I
Mary is mijn Maria
Den Uyl en
de affaire
Lockheed
kijktip
kijken luisteren
-
W A
ffl
Mh
Zijn huis is als een tempel, gewijd aan de Zangeres zonder naam. Als
hij op vakantie is, zet hij altijd meteen haar foto naast zijn bed.
Monique Brandt sprak met aankomend directeur van het Mary
Servaesmuseum Wiljo Hooijmans, die drie weken lang in de
schijnwerper van Man bijt hond staat.
zondag, 21.00 uur
9g
zaterdag 9 oktober 2010
Eigenlijk zou op 23 okto
ber, de sterfdag van de
12 jaar geleden overle
den Zangeres zonder
naam, het aan haar ge
wijde Mary Servaes-
museum met veel toeters en bel
len opengaan. Maar de inrichting,
op een zolder in het Brabantse
Den Dungen, heeft wat vertraging
opgelopen. Aanstaand particulier
museumdirecteur Wiljo Hooij-
mans, fan van het allereerste uur,
heeft longontsteking en was de af
gelopen periode flink ziek. Van
daar.
De beoogde expositieruimte is ten
tijde van dit bezoekje dan ook niet
meer dan een 'gewone' rommelzol
der. Die is tot de nok toe volge
stouwd met platen, boeken, knip
sels en kleding van en over de kei
zerin van het levenslied. De rest
van het huis ziet er niet anders uit.
Schoon, maar wel van voordeur
tot garage dicht gebouwd. Stapels
dozen maken de tocht naar de
woonkamer tot een wat hachelijke
onderneming.
Toen eigenaar Hooijmans zeven
jaar geleden het huis bezichtigde,
merkte de makelaar nog voorzich
tig op: 'Misschien wel wat groot
voor één persoon'. Hooijmans:
„Toen zei ik: 'ach, ik krijg het wel
vol'. Dat is inderdaad gelukt."
Naast de dozen en kasten vol cd's
en platen, staan en hangen overal
schilderijen. De wanden zijn van
plint tot plafond behangen met
kruizen, wij waterbakjes en afbeel
dingen van Mary Servaes. Lege
schildersdoeken staan vanwege nij
pend ruimtegebrek in de badkuip
te wachten op verhuizing naar een
al even volle garage annex schil
dersatelier.
De conclusie is gerechtvaardigd
dat hier een volbloed verzamelaar
huist, geeft de eigenaar volmondig
toe. „Mijn ex zei laatst: 'Wiljo, een
normaal mens woont zo niet, dit
is niet dóórsnee.' Maar ik ben
nooit doorsnee geweest, ik ben al
tijd mezelf. Dit is mijn wereldje,
mijn sfeer. Ik woon in een mu
seum. Alhoewel ik niet écht hecht
aan bezit, hoor. Ik kan alles mis
sen, maar de zangeres blijf ik
trouw."
De bijzondere, breedsprakige peda
gogisch medewerker is de komen
de weken volop in beeld in de
Man bijt hond-docusoap Nooit
vergeten, waarin het leven van de
ze discipel van Mary Servaes drie
weken lang wordt belicht. Dat het
NCRV-programma bij Hooijmans
terechtkwam, was stomtoevallig
,Man bijt hond was hier in het
dorp bij de pastoor aan het filmen
voor de serie Meneer pastoor. De
pastoor liep ook even bij mij bin
nen. Toen zei de cameraman: 'Dit
is heel bijzonder'. En nu zijn ze te
rug."
De serie is actueel. De zangeres is
Wiljo Hooijmans, fan van de Zangeres zonder naam, is de komende weken bij Man bijt hond te zien in de docusoap
Nooit vergeten. foto Ruud Verhalle
dit jaar weer veelvuldig in het
nieuws. Eerder dit jaar kwam een
boek uit over haar laatste, eenza
me jaren en een cd met vijftien
nooit eerder uitgebrachte liedjes.
Ook staat er een film over haar le
ven op stapel, met Willeke van
Ammelrooy in de hoofdrol.
