaal bij mijn prijs inbegre
pen."
Huistra heeft als eerstejaars hoofd
coach, waarin de clubleiding hem
net als de vorige FC Gronin-
gen-trainer Ron Jans direct in de
eredivisie voor de leeuwen gooide,
veel succes. Hij staat derde, FC Gro
ningen speelt misschien wel leu
ker voetbal dan in Ron Jans' beste
dagen.
„Maar het plezier als trainer had ik
de laatste tien jaar ook als assistent
en als jeugdtrainer. Het is de essen
tie van ons vak. Bezig zijn iets te
creëren. De processen in de groep
bekijken, beter worden samen."
Voor Been even geen hosanna.
„Ongelofelijk frustrerend." Wéér
verloren, een degradatieplaats
voor het grote Feyenoord, zijn
club. Been zag Tim Matavz twee
keer scoren. Had hij er maar zo
een; een energieke, ervaren spits
die makkelijk scoort. Maar dat zegt
hij niet. Been steunt zijn eigen jon
gen, de 18-jarige Luc Castaignos
die altijd werkt als een paard maar
zelden de wind mee heeft. „We
eindigden met zeven jongens die
vorig jaar in de Ai echt alles won
nen. Nu hebben ze het op dit ni
veau zwaar. Er is in het veld nie
mand om ze bij de hand te ne
men."
Feyenoord moet het dit jaar on
danks de steun van vele meereizen
de fans toch vooral hebben van de
steun in de eigen Kuip. „Onze
twaalfde man is daar heel belang-
rijk", zegt Been over het publiek
dat de jonge ploeg niet uitfluit
maar blijft aanmoedigen. Ook al
pakken zich steeds donkerder wol
ken samen boven het voetbalbol-
werk. De kamende weken volgen
in de Kuip ontmoetingen met
ADO Den Haag en Excelsior, uit
moet Feyenoord tegen Willem II.
„We spelen degradatievoetbal. Dat
is de realiteit. De komende weken
zijn enorm belangrijk. Maar deze
ploeg gaat niet degraderen." Been
oogt vermoeid, heeft voor de zo
veelste keer in de kleedkamer de
positivo uitgehangen. „Want het
was zo slecht nog niet. En ze heb
ben keihard gewerkt. Ik zie heus
wel dat we veel tekortkomen,
maar dat weten we." Bij het af
scheid pakt Huistra zijn collega
Been even stevig vast. De beide
trainers begrijpen elkaar.
Tim Matavz juicht na zijn tweede doelpunt tegen Feyenoord.
foto Dennis Beek/ANP
door Leon ten Voorde
ENSCHEDE - De wereld van een top-
ploeg zit soms heel simpel in el
kaar. Je kunt een keer verliezen,
maar na een tweede achtereenvol
gende nederlaag steekt als vanzelf
de storm op. Toch zal niemand
het in zijn hoofd halen om de
Grolsch Veste uit te roepen tot cri
sisgebied. Als het altijd zo stabiele
Twente, zoals nu twee keer achter
elkaar onderuit gaat, leidt dat voor
al tot verbazing, maar er doen zich
geen 'Ajax-achtige' toestanden
voor.
Het is ook te opportunistisch om
opeens te spreken van een vorm-
dip, want de nederlagen zijn voor
een groot deel op te hangen aan
twee momenten van onachtzaam
heid. Het wrange feit doet zich op
dit moment voor dat het grootste
gevaar voor TVvente niet bij de te
genstanders, maar in de eigen gele
deren schuilt. Bij NAC was er die
foute breedtepass van Thilo Leu-
gers in de laatste minuut. En tegen
AZ was er de rode kaart van Doug
las, die na een half uur de hele
wedstrijd op de kop zette. Twente
schoot zichzelf daarmee opnieuw
in de voet en die onhandigheid
heeft de ploeg in een week tijd
waarschijnlijk vier zekere punten
gekost.
Want dat Twente zaterdag onder
normale omstandigheden op weg
was naar een fraaie zege, daar leek
aanvankelijk geen twijfel over te
bestaan. Niet eerder dit seizoen
speelde de landskampioen zo goed
als in de openingsfase tegen AZ.
Fonkelend positiespel, dansende
vleugelspitsen, opkomende backs,
een prima uitgespeelde goal (Bra-
ma-Janko, eindstation De long);
de Twentse aanvalsgolven spoel
den AZ van het veld. 1-0 stond het
na 17 minuten. „Als ik hier als toe
schouwer op de tribune had geze
ten, had ik enorm genoten van
T\vente", sprak AZ-trainer Gertjan
Verbeek bewonderend.
Maar de avond zou nooit meer det-
zelfde worden, na die 31e minuut,
toen Twente het onheil over zich
afriep. Roberto Rosales dekte weer
eens aan de verkeerde kant, waar
door Maarten Martens er tussen
door glipte. Douglas hield de door
gebroken Martens vast, kreeg te
recht rood en tot afgrijzen van
1\vente schoot Rasmus Elm de
daaruit voortvloeiende vrije trap
binnen: 1-1, en weg betovering.
Gedwongen door de situatie ver
richtte Preud'homme in de rust de
juiste reparatiewerkzaamheden.
Hij offerde spits Mare lanko op
voor middenvelder Denny Land
zaat, schoof Luuk de long door
naar voren en haalde Theo Janssen
terug naar de laatste linie. Twente
beet zich vervolgens met ziel en za
Bryan Ruiz gaat over de knie bij Kew Jaliens van AZ. foto Paul Vréeker/ANP
ligheid vast in het angstige AZ, dat
ook met een man meer weinig
kon uitrichten. De Tukkers kregen
via De long zelfs de beste kans van
de tweede helft, maar de ploeg
werd uiteindelijk geklopt door een
individuele oprisping van invaller
Otiz.
