zijn allemaal gebundeld ►r aangepaste opzet 27 Het leven van familie Verkerke staat in teken van sport Cruijff van het volleybal? donderdag 28 oktober 2010 t trainde de afgelopen de jeugd nog. Daar is hij >pt. „Of ik de Johan Cruijff van het volleybal ben? Cruijff was een unieke voetballer, dat ben ik als volleyballer nooit geweest Ik heb ook nooit de roem van Cruijff gehad. Aan de andere kant was ik in België de Nederlander, tegen wie toch wel een beetje werd opgekeken." binnenkant van één arm. Dat be staat eigenlijk nóg niet." Hij bladert in een vakblad en zoekt aan de hand van foto's naar bewijs. „Vaiïaf het moment dat ze in Nederland zijn gaan pancaken (met de vlakke hand voorkomen dat de bal de grond raakt) zijn we slechter gaan verdedigen, vind ik. Kijk hier: Philip Dallhauser. Hij is wereldkampioen beachvolleybal foto Mark Neelemans geworden door het 'op zijn Mor- res' te doen. Eigenlijk is dat altijd mijn discussie geweest met het he le volleybal." Zijn opvatting leidde tot veel pie- kermomenten en ongeëvenaarde successen. „Ik heb er heel veel tijd in gestoken en kon lang wakker lig gen. Ik was een slechte slaper. Ik lag te denken, dikwijls vond ik goe de oplossingen. Over het alge- in Schoondijke, deelnemers van verenigingen ten oosten van Ter- neuzen voetballen in Graauw. De hoogst spelende clubs in het huidi ge seizoen 20to-20ir komen in aan merking voor een plaats als groeps- hoofd. Wanneer het aantal groepshoof- den niet eenduidig kan worden be paald, is de eindstand van de laat ste Cofely Cup van doorslagge vend belang. Zaterdag-eersteklasser Zaamslag won de laatste editie, na een veel besproken finale. Vanwege onweer en felle regen werd de eindstrijd tussen Zaamslag en Steen bij een o-o-tussenstand stilgelegd. Het duel werd niet meer hervat, om dat Steen vanwege andere verplich- meen hadden we een harmonieu ze club, maar er zijn momenten ge weest dat ik mensen heb moeten teleurstellen. Je zult mij niet horen beweren dat ik een makkelijke trai ner was. Het is soms moeilijk, op het menselijk vlak, maar als je er eindeloos aan getrokken hebt en ze willen of kunnen niet met de rest mee, dan moet je wel eens ie mand wegsturen. Als je te weinig doet, dan haal je er niet uit wat er in zit. Doe je te veel, dan kun je de afgrond in gaan. ]e moet een even wicht zien te vinden, maar daar kun je als trainer soms lang naar moeten zoeken." Zijn aanpak leidde naast successen met de jeugd tot hoogtijdagen met de standaardteams. „We hebben met de vrouwen en de mannen met eigen teelt in de eerste divisie gespeeld. In de Nederlandse eredi visie spelen tien ploegen, die alle maal een spelverdeler hebben. Op een gegeven moment stonden de broers Michel (bij TDK/Brevok) en Peter-Paul Everaert (bij Vrevok) als spelverdeler tegenover elkaar. Dat vond ik leuk." Met een nieuw bestuur en onder impuls van de trainers Anton Pol let („een echte clubman") en Ger ard Gillesen („een zeer gedreven vakman") bouwt zijn club aan een nieuwe toekomst. „Of het moeilijk was om te stoppen? Eerder een op luchting. De afgelopen drie jaar heb ik de jeugd nog getraind. Je wilt de boel niet in de steek laten, maar je wordt te oud." Om de overdracht zo geruisloos mogelijk te laten verlopen, heeft hij zijn geloofsbrieven met stan daardprincipes en alle uitgeschre ven trainingen van de laatste drie jaar in zeven boekwerken gebun deld. „Ik heb er een massa van ge produceerd en uitgedeeld. In prin cipe zouden de adspiranten, die zelf de oefenstof hebben gehad, training kunnen geven. Of Morres zal blijven bestaan? Veel clubs be staan bij de gratie van de gek, die het zich aantrekt. Kijk naar Sint Al- oysius in Graauw, zwemclub De Kikkers hier in Hulst En de volley bal? We zullen het zien?" tingen geen tijd meer had de fina le uit te spelen. Na het nodige tumult werd Zaam slag tot toernooiwinnaar uitgeroe pen. Andere deelnemende clubs waren onder meer Breskens, Oost burg, HW'24, Clinge, Terneuzen, Philippine, Hontenisse en Hulster- loo. De inschrijfdatum voor de Cofely Cup 2011 sluit aanstaande zondag. De speeldata zijn 8, 9 en 10 augus tus (groepsfase), waarna de finale- dag voor zaterdag 13 augustus staat geprogrammeerd. Alle wedstrijder in een groep wor den op één avond op één locatie gespeeld. De finaledag wordt gehouden in Graauw. Babette, Kees