Hooijmans is misschien wel de
grootste fan van de Zangeres zon
der naam in Nederland. Vanaf zijn
5e jaar, toen de boerenzoon uit
Kerkdriel bij zijn oma een plaatje
hoorde van de smartlappenkonin-
gin, was hij verkocht. Hij verzamel
de al vroeg haar platen en alles
wat er over de destijds in het Lim
burgse Stamproij woonachtige zan
geres werd geschreven. Hij zocht
op rommelmarkten, antiekwinkel
tjes en zelfs op de vuilnisbelt in
Zaltbommel. „Alsof ik werd ge-
stüürd. Dan zocht ik naar bepaal
de artikelen die in de Story waren
verschenen. Opeens kreeg ik dan
het gevoel dat ik naar de vuilnis
belt in Zaltbommel moest. Dan
vond ik daar een stapeLStory's
met die artikelen!"
Dat Wiljo Hooijmans anders was,
met zijn passie voor de zangeres,
was ook al snel duidelijk in het
dorp. „Ik wist al van jongs af aan:
ik word geen boer, ik word ge
woon mezelf. Ik wist ook al op de
kleuterschool dat ik homo was,
maar dat durfde ik pas op mijn 27e
te vertellen. Ik ben op veel onbe
grip gestuit in mijn leven. Op de
mavo werd ik elke dag door een
groep jongens in elkaar geslagen.
Maar als ik verdrietig thuiskwam,
dan zette ik de Zangeres zonder
naam op, en dan troostte ze mij.
Dat is ze altijd geweest voor mij,
mijn Maria, mijn troosteres. Als ik
naar haar kijk, dan weet ik: het is
goed. Ze is dood, maar niet voor
mij. Ik ben dag en nacht met haar
bezig. Het is geen ziekte, het is
mijn zangeres."
Na een concert in Tiel kreeg hij
van haar een kus en een poster die
nu nog in de gang hangt. Hij
mocht zelfs in de kleedkamer ko
men. Ook later, als ze ergens op
trad, mocht hij er als 'haar zoon'
van het begin tot eind bij zijn. „Al
leen als ze haar jurk aan moest
trekken, moest ik even naar bui
ten." Hooijmans is een paar maal
bij haar thuis geweest en trad zelfs
een tijdje op als Zangeres zonder
naam op feesten en bruiloften.
„Daar ben ik mee gestopt. Mensen
denken zó snel dat je travestiet
bent."
Zijn nieuwe missie in het leven
hangt ook weer samen met wat de
zangeres voor hem en veel andere
fans óók betekent: een troosteres
bij zielenleed. Drie jaar geleden,
toen een zoon van een goede
vriendin na een verkeersongeluk
stierf, begon hij uit het niets te
schilderen om zijn verdriet te ui
ten. Troostengelen noemt hij de
stukken die hij sindsdien maakt.
Ze zijn gewild, zo blijkt uit de run
op de kaarten met zijn afbeeldin
gen. Er zijn inmiddels uitvaart-
maatschappijen die zijn werk als
relatiegeschenk weggeven.
Hooijmans zelf geeft zijn werk, dat
hij steevast maakt met de foto van
Mary Servaes naast zijn doek en
haar muziek op de achtergrond,
het liefst ook zoveel mogelijk weg.
„Dit is nu mijn missie: mensen
troosten. Ik volg Mary's voetspo
ren. Ik bén geen Mary Servaes,
maar ik voel wel: zij is mijn troos
teres geweest, nu mag ik troosten.
Ik wil goed zijn voor mensen.
Mijn boekhouder zei, 'je kunt zó
binnenlopen met je kunst'. Maar
dat wil ik niet. Af en toe verkoop
ik iets om doeken en verf te kun
nen kopen, dat is alles. Ik kan niet
meer schilderen als ik het voor het
geld doe. Als ik begin, zet ik de
Zangeres zonder naam op, ik praat
met haar: 'goedemorgen Mary,
wat gaan we vandaag doen?' Men
sen vragen me weieens: 'Zég, wel
ke drugs gebruik jij?' Rooibosthee
en peperkoek, dat is alles!"
Nooit vergeten in Man bijt hond,
vanaf maandag 11 oktober,
Nederland 2, 18.50 uur.
Reageren?
redactie.media@wegener.nl
