zijn allemaal gebundeld
►r aangepaste opzet
27
Het leven van familie
Verkerke staat
in teken van sport
Cruijff van het volleybal?
donderdag 28 oktober 2010
t trainde de afgelopen
de jeugd nog. Daar is hij
>pt.
„Of ik de Johan Cruijff van het volleybal ben? Cruijff was een unieke
voetballer, dat ben ik als volleyballer nooit geweest Ik heb ook nooit
de roem van Cruijff gehad. Aan de andere kant was ik in België de
Nederlander, tegen wie toch wel een beetje werd opgekeken."
binnenkant van één arm. Dat be
staat eigenlijk nóg niet."
Hij bladert in een vakblad en
zoekt aan de hand van foto's naar
bewijs. „Vaiïaf het moment dat ze
in Nederland zijn gaan pancaken
(met de vlakke hand voorkomen
dat de bal de grond raakt) zijn we
slechter gaan verdedigen, vind ik.
Kijk hier: Philip Dallhauser. Hij is
wereldkampioen beachvolleybal
foto Mark Neelemans
geworden door het 'op zijn Mor-
res' te doen. Eigenlijk is dat altijd
mijn discussie geweest met het he
le volleybal."
Zijn opvatting leidde tot veel pie-
kermomenten en ongeëvenaarde
successen. „Ik heb er heel veel tijd
in gestoken en kon lang wakker lig
gen. Ik was een slechte slaper. Ik
lag te denken, dikwijls vond ik goe
de oplossingen. Over het alge-
in Schoondijke, deelnemers van
verenigingen ten oosten van Ter-
neuzen voetballen in Graauw. De
hoogst spelende clubs in het huidi
ge seizoen 20to-20ir komen in aan
merking voor een plaats als groeps-
hoofd.
Wanneer het aantal groepshoof-
den niet eenduidig kan worden be
paald, is de eindstand van de laat
ste Cofely Cup van doorslagge
vend belang.
Zaterdag-eersteklasser Zaamslag
won de laatste editie, na een veel
besproken finale. Vanwege onweer
en felle regen werd de eindstrijd
tussen Zaamslag en Steen bij een
o-o-tussenstand stilgelegd. Het
duel werd niet meer hervat, om
dat Steen vanwege andere verplich-
meen hadden we een harmonieu
ze club, maar er zijn momenten ge
weest dat ik mensen heb moeten
teleurstellen. Je zult mij niet horen
beweren dat ik een makkelijke trai
ner was. Het is soms moeilijk, op
het menselijk vlak, maar als je er
eindeloos aan getrokken hebt en
ze willen of kunnen niet met de
rest mee, dan moet je wel eens ie
mand wegsturen. Als je te weinig
doet, dan haal je er niet uit wat er
in zit. Doe je te veel, dan kun je de
afgrond in gaan. ]e moet een even
wicht zien te vinden, maar daar
kun je als trainer soms lang naar
moeten zoeken."
Zijn aanpak leidde naast successen
met de jeugd tot hoogtijdagen met
de standaardteams. „We hebben
met de vrouwen en de mannen
met eigen teelt in de eerste divisie
gespeeld. In de Nederlandse eredi
visie spelen tien ploegen, die alle
maal een spelverdeler hebben. Op
een gegeven moment stonden de
broers Michel (bij TDK/Brevok)
en Peter-Paul Everaert (bij Vrevok)
als spelverdeler tegenover elkaar.
Dat vond ik leuk."
Met een nieuw bestuur en onder
impuls van de trainers Anton Pol
let („een echte clubman") en Ger
ard Gillesen („een zeer gedreven
vakman") bouwt zijn club aan een
nieuwe toekomst. „Of het moeilijk
was om te stoppen? Eerder een op
luchting. De afgelopen drie jaar
heb ik de jeugd nog getraind. Je
wilt de boel niet in de steek laten,
maar je wordt te oud."
Om de overdracht zo geruisloos
mogelijk te laten verlopen, heeft
hij zijn geloofsbrieven met stan
daardprincipes en alle uitgeschre
ven trainingen van de laatste drie
jaar in zeven boekwerken gebun
deld. „Ik heb er een massa van ge
produceerd en uitgedeeld. In prin
cipe zouden de adspiranten, die
zelf de oefenstof hebben gehad,
training kunnen geven. Of Morres
zal blijven bestaan? Veel clubs be
staan bij de gratie van de gek, die
het zich aantrekt. Kijk naar Sint Al-
oysius in Graauw, zwemclub De
Kikkers hier in Hulst En de volley
bal? We zullen het zien?"
tingen geen tijd meer had de fina
le uit te spelen.
Na het nodige tumult werd Zaam
slag tot toernooiwinnaar uitgeroe
pen. Andere deelnemende clubs
waren onder meer Breskens, Oost
burg, HW'24, Clinge, Terneuzen,
Philippine, Hontenisse en Hulster-
loo.
De inschrijfdatum voor de Cofely
Cup 2011 sluit aanstaande zondag.
De speeldata zijn 8, 9 en 10 augus
tus (groepsfase), waarna de finale-
dag voor zaterdag 13 augustus staat
geprogrammeerd.
Alle wedstrijder in een groep wor
den op één avond op één locatie
gespeeld.
De finaledag wordt gehouden in
Graauw.