en Milou Verkerke (vlnr) zijn verslaafd aan sporten. foto izaak Verkeste door Ben Hameeteman Zaamslag-speler Tommy Tissink (links) duelleert met HW'24-speler Colin van Goethem tijdens de Cofe ly Cup van 2010. foto Peter Nicolai ZIERIKZEE - In de huidige consump tiemaatschappij moéten mensen soms sporten om letterlijk te kun nen blijven leven. Er lopen er ech ter ook rond die leven om te spor ten. Twee exponenten op dat ge bied zijn Kees Verkerke en dochter Babette. Het is dat pa Verkerke ook nog moet werken voor zijn da gelijkse brood, anders was hij onge twijfeld fulltime met sport bezig. Ook bij Babette spat het enthou siasme er bijna letterlijk vanaf, wanneer ze spreekt over haar hob by's turnen en jazzdans. „Oh, maar Babette is er nog niet hoor. Die is nog in de Mu- lockstraat dansles aan het geven aan de kleintjes. Wacht, ik bel wel even", zegt Kees Verkerke, op het afgesproken tijdstip. Geen gehoor. Kees-' levenspartner Mieke Franke staat juist op het punt boodschap pen te gaan doen en biedt spon taan aan even langs te rijden. Op gelost. Ondertussen zet de 59-jarige Zie- rikzeeënaar de koffiepot aan en gaat op zijn vaste plek aan de ruim bemeten houten keukentafel zit ten. „Schrik maar niet, maar ik ben mo menteel met erg veel dingen bezig. Wat wil je weten?" De keuze is in derdaad overweldigend. Sinds 2002 voorzitter van gymnastiekver eniging Delta Sport. Vanaf juli jongstleden voorzitter van korfbalvereniging All Ready. Vorig jaar voorzitter geworden bij de Schouwen-Duivelandse zaal voetbalvereniging ZieZaVo. Al 25 jaar voorzitter van de werkgroep Spórtverkiezing Schouwen-Duive- land. En dan was er nog een in drukwekkende periode waarin Verkerke zelf actief was als atleet. Vandaag de dag staan nóg altijd verschillende records uit de jaren zeventig op zijn naam. Tja waar begin je dan inderdaad? Gered door de bel. Bijna huppe lend komt dochter Babette Verker ke het historische pand aan de Nieuwe Bogertstraat binnen. Ze stelt zich netjes voor en neemt naast haar vader plaats. „Ik help dansjuf Irma sinds kort met dans les geven. Zelf doe ik ook aan jazz- en hiphopdans. Dansen is het hele maal voor mij. Als ik mijn Vwo-di- ploma heb wil ik graag naar de Rockacademie. Want ik speel ook al vanaf mijn zevende elektrische gitaar", vertelt de 13-jarige. Evenals haar zus Milou was Babet te de afgelopen jaren een bekend turngezicht in Zeeland. Vanaf haar vierde jaar besteedde ze vele uren bij de plaatselijke gymnastiekvere niging Delta Sport. Totdat zij onlangs een rigoureuze stap zette. „Ik had al jaren tijdens het turnen last van mijn voeten. Mijn pezen bleken verdikt door overbelasting. Bij wedstrijden moest ik steeds vaker huilen van de pijn. Bij mijn laatste wedstrijd viel ik gewoon om door de pijn. Toen ben ik ermee gestopt", ver telt ze. Vader Kees: „Ze was altijd erg hard voor zichzelf Dat vond ik wel knap van haar." Wellicht dat de appel niet ver van de boom valt? Met zijn bijna zestig jaar is Kees Verkerke elke zondag van de week nog te vinden in de Meeu wenkolonie op Westerschouwen. „Ik ben erg streng voor mezelf en sta zondags om zeven uur op voor een duurloop van ongeveer twee uur. Héééérlijk is dat. De natuur is dan erg mooi en je hoofd raakt he lemaal leeg." En Babette? Heeft zij iets met atle tiek? „Neeuhhh, daar houd ik echt niet van." Toch hebben vader en dochter wel iéts gemeen. Kees is tijdens het zaalvoetbalseizoen elke woensdaga vond actief in sporthal Onderdak. Bij zijn aantreden was de vereni ging ZieZaVo op sterven na dood. Momenteel draait de competitie weer volop en zijn er zestien teams actief. „Ik ga elke woensdag met mijn vader mee. Leuk. Een beetje uitslagen verzamelen en bij houden." Voetbalt Kees zelf ook nog mee toevallig? „Nee niet meer. Ik heb het wel 20 jaar gedaan hoor. Maar zo heb ik in het verleden ook nog gebasketbald." Babette geeft haar aanstekelijke lach de vrije teugels. „Ah, ah dat wist ik niet pap." Pa legt uit. „Toen ik aan atletiek deed trainde ik twee keer per dag. In de winter ging dat vaak niet zo gemakkelijk en daarom ging ik op zoek naar een zaalsport als basketbal. Omdat er geen vereniging was op Schou- wen-Duiveland heb ik die toen sa men met Bob Noomen maar opge richt."

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2010 | | pagina 53