media Band tussen agent en paard Karakter rrf 47 Amsterdamse straatbeeld: de ruiters en paarden van de bereden politie. Annette van Trigt maakt over hen de serie Politie te paard. „Er komt meer begrip voor wat wij doen." door Monique Brandt TERUGGESPOELD Ze zijn onlosmakelijk verbonden met het yUs£f media@wegener.nl 024-3650570 9 oktober 2010 Politie te paard, sinds én kele weken bij omroep Max, volgt de bereden politie van Amsterdam Amstelland op de voet. Met komende donder dag de recente veldslag tussen poli tie en krakers in Amsterdam, waar van paard en mens nog aan het bij komen zijn. De staldames vertroe telen de paarden, in de bak waar mens en paard doorgaans trainen, is het doodstil. Dankzij een geavan ceerd computersysteem klinken in deze 'zweetbak' soms vliegtuigge luiden tot 125 decibel. Trams, drumband, auto's: de hele stad kan hier geluidstechnisch worden samengebracht, zegt commandant en teamleider Hans van Oostrum. Een van zijn mensen loopt naar haar paard, haar kin nog bont en blauw van een steen die ook haar voortanden uit de mond sloeg. De glanzende, inktzwarte ruin Utah staat rustig op hooi te knabbelen en vertoont ook sporen van strijd: een hechting boven het oog. Van Oostrum kreeg de eerste telefoon- - tjes over 'dierenmishandeling' al. Hij blijft onvermoeibaar uitleggen hoe goed er wordt gezorgd voor 'zijn' 38 dieren. „Natüürlijk zit ik er niet op te wachten dat onze die ren worden bekogeld. Dat gebeurt gelukkig niet vaak. Ze hebben het hartstikke goed hier en doen goed werk. Met paarden hoefje bijna nooit geweld te gebruiken. Als je gaat lopen met die 700 kilo, komt er beweging in de massa. Mensen zien vaak niet het hele plaatje." Televisiemaakster Annette van Trigt kreeg het idee voor de serie nadat ze zelf getuige was van een 'straatoorlog' tussen politieruiters en voetbalsupporters. Ze deed als freelancer al klussen voor de Am sterdamse politie en klopte met het idee aan bij korpschef Weiten. Na het akkoord, zocht ze een uit voerend producent en maakte van haar eigen geld een proefprogram- ma. Dat was twee jaar geleden. Van Oostrum stond destijds niet te juichen. „We zijn erg gesteld op de rust die je in een stal behoort te hebben. Maar een gesprek met An nette gaf me het vertrouwen." Instructrice Petra wachtte met een dubbel gevoel de eerste aflevering af „Maar nu merk ik dat mensen anders tegen de bereden politie aankijken. We hebben te maken met een cameraploeg die eigenlijk niets van paarden weet. Het grote publiek ook niet, dus we proberen alles in )ip-en-Janneke-taal uit te leggen, anders snappen de kijkers er al snel geen hout meer van." Ze begeleidde zelf als ruiter een de monstratie van dierenactivisten. „We werden uitgescholden: dieren- ln de serie Teruggespoeld staat wekelijks de spot gericht op een filmklassieker die op veel mensen een onuitwisbare indruk heeft gemaakt. J arakter' op televisie is ook goed WW te pruimen, maar het voelt toch anders. Pas in een grote bio- y scoopzaal, in het donker met het denderende geluid om je heen, komt de film helemaal tot zijn recht. De film van regisseur Mike van Diem uit 1997 is zwaar en donker. Niet iets waar je als kijker blij van wordt. Net als van het verhaal trou wens, naar de romans 'Karakter' en 'Kata- dreuffe en Dreverhaven' van Ferdinand Bor- dewijk. Jacob Willem KatadreufFe (Fedja van Huêt) wordt geboren na een onenight- stand van deurwaarder Dreverhaven (Jan door Marlous Flier Declair) en zijn huishoudster Joba Kata dreufFe (Betty Schuurman). Zodra zij haar zwangerschap ontdekt, pakt