5 spectrum
Zeeuwse Vrouwen
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
licht gebogen
f-
Zaterdag 9 oktober 2010
Mijn overgrootmoeder Lena van de
Wall-de Kater uit Brouwershaven
baarde zeven kinderen waarvan er
maar drie in leven bleven. Zelf stierf
ze in haar zesenveertigste levensjaar en ik
moest heel erg aan haar denken, aan dat korte
vrouwenleven met al die bevallingen en die kin
dertjes, die zo jong stierven toen ik keek naar de
voorstelling van Zeeuwse Vrouwen, geschreven
door Kees Slager, schrijver die dat leven van die
vrouwen in zijn teksten als geen ander zuurstof
weet in te blazen Vier actrices, Astrid van Eek
(Jaantje), Gonny Gaakeer (Marie), Julia van de
Graaff (Johanna) en Rixt Leddy (Greet) geven
ons diepte-inkijk in de levens van vier Zeeuwse
vrouwen, die in de vorige eeuw leefden. Zin
gend, dansend en ons confronterend in spannen
de monologen verslaan zij hun levens die zich
afspeelden in een tijd dat geboortebeperking
niet of nauwelijks een rol speelde in het leven
van vrouwen, die, ondanks de veelvuldige zwan
gerschappen keihard ploeterden op het land, op
de boerderij of in het huishouden. Allemaal dro
men ze van geluk, en naïef en slecht voorgelicht
worden sommige van hen door passerende jon
ge mannen gebruikt, bezwangerd en blijven zit
ten met de vrucht van de lust
Met minieme middelen trekken de actrices ons
in hun werkelijkheid, laten ons de onverwoest
bare kracht en vitaliteit van die vrouwen zien
waaruit ze de kracht putten hun leven te leven
zoals het zich aandient. En iedere keer wanneer
je denkt, dat ze door alle tegenslag kopje onder
zullen gaan, zetten ze met quasi onschuldige
danspassen en niks-aan-de-hand muziekjes de
relativering in als overlevingsstrategie. Prachtig!
13 oktober in Terneuzen, in het Scheldetheater
en 15 oktober in Middelburg, in de Stadsschouw
burg zijn de Zeeuwse Vrouwen nog te zien!
Houd ze in de gaten!
Retro is hot! Want ook in de musical Petticoat
wordt in verhaal en muziek meesterlijk in de
tijd teruggegrepen op de sobere jaren vijftig van
de vorige eeuw. En doen de Zeeuwse Vrouwen
met hun licht Zeeuwse tongval waarin het
woordje 'eeh' alle mededelingen bevestigt, het
lokale aspect van het stuk recht, zo weet de ono
vertroffen Chantal Janzen met haar Groningse
ingeslikte 'nnn' ons terug te voeren naar de ar
moe van werkloze arbeiders van de strokartonfa
briek in Oost Groningen.
Zou die hang naar vorige perioden van cri
sis in onze vaderlandse geschiedenis te
maken hebben met onze hedendaagse cri
sis? Is het de behoefte ons te spiegelen aan onze
voormoeders en -vaders en te kijken naar hun
oplossingen om het leven in slechte tijden vitaal
en moedig voort te zetten, die ons naar het thea
ter voert om troost en kracht te putten uit onze
voorgangers?
In ieder geval blijkt zowel uit een groots gemon
teerde musical als uit een geraffineerd op een
postzegel gemonteerd theaterstuk, hoe nodig de
mens de kunst nodig heeft om zijn eigen sores
te zien spiegelen, zodat hij kan zien dat alle le
vensdingen universeel zijn. Non Solus, ofwel wij
zijn niet alleen! En bovenal Luctor et Emergo,
wij worstelen en komen boven!
