io «eith ric ards
De autobiografie van Rolling Stones-
gitarist Keith Richards vliegt de winkels
uit met hetzelfde gemak als waarmee Ri
chards zijn vette rocklicks speelt. En nu
maar weer op tournee. „Niemand heeft
de rock 'n' roll zo ver gebracht als wij."
zaterdag 6 november 2010
door Theo Hakkert
Achteraf gezien leek ik
wél een ontdekkingsrei
ziger, een zwaaiende ka
pitein op punt van ver
trek. Ging ik op tournee, zei ik te
gen de kinderen thuis: 'Tot over
drie jaar'. Dat klinkt hard, maar
hoe jong ze ook waren, ze wisten
waar mijn hart lag. Dat bleef thuis.
'Wel terugkomen, pap', zeiden ze.
Zo is mijn leven. Ik ben een noma
de."
Hij is Keith Richards (67), oprich
ter, gitarist, songschrijver en leger
leider van The Rolling Stones. In
zijn fenomenale autobiografie Life
schrijft hij: 'Als ik het leger was in
gegaan, zou ik nu waarschijnlijk ge
neraal zijn. Een primaat hou je
niet tegen." Dat de Stones volgend
jaar weer op tournee gaan, is dan
ook volledig op zijn conto te schrij
ven. Hij klinkt zowaar als een Ne
derlandse politicus: „Ik moet de
boel bij elkaar houden. Optreden
is wat ik doe. Ik krijg signalen van
Mick en Charlie dat zij ook weer
willen. Dat moet, zoiets moet
door de groep worden gedragen."
Donderdag in Londen. Keith Ri
chards leeft al een week in het Dor
chester, een hotel eigendom van
de sjeik van Brunei. Een lange
reeks interviews, nu eens niet
voor een Stones-album, maar voor
een boek. Richards' levensverhaal
Life, door hem verteld, en opgete
kend door zijn oude vriend James
Fox.
Een lichtbruin leren jasje. Een
bruin hoedje ook. Dikke ketting
om zijn pols, een dunne om zijn
nek. Een oorring links. Zijn ge
groefde gelaat gesierd door een lie
ve grijns. Hij is 67, en ja, deze man
heeft geleefd, maar na lezing van
zijn boek, verbaas je je erover dat
hij er zo patent uitziet. „Hey, pal."
Een glas. Drinkt hij sinas? Het zal
wel niet.
Gek, zegt hij. Vertellen over een
boek. Maar vooral dat hij het doet
zonder de Stones. „Ik doe eigenlijk
altijd alles met en vanuit een
band."
Hier zit de uitvinder én uitvoerder
van de idee rock 'n' roll. De
drie-eenheid seks, drugs, rock 'n'
roll is niet door hem gemunt,
maar hij is er zeker de personifica
tie van. En daarnaast heeft hij ook
nog kans gezien het allemaal te
'Het ging mij toch alleen
om de muziek.
Drugs was periferie'
onthouden. Hij tikt aan zijn hoed
je. „Ja man, het zit allemaal hier."
Zijn jeugd, de jonge rebellie, zijn
moeizame relatie met zijn ouders,
de jaren dat hij met Mick Jagger en
Brian [ones in één huis woonde
en leefde van zes pond na een op
treden, tot en met de laatste tour
tot nu toe. Vrouwen, drugs, poli
tie, muziek, gevangenisstraf, tour
nees, ruzies. Alles.
„Misschien heeft de val op mijn
hoofd wel alles losgemaakt",
grijnst hij. Richards viel in 2006 tij
dens een verblijf op Fiji uit een ko
kosboom op zijn kokosnoot. „Ter
wijl ik op die leeftijd net was ge
stopt met klimmen in bomen.
Stomme tak. Later dacht ik: ik heb
alles al eens gebroken. Voet, rib
ben, hand, waarom niet ook nog
mijn hoofd?"
Twee jaar geleden kwam er een
eind aan een Stones-tournee die,
met onderbrekingen, drie jaar had
geduurd. Toen kon hij een boek
maken. Hij had al aantekeningen
zitten maken. „James en ik heb
ben lange gesprekken gevoerd. Hij
schreef het op en zocht dingen na.
Hij vond de jongens terug met wie
ik op de lagere school had gezeten.
Toen wist ik dat het goed zat met
mijn herinneringen. Het klopte al
lemaal. Er hing soms mist om
heen, maar in de kern klopte het.
Hij vond zelfs een foto van mijn
eerste vriendinnetje."
Fox heeft de stem van Richards
perfect getroffen. De waarde van
dit egodocument kan amper wor
den overschat. Het inkijkje in de
wereld van 's werelds groots rock
'n' rollband is verbluffend. Evenals
de open eerlijkheid van Richards
zelf Ook als het om interne ruzies
gaat, zoals de verwijdering tot zan-
Legerleid
er