Babette, Kees en Milou Verkerke (vlnr) zijn verslaafd aan sporten.
foto izaak Verkeste
door Ben Hameeteman
Zaamslag-speler Tommy Tissink
(links) duelleert met HW'24-speler
Colin van Goethem tijdens de Cofe
ly Cup van 2010. foto Peter Nicolai
ZIERIKZEE - In de huidige consump
tiemaatschappij moéten mensen
soms sporten om letterlijk te kun
nen blijven leven. Er lopen er ech
ter ook rond die leven om te spor
ten. Twee exponenten op dat ge
bied zijn Kees Verkerke en dochter
Babette. Het is dat pa Verkerke
ook nog moet werken voor zijn da
gelijkse brood, anders was hij onge
twijfeld fulltime met sport bezig.
Ook bij Babette spat het enthou
siasme er bijna letterlijk vanaf,
wanneer ze spreekt over haar hob
by's turnen en jazzdans.
„Oh, maar Babette is er nog niet
hoor. Die is nog in de Mu-
lockstraat dansles aan het geven
aan de kleintjes. Wacht, ik bel wel
even", zegt Kees Verkerke, op het
afgesproken tijdstip. Geen gehoor.
Kees-' levenspartner Mieke Franke
staat juist op het punt boodschap
pen te gaan doen en biedt spon
taan aan even langs te rijden. Op
gelost.
Ondertussen zet de 59-jarige Zie-
rikzeeënaar de koffiepot aan en
gaat op zijn vaste plek aan de ruim
bemeten houten keukentafel zit
ten.
„Schrik maar niet, maar ik ben mo
menteel met erg veel dingen bezig.
Wat wil je weten?" De keuze is in
derdaad overweldigend. Sinds
2002 voorzitter van gymnastiekver
eniging Delta Sport.
Vanaf juli jongstleden voorzitter
van korfbalvereniging All Ready.
Vorig jaar voorzitter geworden bij
de Schouwen-Duivelandse zaal
voetbalvereniging ZieZaVo. Al 25
jaar voorzitter van de werkgroep
Spórtverkiezing Schouwen-Duive-
land. En dan was er nog een in
drukwekkende periode waarin
Verkerke zelf actief was als atleet.
Vandaag de dag staan nóg altijd
verschillende records uit de jaren
zeventig op zijn naam.
Tja waar begin je dan inderdaad?
Gered door de bel. Bijna huppe
lend komt dochter Babette Verker
ke het historische pand aan de
Nieuwe Bogertstraat binnen. Ze
stelt zich netjes voor en neemt
naast haar vader plaats. „Ik help
dansjuf Irma sinds kort met dans
les geven. Zelf doe ik ook aan jazz-
en hiphopdans. Dansen is het hele
maal voor mij. Als ik mijn Vwo-di-
ploma heb wil ik graag naar de
Rockacademie. Want ik speel ook
al vanaf mijn zevende elektrische
gitaar", vertelt de 13-jarige.
Evenals haar zus Milou was Babet
te de afgelopen jaren een bekend
turngezicht in Zeeland. Vanaf haar
vierde jaar besteedde ze vele uren
bij de plaatselijke gymnastiekvere
niging Delta Sport.
Totdat zij onlangs een rigoureuze
stap zette. „Ik had al jaren tijdens
het turnen last van mijn voeten.
Mijn pezen bleken verdikt door
overbelasting. Bij wedstrijden
moest ik steeds vaker huilen van
de pijn. Bij mijn laatste wedstrijd
viel ik gewoon om door de pijn.
Toen ben ik ermee gestopt", ver
telt ze.
Vader Kees: „Ze was altijd erg
hard voor zichzelf Dat vond ik
wel knap van haar." Wellicht dat
de appel niet ver van de boom
valt? Met zijn bijna zestig jaar is
Kees Verkerke elke zondag van de
week nog te vinden in de Meeu
wenkolonie op Westerschouwen.
„Ik ben erg streng voor mezelf en
sta zondags om zeven uur op voor
een duurloop van ongeveer twee
uur. Héééérlijk is dat. De natuur is
dan erg mooi en je hoofd raakt he
lemaal leeg."
En Babette? Heeft zij iets met atle
tiek? „Neeuhhh, daar houd ik echt
niet van."
Toch hebben vader en dochter wel
iéts gemeen. Kees is tijdens het
zaalvoetbalseizoen elke woensdaga
vond actief in sporthal Onderdak.
Bij zijn aantreden was de vereni
ging ZieZaVo op sterven na dood.
Momenteel draait de competitie
weer volop en zijn er zestien
teams actief. „Ik ga elke woensdag
met mijn vader mee. Leuk. Een
beetje uitslagen verzamelen en bij
houden."
Voetbalt Kees zelf ook nog mee
toevallig? „Nee niet meer. Ik heb
het wel 20 jaar gedaan hoor. Maar
zo heb ik in het verleden ook nog
gebasketbald." Babette geeft haar
aanstekelijke lach de vrije teugels.
„Ah, ah dat wist ik niet pap." Pa
legt uit.
„Toen ik aan atletiek deed trainde
ik twee keer per dag. In de winter
ging dat vaak niet zo gemakkelijk
en daarom ging ik op zoek naar
een zaalsport als basketbal. Omdat
er geen vereniging was op Schou-
wen-Duiveland heb ik die toen sa
men met Bob Noomen maar opge
richt."