ze haar spul len en vertrekt Jacob groeit op zonder va der, maar heeFt het idee dat zijn vader hem in alles wat hij doet tegen probeert te wer ken. Dreverhaven is de absolute schrik van de stad. Zijn uitzetbeleid voor wanbetalers wordt door iedereen gevreesd. Hij doet Jo ba dertien huwelijksaanzoeken, die ze stuk voor stuk weigert. Jan Declair zet met Dreverhaven een in drukwekkende acteerprestatie neer. Wat vond ik die man eng en angstaanjagend. Een lange regenjas, een grote gleufhoed op zijn hooFd en een dreigende blik die van het scherm aF spat Je voelt het totale ge brek aan genegenheid tussen vader en zoon. ZelFs de scène waarin KatadreufFe zijn vader komt vertellen dat al het tegen werken geen effect heeft gehad en dat hij tot advocaat is beëdigd, kan de sfeer niet beulen! Nu zien mensen ook eens hoe goed de ruiters omgaan met de paarden. Normaal halen we al leen het nieuws bij negatieve gele genheden, nu wil iedereen weten hoe het met Angelo is!" Kijkers zijn dol op dat paard, dat via Marktplaats is gekocht en mo gelijk wordt opgeleid tot politie- paard. Al is er twijfel over de ge wrichten in zijn been. Maar intus sen ontpopt de gemoedelijke brui ne ruin zich tot populaire tv-ster. De hechte band tussen ruiter en paard maakt de bereden politie tot een bijzondere afdeling. „Je werkt met een levend wezen en krijgt veel vriendschap terug. Maar de hele dag aaien en kriebelen, wil een paard nu ook weer niet. Een ruiter weet wel wanneer het paard aandacht wil en nodig heeft." De ruiters bij de bereden politie hebben een vast paard, waarmee ze kunnen lezen en schrijven. Zo vormen Willem en de ruin Wilco 'een gouden duo', doet Pablo alles voor baas Martin en kan alleen Ruud de pittige Ufo echt de baas. Bijkomend voordeel van de dieren is dat mensen op straat sneller een praatje maken met de agenten, zegt instructrice Petra. „Je ben een echt aanspreekpunt. Voor je rust hoefje niet op de Dam te gaan staan. Als er een bus Japanners langskomt, willen ze alle veertig om beurten met je op de foto." ra MM Politie te paard. Elke donderdag bij Omroep Max om 22.15 uur. Tf- Reageren? redactie.media@wegener.nl Fedja van Huêt en Victor Löw (rechts met centenbak) in Karakter. foto GPD ontdooien. Sterker nog: de mannen raken in een vechtpartij verwikkeld die zo bloe derig eindigt, dat het lijkt alsof de zoon de vader om zeep heeft geholpen. Dat is niet zo, blijkt later. Dreverhaven doodde zich zelf en laat zijn zoon al zijn bezittingen na. Hij ondertekent de officiële papieren met 'vader'. Maar voor warme gevoelens is het dan al veel te laat. Het is vast niet alleen de sombere manier van het in beeld brengen van dit verhaal (Rotterdam, jaren dertig) geweest die Mike van Diem destijds een Oscar voor beste bui tenlandse films bezorgde. Ook de uitwer king van de personages is subliem. Dat geldt niet alleen voor die angstaanjagende Dreverhaven, maar ook voor advocaat De Gankelaar (Victor Löw), de mentor van Ja cob bij zijn studie rechten. Löw speelt de hele film met een stijve boord en een enor me centenbak. Dat was eigenlijk een gebits prothese, die hij met Kukident vastlijmde aan zijn eigen gebit. Hij deed dat zo overtui gend, dat ik niet wist wat ik zag toen hij bij een volgende acteerklus ineens een nor maal hoofd bleek te hebben. Ik dacht dat Löw er altijd zo uitzag... Annette van Trigt temidden van instructeur Petra, paard Utah en politie- commandant Hans van Oostrum. foto Robin van Lonkhuojsen/GPD

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2010 | | pagina 147