De acteur is niet per definitie een verteller uit 5 selectie donderdag 28 oktober 2010 Hans Sibbel (Lebbis) houdt zich opmerkelijk rustig in Branding. En kon daarin overtuigen. Je ge doogt immers, wat je eigenlijk niet wilt laten voortbestaan. Zo gedoog je drugs. Of, als je Geert Wilders heet, zo gedoog je moslims. Alle maal net zo fout als zo'n kabinet gedogen. Die kwam wel aan in de zaal, schudde even wakker. Maar verder: opmerkelijk rustig. De voorstelling die er in de komende weken uit springt, is de jongste pro ductie van Theaterproductiehuis Zeelandia Mooie Anna.. Een levens verhaal. Over een Zeeuwse vrouw die veel liefde, maar ook veel ramp spoed heeft gekend. In één leven bestond dat chronologisch gezien uit het grote klassenverschil, de strenge sociale controle, de crisis tijd, de oorlog, de emigratiegolf, de watersnoodramp. Het is niet ie dereen gegeven uit het moeilijke en het verdrietige de energie te ha len om door te gaan en nooit op te geven. Mooie Anna dus wel, zo mogen we verwachten. Een voor stelling met zang, begrijp ik uit de publiciteit. „Zoals de fadozangers dat deden." En dat belooft wat! Mooie Anna is solotoneel. Met klas siekers als Dagboek van een gek in het achterhoofd, durf ik wel bewe ren dat solotoneel één van mijn fa voriete genres is. Maar geen gemak kelijk genre. Het komt heel erg aan op woorden. Eigenlijk is er geen ac teur aan het werk, maar een vertel ler. En dat is niet hetzelfde. Ik vind Johanna ter Steege bijvoorbeeld een prachtige actrice, maar als ik haar een luisterhoek hoor lezen (toch ook een vorm van vertellen), dan valt ze me enorm tegen. Alles wat er aan spanning en ommekeer in een situatie kan zitten, moet bij een monoloog in het woord, in de stem zitten. En onvermijdelijk zal een monoloog ook meer uit 'mo nologue intérieur' bestaan, uit dat gene wat het personage denkt of 'van binnen' voelt. Ook dat vraagt een ander timbre. De solotonelen die op mijn net vlies gebrand staan, in het geheu gen gebeiteld, die hebben nóg iets gemeen. Ze hebben allemaal ver rassende wendingen, een onvoor spelbaar of onverwacht plot. Ik denk daar een soort verklaring voor te hebben. Een monoloog gaat zich (sterker dan een dialoog) in je eigen hoofd afspelen. En dat hoofd wordt wel aangezien voor het centrum van de logica, maar het is eigenlijk meer vertrouwd met het droom achtige en het associatieve. Het on voorstelbare, onverwachte, associa tieve voelt zich wel lekker thuis in dat 'eigen hoofd'. Gelukkig heeft Zeelandia wel wat ervaring met monologen. Amanda (uit 2008) is zo'n voorstelling die is blijven plakken. Onder meer om dat er een verrassend plot in zat. Dat ik vreemd genoeg in 1994 het zelfde verhaal (toen van het Raam- teater) voorspelbaar noemde, be wijst hopelijk dat de actrice van dienst door haar manier van vertel len het hele verschil kan maken. Die taak rust straks op de schou ders van Ilse Uitterlinden. Mooie Anna (première), donderdag 4 november, De Mythe, Goes, 20.00 uur. Eén van de axioma's van het cabaret is, dat het ontstaan is in zorgelijke tijden om de mensen wat op te vrolijken. We spreken dan over de jaren na de Eerste Wereldoorlog, en ten tijde van de beurscrisis van 1929, toen het Berlijnse cabaret waanzinnig flo reerde. En het Nederlandse ook trouwens. (Dat er een vroegere Parijse variant was, iets meer a la olala-moulin-rouge, dat ver zwijgen we even.) Tegenwoor dig lijkt de situatie omgekeerd. Nu lijkt het wel de taak van de cabaretier om de mensen duide lijk te maken dat ze zich maar beter zorgen zouden maken. Zorgen om bedenkelijke maat schappelijke tendensen of om vol komen scheefgegroeide toestan den. Niet alle cabaretiers zien dat overigens als hun taak. Maar Hans Sibbel (Lebbis) wel. Ik meende hem te herinneren als van een ADHD-achtige onrust en snelheid. Maar hij was in de Weg wijzer opmerkelijk rustig in zijn 'late-night unplugged' versie van Branding. Hij had ook niet veel gro te topics onder zijn vergrootglas. Van Yuri van Gelder lig ik niet wakker, en van giechelende dames op een beginnerscursus 'nordic walking' al evenmin. Kleine erger nissen en drieregelig nieuws. Leu ke woordspelingen over 'light' pro ducten, waarmee de problemen groter worden door het allemaal kleiner te maken. Gewoon één-grijns-vaststellingen. Echt opgewonden werd hij alleen maar van het gedoogkabinet. Beet zich vast in de vreemde benaming. Willem Nijssen blikt elke week vooruit - en terug - op bijzondere toneelvoorstellingen in het Zeeuwse podiumaanbod. Lenny Kuhr In haar programma Dichtbij gaat Lenny Kuhr terug naar het pure, het intieme. In een akoestische be zetting van gitaren en bas brengt ze een programma met haar eigen werk. Zij zingt bekende, maar ook nog niet eerder gehoorde eigen liedjes met hier en daar een uit stapje naar mooie liedjes van ande ren. Zondag 31 oktober, Het Ledeltheater, Oostburg, 15.00 uur. Luscinia Het koor Luscinia verzorgt een cantatedienst met de uitvoering van het motet 'So fahr ich hin zu Jesu Christ' van Heinrich Schütz en delen uit het motet 'Jesu meine Freude' van Johann Sebastian Bach. De muziek past bij de tijd van het jaar: Hervormingsdag en Allerzielen. Orgelbespeling en alge hele leiding: Wim Boer. Zondag 31 oktober, Bethlehemkerk, Scharendijke, 16.30 uur. Na de overweldigende uitvoering van Einstein on the Beach in 2009 komt het Attaca Ensemble o.l.v. Fokke Oldenhuis terug met de Ka non Pokajanen.Deze boetecanon is het langste en meest monumen tale koorwerk van de beroemde Estlandse componist Arvo Part. Akkoord na akkoord schrijdt de muziek voort met zeggingskracht. Vrijdag 29 oktober, Zeeuwse Concertzaal, Middelburg, 20.00 uur. Denk aan het monumentale van Metallica, het meeslepende van Tool, de in-your-face bruutheid van Rammstein en de melancho lie van Alice In Chains slechts als referentiepunten, want echt te ver gelijken met een andere band valt My Favorite Scar niet. Zelf om schrijven ze hun repertoire als 'dark rock'. Zaterdag 30 oktober, De Spot, Middelburg, 21.00 uur. Johnny FalstafF neemt het publiek een avondje mee naar zijn geboor testreek in Texas. FalstafF groeide op met rootsmuziek. Op jonge leef tijd raakte hij al besmet met het coujitry-virus. De Texaan staat garant voor een portie vette honky tonk en rocka billy, dei hij mixt met wat country en hillbilly. Zaterdag 30 oktober, Porgy en Bess, Terneuzen, 21.30 uur. Attaca Ensemble My Favorite Scar Johnny FalstafF

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2010 | | pagina 75