spelen van 1928
Sprinklerkoppen
verrijking van het leven
De jager-verzamelaar
vandaan
uitgelicht
Ik vind dat niet terecht. Door een
verzameling krijg je vaak historisch
besef je gaat je verdiepen in een on
derwerp. Bovendien krijg je er ook
andere interesses bij."
In het geval van Treurniet en zijn
vrouw Ria is dat een voorliefde
voor art deco, een populaire stijlbe
weging in de jaren twintig van de
vorige eeuw.
Gemiddeld anderhalf tot twee uur
per dag is hij bezig met zijn verza
meling. Het merendeel daarvan zit
hij achter de computer, snuffelend
op internet. „Beurzen leveren mij
bijna niets meer op. Via sites als
Marktplaats en eBay vind ik nog ze
ker twee keer per week een hit, af
komstig uit alle uithoeken. Onge
looflijk eigenlijk."
Zijn liefde voor zijn verzameling en
de drang die uit te breiden gaan ver
('ik ben een jager'), maar zijn niet
onbegrensd, „ik kan prima een tijd
je zonder internet, op vakantie bij
voorbeeld. Dan mis ik wel eens een
mooie aanbieding. Nou ja, dan is
het niet voor mij bedoeld, zeg ik
dan. Maar vaak krijg ik het daarna
via-via alsnog aangeboden. De men
sen kennen mij hè." Zo kwam hij
ook aan zijn gouden medaille, een
van de topstukken in zijn collectie.
„'Ik heb nog wel een penninkje
voor je', zei iemand op een beurs
gekscherend."
Hoeveel items nog ontbreken in
zijn verzameling, durft Treurniet
niet te zeggen. „Ik ken mensen die
spullen hebben, die ik niet heb. Ik
blijf zoeken en dat is ook de char
me van verzamelen. |e collectie he
lemaal compleet hebben, dat is toch
niet leuk? Als dat dreigt, dan verleg
je je grenzen."
Treurniet spaart daarom niet alleen
ansichtkaarten van de spelen, maar
ze moeten ook nog eens voorzien
zijn van de speciale olympiadepost
zegels die destijds werden uitgege
ven. En toegangsbewijzen van bijna
alle wedstrijden heeft hij al. Nu pro
beert hij ook nog van elk tribune
vak een kaartje te krijgen.
Treurniets droom is dat zijn collec
tie in een museum terecht komt,
het liefst bij het Olympisch Stadion
in Amsterdam. De eigenaren van
het stadion zouden dat graag wil
len, maar kunnen dat niet betalen.
„Ik kan het me niet veroorloven de
collectie gratis weg te geven."
Waarom besteedt een verzamelaar bijna alle vrije tijd aan het zoeken van spul
letjes om de verzameling nog completer te maken? Socioloog Jaco Berveling on
derzocht het. zie: Uitgelicht op onze website
brikanten drastisch is afgenomen, is Timmer
mans collectie slechts een fractie van wat er ge
produceerd is. Er zijn wel tienduizenden ver
schillende koppen, schat hij. Want van elk
type zijn er vele uitvoeringen. Qua kleur en
materiaal, maar ook wat de werking betreft.
„Die hoefik niet allemaal te hebben, hoor.
Wat ik tegenkom is leuk, voor de rest vind ik
het wel prima."
Timmerman denkt dat hij wel zonder zijn col
lectie zou kunnen leven. „Dan zou ik iets an
ders gaan doen. Ik ben bijvoorbeeld bestuurs
lid geweest van de speeltuinvereniging. Vond
ik ook mooi." Maar nu zijn collectie er is,
moet er wel iets mee. „Als mijn einde nadert
zou ik het graag willen schenken aan een mu
seum. Ik ken een man die zijn collectie heeft
weggegooid. Doodzonde, dat zou ik niet kun
nen. Verkopen? Ach, in mijn sprinklers zit
hooguit voor 300 euro aan koper. Er zit geen
handel in." Ja, laatst zag hij op Marktplaats
een antiek exemplaar met een vraagprijs van
750 dollar. Dat gaat hem veel te ver. Hij heeft
wel poit via internet een asbak gekocht met
een sprinklerkop erop, uit Australië. „Dat is
een geinig ding, die wilde ik wel hebben."
