De kleine keizers van China
ii spectrum
Zaterdag 16 oktober 2010
Of hoe je discussies voert in een vergade
ring. Ik vind dat je moet opstaan als je baas
met je praat. Dat is normale etiquette op
kantoren hier. Maar deze twintigers blij
ven gewoon zitten."
„Vroeger thuis bij hun ouders, daarna op
de universiteit met andere jongeren die
enig kind zijn: ze konden alles maken en
niemand die ze tegenhield. Maar op een
kantoor kun je je niet meer zo gedragen.
Daar moet je rekening houden met ande
ren, om samen het werk gedaan te krij
gen."
Qin praat vaak over 'zij' die niet gewend
zijn samen te werken. 'Zij' die denken dat
alles om hen draait. Maar dan, na even na
denken: „Zij, nee, wij weten niet uit ons
zelf hoe je met anderen omgaat."
Hij beseft dat hij, 32 jaar oud, bij de eerste
egocentrische generatie hoort. „Eigenlijk
was ik thuis ook best wel eens een kleine
keizer. Mijn moeder deed alles wat ik haar
vroeg. Omgekeerd vroeg ze mij nooit om
eens de afwas te doen of zo. We waren
niet rijk toen, maar als ik iets wilde en er
was geld voor, dan kreeg ik het." Ondanks
de successen die de overheid claimt, heeft
het eenkindbeleid ook negatieve gevolgen
voor de toekomst. De komende vijfjaar
stijgt het aantal gepensioneerden in het
land met 33 miljoen, tot 200 miljoen
60-plussers.
In diezelfde tijd zal het aantal werkenden,
die voor de pensioenen moeten betalen,
met miljoenen per jaar dalen.
Een ander negatief gevolg is het hoge abor
tuscijfer. Als ze maar één kind mogen, krij
gen veel mensen liever een zoon dan een
dochter. Regelmatig worden zwanger
schappen onderbroken als blijkt dat er een
meisje op komst is. Dat gebeurt ook, soms
onvrijwillig, als een vrouw tegen de regels
in zwanger is van een tweede kind. Het
aantal abortussen in China wordt geschat
op 13 miljoen. Wie tegen de regels in toch
een tweede kind krijgt, riskeert een boete
van 100.000 yuan (11.000 euro) of 3 jaarsa
larissen.
Sommige groepen mogen overigens wel
twee kinderen krijgen. Dit geldt voor alle
etnische minderheden (8 procent van de
bevolking).
In sommige regio's mogen boeren ook een
tweede kind, als het eerste kind een meisje
is.
Doordat er landelijk meer jongens dan
meisjes worden geboren, groeit het man-
nenoverschot gestaag. Tegenover elke 100
vrouwen staan nu 119 mannen. In 2020 zul
len 24 miljoen mannen die mogelijk wil
len trouwen, dat niet kunnen, simpelweg
omdat er te weinig vrouwen zijn.
Qin bladert door een rood boekje dat voor
hem ligt. In de linkerbovenhoek van de
tweede bladzijde zit een zwart-witfoto van
hemzelf als peuter van bijna 3. Het is zijn
'enigkindcertificaat', waarmee de overheid
hem tot enig nageslacht van zijn ouders
bombardeerde, toen de eenkindpolitiek in
1980 van kracht werd.
Zijn ouders konden met het rode boekje
elke maand naar een loket om vijf yuan
kinderbijslag op te halen, een zevende van
het maandsalaris van zijn vader. Qin en
zijn vrouw hebben zelf nu ook zo'n boekje
met de naam van hun zoon erin.
„Waardeloos." Qin schudt zijn hoofd en
legt de rode boekjes opzij. „Volstrekt waar
deloos. De eenkindpolitiek moet verdwij
nen. Mensen in de grote steden willen niet
eens meer veel kinderen: veel te duur."
De belangrijkste reden om een punt achter
het beleid te zetten, is volgens Qin dat er
veel te weinig jongeren zijn en de groep
ouderen almaar groeit. „Mijn zoon kan
straks niet meer betalen voor al die gepen
sioneerden. Ik hoop dat hij, tegen de tijd
dat hij een gezin wil stichten, in Europa of
Amerika woont. Dan heeft hij nergens last
van."
Dertig jaar geleden had het eenkindbeleid
wel degelijk zin, beaamt Qin Jian. „Er wa
ren destijds gewoon veel te veel mensen.
Maar het doel, de bevolkingsgroei beper
ken, is bereikt. Dat maakt het beleid achter
haald. Overbodig. Stop er daarom mee."
"reageren? spectrum@wegener.nl
Eenkindpolitiek
Foto links:
De eenkindpolitiek van China is er volgens critici mede debet aan dat
kinderen het volstrekt normaal vinden dat alles om hen draait.
Foto boven:
De eigenlijke wet die bepaalt hoeveel kinderen Chinezen mogen hebben,
is voor 50 eurocent te koop in de boekhandels. foto's Remko Tanis/GPD
In 1950 riep Mao Zedong,
de oprichter van communis
tisch China, alle moeders'
van het land uit tot helden.
'Hoe meer kinderen, hoe
groter de held. Een grote be
volking is geweldig. Mensen
zijn het kostbaarste van alles
op aarde'.
Het aantal Chinezen groei
de daarna in 30 jaar met 78
procent, van 550 miljoen in
1950 tot 981 miljoen in
1980.
Sinds 1980, de start van de
eenkindpolitiek, is het aan
tal Chinezen in dertig jaar
gegroeid met 35 procent
tot ruim 1,3 miljard nu.
De overheid hoopt dat de
groei in 2030 omslaat in een
daling. Dan zullen er 1,65
miljard Chinezen zijn.
