media
Band tussen agent en paard
Karakter
rrf
47
Amsterdamse straatbeeld: de ruiters en
paarden van de bereden politie. Annette van
Trigt maakt over hen de serie Politie te paard.
„Er komt meer begrip voor wat wij doen."
door Monique Brandt
TERUGGESPOELD
Ze zijn onlosmakelijk verbonden met het
yUs£f media@wegener.nl
024-3650570
9 oktober 2010
Politie te paard, sinds én
kele weken bij omroep
Max, volgt de bereden
politie van Amsterdam
Amstelland op de voet.
Met komende donder
dag de recente veldslag tussen poli
tie en krakers in Amsterdam, waar
van paard en mens nog aan het bij
komen zijn. De staldames vertroe
telen de paarden, in de bak waar
mens en paard doorgaans trainen,
is het doodstil. Dankzij een geavan
ceerd computersysteem klinken in
deze 'zweetbak' soms vliegtuigge
luiden tot 125 decibel. Trams,
drumband, auto's: de hele stad
kan hier geluidstechnisch worden
samengebracht, zegt commandant
en teamleider Hans van Oostrum.
Een van zijn mensen loopt naar
haar paard, haar kin nog bont en
blauw van een steen die ook haar
voortanden uit de mond sloeg. De
glanzende, inktzwarte ruin Utah
staat rustig op hooi te knabbelen
en vertoont ook sporen van strijd:
een hechting boven het oog. Van
Oostrum kreeg de eerste telefoon- -
tjes over 'dierenmishandeling' al.
Hij blijft onvermoeibaar uitleggen
hoe goed er wordt gezorgd voor
'zijn' 38 dieren. „Natüürlijk zit ik
er niet op te wachten dat onze die
ren worden bekogeld. Dat gebeurt
gelukkig niet vaak. Ze hebben het
hartstikke goed hier en doen goed
werk. Met paarden hoefje bijna
nooit geweld te gebruiken. Als je
gaat lopen met die 700 kilo, komt
er beweging in de massa. Mensen
zien vaak niet het hele plaatje."
Televisiemaakster Annette van
Trigt kreeg het idee voor de serie
nadat ze zelf getuige was van een
'straatoorlog' tussen politieruiters
en voetbalsupporters. Ze deed als
freelancer al klussen voor de Am
sterdamse politie en klopte met
het idee aan bij korpschef Weiten.
Na het akkoord, zocht ze een uit
voerend producent en maakte van
haar eigen geld een proefprogram-
ma. Dat was twee jaar geleden.
Van Oostrum stond destijds niet
te juichen. „We zijn erg gesteld op
de rust die je in een stal behoort te
hebben. Maar een gesprek met An
nette gaf me het vertrouwen."
Instructrice Petra wachtte met een
dubbel gevoel de eerste aflevering
af „Maar nu merk ik dat mensen
anders tegen de bereden politie
aankijken. We hebben te maken
met een cameraploeg die eigenlijk
niets van paarden weet. Het grote
publiek ook niet, dus we proberen
alles in )ip-en-Janneke-taal uit te
leggen, anders snappen de kijkers
er al snel geen hout meer van."
Ze begeleidde zelf als ruiter een de
monstratie van dierenactivisten.
„We werden uitgescholden: dieren-
ln de serie Teruggespoeld staat
wekelijks de spot gericht op
een filmklassieker die op veel
mensen een onuitwisbare
indruk heeft gemaakt.
J arakter' op televisie is ook goed
WW te pruimen, maar het voelt toch
anders. Pas in een grote bio-
y scoopzaal, in het donker met
het denderende geluid om je heen, komt
de film helemaal tot zijn recht. De film van
regisseur Mike van Diem uit 1997 is zwaar
en donker. Niet iets waar je als kijker blij
van wordt. Net als van het verhaal trou
wens, naar de romans 'Karakter' en 'Kata-
dreuffe en Dreverhaven' van Ferdinand Bor-
dewijk. Jacob Willem KatadreufFe (Fedja
van Huêt) wordt geboren na een onenight-
stand van deurwaarder Dreverhaven (Jan
door Marlous Flier
Declair) en zijn huishoudster Joba Kata
dreufFe (Betty Schuurman). Zodra zij haar
zwangerschap ontdekt, pakt ze haar spul
len en vertrekt Jacob groeit op zonder va
der, maar heeFt het idee dat zijn vader hem
in alles wat hij doet tegen probeert te wer
ken. Dreverhaven is de absolute schrik van
de stad. Zijn uitzetbeleid voor wanbetalers
wordt door iedereen gevreesd. Hij doet Jo
ba dertien huwelijksaanzoeken, die ze stuk
voor stuk weigert.