Zijn vriendin is niet besmet met het sprinkler
virus, maar ze reist wel graag met hem mee
naar beurzen en exposities. „De contacten
met al de mensen, dat vindt ze heel leuk. Ik
ook trouwens. Deze verzameling is echt een
verrijking van mijn leven. Ik was nooit een
vlotte babbelaar, maar nu wel."
En je komt nog eens ergens. Bijvoorbeeld bij
Tyco International, een van de grootste sprin
klerproducenten ter wereld, die zijn Europees
distributiecentrum in Enschede heeft staan.
Maar niet iedereen zit op pottenkijkers te
wachten. „Ik vroeg eens in de Bijenkorf in Am
sterdam of ik het sprinklersysteem wat beter
mocht bekijken, achter de schermen. Dat ging
mooi niet door." Hij stond deze zomer met
zijn verzameling zes dagen op de grootste
brandweervakbeurs, in Leipzig.
„Ik kwam thuis met negentig visitekaartjes.
President dit en directeur dat staat er dan op.
Een zakenman wil mijn verzameling in Singa
pore laten zien. Hij zal alles betalen. Of het er
van komt is natuurlijk een ander verhaal,
maar het is wel leuk voor een simpele hove
nier uit Zuidoostbeemster."
Naam Andries Timmerman Leeftijd 52 jaar
Woonplaats Zuidoostbeemster Beroep hovenier
Verzameling ruim 1500 sprinklerkoppen
Vergaring bijna alleen door ruilen en giften
Waarde hooguit 300 euro Bijzonderheid een
maal uitgeroepen tot 'Verzamelaar van het jaar'; ex
poseert op het 'Museumplein' tijdens Verzame
laarsjaarbeurs
Zijn het nou molentjes, zandlopertjes
of zoutvaatjes?
Het zijn sprinklerkoppen.
Sprinkler wat?
Andries Timmerman is het gewend dat niet ie
dereen zijn opmerkelijke verzameling direct
kan thuisbrengen. En ook dat er vaak een beet
je om gegniffeld wordt. In de meeste fabrieken
en grote winkels hangen sprinklerkoppen aan
het plafond. Als de temperatuur in die ruim
tes plotseling omhoogschiet, treedt het sys
teem in werking en gaan de koppen water
sproeien. Een geweldige uitvinding, die vele
branden in de kiem heeft gesmoord. Maar wat
bezielt iemand om die sproeiertjes te gaan ver
zamelen?
„Tja, hoe gaat zo iets", begint Timmerman, als
of hij de vraag voor het eerst krijgt voorgelegd.
Hij was als lid van de vrijwillige brandweer
een keer op excursie in een chemische fabriek,
waar een nieuw sprinklersysteem werd aange
legd. In een doos lagen oude koppen. Wie wil,
mocht er eentje meenemen. Dat deed de
Noord-Hollander. Toen hij via-via een doos
met ouderwetse koppen kreeg, was een kleine
verzameling geboren. „In de gang had ik al
een paar koperen handstraalpijpen hangen.
Die zaten vroeger op de brandweerslang, de
spuitmond zeg maar. Zo'n sprinklerkop was
weer eens wat anders."
Nu, twintig jaar later, telt zijn collectie ruim
1500 sproeiertjes. Ze vallen niet direct op in
zijn woning. In de woonkamer staat een vitri
nekast met de mooiste exemplaren, in een
slaapkamer staat nog zo'n kast. Het merendeel
van de collectie is in kisten opgeslagen, zodat
ze makkelijk vervoerd kunnen worden voor
weer een tentoonstelling. Daarin is hij uniek.
„Ik ken wel meer mensen die ze verzamelen,
maar voor zover ik weet ben ik de enige expos
erende sprinklerverzamelaar ter wereld."
Hoewel door vele fusies het aantal sprinklerfa
