ik ski!
19 reizen
Voor het eerst op ski's valt niet mee. Het
duurt even voor je de slag te pakken hebt.
Linda Stelma gleed én viel drie dagen in
een beginnerklasje op de Zwitserse pistes.
SI
kVi* reizen@wegener.nl
|H| 024-3650360
Zaterdag 20 november 2010
Niets voelt gemakkelijk
als ik mijn skiuitrus
ting aanheb. Mijn win
terjas en skibroek zijn
zo dik, dat ik mini
maal kan bewegen. Het ergste zijn
de zware skischoenen die strak
om mijn enkels zitten. Het is de
dag van mijn eerste skiles, samen
met drie andere beginners. We
zijn in Lenzerheide, in het Zwitser
se gebied Graubünden. Om me
heen zie ik de machtige, besneeuw
de bergen. Wat onwennig wach
ten we op onze skileraar Arno. Hij
moet ons in drie dagen de basisbe
ginselen van het skiën bijbrengen.
Onze uitrusting mag dan wat on
wennig aanvoelen, het is niets ver
geleken bij de wandeltocht die we
moeten maken naar de dichtstbij
zijnde kinderweide, een voor ge
vorderde skiërs lachwekkend klein
heuveltje, maar voor ons een af
schrikwekkende hoogte. Lopen op
skischoenen is één, maar om dat
te doen met in de ene hand twee
lange latten en in de andere twee
skistokken, is een ander verhaal.
We zijn allemaal blij als we een
rubberen, lopende band bereiken
die ons automatisch hoger de wei
de opbrengt. Onze skileraar is en
thousiast. Hij spreekt Engels met
de groep, maar kan ook wat Neder
lands, aangezien hij ook skiles
geeft aan Nederlandse kinderen.
„Niet huilen, doorlopen", zegt hij
lachend.
Onderaan het kinderweitje laat
Arno de groep eerst de spieren los
maken. Dan komt het lastigste
werk: de ski's aan je voeten klik
ken. Hoe stap je fatsoenlijk op
Grote foto boven: Skiën leer je met vallen en opstaan. Kleine foto's: Leraar
Arno geeft les en het kerkje van Lenzerheide. foto's GPD/ANP
m Lenzerheide ligt in het zuidoosten van Zwitserland, in het kanton
Graubünden, op zo'n 900 kilometer rijden van Utrecht.
De wintersportplaats is geschikt voor beginnende en gevorderde skiërs
en snowboarders. De 155 kilometer pistes liggen op een hoogte van
1.230 meter tot 2.865 meter.
Niet-skiërs kunnen in Lenzerheide sleetje rijden, schaatsen en
sneeuwschoenwandelen. In de omgeving is een keur aan restaurants,
waaronder Alp Fops, een traditionele hut op 1.800 meter hoogte die ook
's avonds bereikbaar is. Op het menu staat onder meer een kaasfondue.
ITALIË
■rtfitiifiiiHwigiwwnnMrn
www.graubunden.com
www.myswitzerland.com
www.swiss.com
www.lenzerheide.com
ski's zonder dat je meteen op de
grond ligt of naar beneden glijdt?
De kunst is haaks op de helling te
staan en zo je ski's onder te krij
gen. De sneeuw die inmiddels in
grote klonten onder mijn schoe
nen zit, bemoeilijkt het opstap
pen. Gelukkig ben ik niet de enige
die aan het stuntelen is.
Als iedereen de lange latten onder
heeft, volgt de eerste skibeweging.
„Duw jezelf een klein stukje voor
uit met je stokken", zegt Arno.
Voorzichtig zet ik me af en ski een
stukje naar voren. Dat voelt goed
aan. Het glijden doet me denken
aan schaatsen. Nu is het tijd het
wat hogerop te zoeken. Met onze
ski's haaks op de helling stappen
we voorzichtig de berg op. En dan
naar beneden, roetsj. Het gaat
goed en al gauw wil ik meer.
Na twee uur skiën zitten we
stram, koud en moe maar voldaan
en met blozende gezichten achter
de goulashsoep, braadworst en
friet. „Dat is toch het heerlijkst
hè", zegt iemand, „dat après-ski."
Op de tweede ochtend voel ik een
flinke pijn. Als ik mijn rechter-
skischoen aantrek, merk ik dat er
iets niet helemaal goed zit. Giste
ren heeft mijn schoen druk op
mijn been veroorzaakt en die plek
is nu helemaal beurs. Toch mag ik
niet klagen. Sommige klasgenoten
zijn er slechter aan toe. Anderen
hebben spierpijn of blaren.
Vandaag gaan we de 'grote-men-
senpiste' weer op, waar we gister
middag ook al drie keer vanaf zijn
geweest. Eén cursist heeft de ski
slag nog niet te pakken en blijft
voorlopig op de kinderpiste. De
skileraar moet zijn aandacht nu
verdelen en dat valt niet mee. De
'gevorderden' leert hij vandaag
bochtjes. We moeten de berg af
zonder stokken, met onze handen
omhoog. Zo leer je de bocht te ma
ken met je lichaam. Draaien met
je heupen en ondertussen je ge
zicht naar voren gericht houden
en je armen voor je lichaam. Het
belangrijkste dat je nodig hebt bij
het skiavontuur, is lef „Bang zijn
werkt alleen maar tegen je", be
weert Arno.
Het is de laatste dag van mijn drie
daagse skicursus en ik kijk onzeker
om me heen. Dit kan toch geen
piste zijn? Er ligt wel een meter
sneeuw en er is geen mens te be
kennen. Ik dacht dat deze berghel
ling weer uitkwam bij de plek
waar ik begonnen was. Ik heb
geen idee waar ik me precies be
vind en weet ook niet hoe steil de
ze afdaling nog wordt. Er zit niets
anders op, ik zal weer naar boven
moeten tot aan het punt waar in
ieder geval nog wél een piste was.
Ik heb eerder deze ochtend op ei
gen houtje de stoeltjeslift naar de
hoger gelegen pistes genomen. Gis
termiddag heb ik deze afdaling
een keer met Arno gedaan. Nu
ben ik verdwaald.
Net als ik mijn ski's over mijn
schouders gegooid heb en een
paar zware passen door de diepe
sneeuw heb gelopen, komen twee
snowboardsters aangestoven. Het
blijken Zwitserse meisjes en nee,
deze piste is helemaal niet moei
lijk. Of ik maar achter ze aan wil
komen. Maar skiën door de
sneeuw is heel wat anders dan ski
ën op een geprepareerde piste. Na
drie bochten gaat het mis en sla ik
over de kop. Mijn skibril ligt een
paar meter bij me vandaan en een
van mijn ski's is losgeschoten. Hoe
kom ik ooit fatsoenlijk beneden?
De snowboardsters helpen me
mijn spullen bij elkaar te zoeken
en aangezien er niets anders op
zit, ga ik weer achter ze aan. Nu
gaat het beter. Hoewel we over
smalle stukjes glijden, een weg
moeten oversteken en menig heu
veltje slechten, kom ik zonder val
partijen beneden aan. Alleen ben
ik in een ander dorp aangekomen
dan waar ik begonnen was. Geluk
kig zijn in de meeste skigebieden
de dorpjes via de pistes verbon
den. Ook hier is een skilift en een
maal boven, kan ik de juiste route
alsnog uitstippelen. Opgelucht
voeg ik me even later weer netjes
bij de anderen. De verdere och
tend blijf ik braaf bij de groep.
- Reageren?
redactie.reizen@wegener.nl