Jan Declair zet met Dreverhaven een in
drukwekkende acteerprestatie neer. Wat
vond ik die man eng en angstaanjagend.
Een lange regenjas, een grote gleufhoed op
zijn hooFd en een dreigende blik die van
het scherm aF spat Je voelt het totale ge
brek aan genegenheid tussen vader en
zoon. ZelFs de scène waarin KatadreufFe
zijn vader komt vertellen dat al het tegen
werken geen effect heeft gehad en dat hij
tot advocaat is beëdigd, kan de sfeer niet
beulen! Nu zien mensen ook eens
hoe goed de ruiters omgaan met
de paarden. Normaal halen we al
leen het nieuws bij negatieve gele
genheden, nu wil iedereen weten
hoe het met Angelo is!"
Kijkers zijn dol op dat paard, dat
via Marktplaats is gekocht en mo
gelijk wordt opgeleid tot politie-
paard. Al is er twijfel over de ge
wrichten in zijn been. Maar intus
sen ontpopt de gemoedelijke brui
ne ruin zich tot populaire tv-ster.
De hechte band tussen ruiter en
paard maakt de bereden politie tot
een bijzondere afdeling. „Je werkt
met een levend wezen en krijgt
veel vriendschap terug. Maar de
hele dag aaien en kriebelen, wil
een paard nu ook weer niet. Een
ruiter weet wel wanneer het paard
aandacht wil en nodig heeft."
De ruiters bij de bereden politie
hebben een vast paard, waarmee
ze kunnen lezen en schrijven. Zo
vormen Willem en de ruin Wilco
'een gouden duo', doet Pablo alles
voor baas Martin en kan alleen
Ruud de pittige Ufo echt de baas.
Bijkomend voordeel van de dieren
is dat mensen op straat sneller een
praatje maken met de agenten,
zegt instructrice Petra. „Je ben een
echt aanspreekpunt. Voor je rust
hoefje niet op de Dam te gaan
staan. Als er een bus Japanners
langskomt, willen ze alle veertig
om beurten met je op de foto."
ra
MM Politie te paard. Elke donderdag
bij Omroep Max om 22.15 uur.
Tf- Reageren?
redactie.media@wegener.nl
Fedja van Huêt en Victor Löw (rechts met
centenbak) in Karakter. foto GPD
ontdooien. Sterker nog: de mannen raken
in een vechtpartij verwikkeld die zo bloe
derig eindigt, dat het lijkt alsof de zoon de
vader om zeep heeft geholpen. Dat is niet
zo, blijkt later. Dreverhaven doodde zich
zelf en laat zijn zoon al zijn bezittingen na.
Hij ondertekent de officiële papieren met
'vader'. Maar voor warme gevoelens is het
dan al veel te laat.
Het is vast niet alleen de sombere manier
van het in beeld brengen van dit verhaal
(Rotterdam, jaren dertig) geweest die Mike
van Diem destijds een Oscar voor beste bui
tenlandse films bezorgde. Ook de uitwer
king van de personages is subliem. Dat
geldt niet alleen voor die angstaanjagende
Dreverhaven, maar ook voor advocaat De
Gankelaar (Victor Löw), de mentor van Ja
cob bij zijn studie rechten. Löw speelt de
hele film met een stijve boord en een enor
me centenbak. Dat was eigenlijk een gebits
prothese, die hij met Kukident vastlijmde
aan zijn eigen gebit. Hij deed dat zo overtui
gend, dat ik niet wist wat ik zag toen hij bij
een volgende acteerklus ineens een nor
maal hoofd bleek te hebben.
Ik dacht dat Löw er altijd zo uitzag...
Annette van Trigt temidden van instructeur Petra, paard Utah en politie-
commandant Hans van Oostrum. foto Robin van Lonkhuojsen/GPD