20
Bloedproef bij
verkeersdoden
Tolerantie moet steeds
Gêên misse van de post
to
zaterdag 2 oktober 2010
VEILIGHEID Peijs: „Inzicht is nodig"
door Ben Jansen
MIDDELBURG - Commissaris van de
koningin Karla Peijs vindt dat bij
dodelijke verkeersslachtoffers een
bloedproef moet worden afgeno
men. Zo ontstaat een beter beeld
over de oorzaak van ernstige ver
keersongevallen.
Uit piëteit en om lastige verzeke
ringskwesties te vermijden, wordt
doorgaans afgezien van een bloed
proefbij iemand die in het verkeer
is omgekomen. Peijs: „Dat zou ei
genlijk wel moeten gebeuren. Ik
kan me voorstellen dat je de resul
taten voor je houdt, maar ze moe
ten wel in de statistieken worden
verwerkt, zodat je er beleid op
kunt proberen te ontwikkelen."
De ontwikkeling van het aantal
verkeersongelukken waarbij do
den te betreuren zijn, baart Peijs -
in het dagelijks provinciebestuur
de eerstverantwoordelijke voor ver
keersveiligheid - grote zorgen. „We
zijn op het gebied van de verkeers
veiligheid aan een heel slecht jaar
bezig", zei ze bij de behandeling
van de beleidsplan Verkeersveilig
heid Zeeland 2010-2020 in Provin
ciale Staten.
Dat plan streeft ernaar het aantal
vermijdbare ongelukken met dode
lijke afloop in 2020 tot 0 terug te
brengen. Sommige Statenleden
vroegen zich af of deze ambitie
wel realistisch is. „Zeker", zei Peijs
strijdlustig, „want daarmee geven
we aan dat we alles op alles zetten
om het verkeer in Zeeland veiliger
te maken. Als we die o over tien
jaar niet hebben bereikt, mag het
niet aan ons gelegen hebben."
Peijs onderstreepte dat verkeersvei
ligheid voor een belangrijk deel
een kwestie van beschaving is. „Ie
dereen maakt fouten in het ver
keer. Daarom moeten we elkaar de
ruimte geven, zodat die fouten
geen ernstige afloop hebben."
Vooral de leeftijdscategorie van 20
tot 24 jaar verdient volgens Peijs
extra aandacht. „Daar zitten opval
lend veel slachtoffers én veroorza
kers in. Werkgevers die personeel
in deze categorie in lease- en be
drijfsauto's laten rijden, zouden
het rijgedrag van hun werknemers
in de gaten moeten houden."
PvdA-Statenlid Annebeth Evertz
pleitte voor de instelling van een
Peijs Prijs om initiatieven van scho
lieren en studenten rond de ver
keersveiligheid te stimuleren.
w
0
U bent slechts een paar stappen verwijderd
van een voordelige online advertentiecam
pagne die u volledig zelf kunt beheren.
Start vandaag nog en profiteer van de
volgende voordelen:
U brengt uw boodschap onder de aandacht
van ruim 400.000 potentiële klanten
U kiest de rubriek die het beste bij u past:
homepage, uw regio of adverteer rondom
een specifiek thema
U kunt zelf uw advertentie online plaatsen
én aanpassen, 24 uur per dag
Ga-snel naar www.pzc.nl/maakmedia en regel het geheel zelf!
Een toneelstuk speciaal
voor scholieren moet seksu
ele diversiteit bespreekbaar
maken. Zeeuwse docenten
kwamen kijken of het stuk
iets voor hun school is.
door Ondine van der Vleuten
Een toneelstuk voor scholie
ren, dat seksuele diversi
teit bespreekbaar moet ma
ken. Is dat nou wel nodig
in Zeeland? Zijn we niet al tole
rant genoeg?
Nee, zegt Rudolf Dekker. „Dat zijn
we niet. Ik geef voorlichting op
scholen in Zeeuws-Vlaanderen.
Over geweld, vandalisme, pesten,
dat soort zaken. Jongeren zijn
openhartig. Dus als je ze vraagt:
'Waarom sloeg je die jongen nou?
Dat doe je toch niet?', krijg je een
eerlijk antwoord: jaaah, maar dat
was een homo. Dat was een flik
ker. Dat was een pot. Of ze zeg
gen: ik wil geen pot in mijn vrien
denkring. Dat is echt waar, ik heb
het zelf meegemaakt."
Dekker zit in het Middelburgse
Spiegeltheater na te praten over
het toneelstuk Let's Talk About...,
van vormings- en theaterbureau
Mind Mix. Docenten van Walcher-
se, Bevelandse, Schouwse en
Zeeuws-Vlaamse scholen en instel
lingen woonden de voorstelling
bij.
Na afloop legde Mind Mix-coördi
nator Corine Haak de docenten
uit hoe het stuk gebruikt kan wor
den om scholieren te laten naden-
Artie Soekhai (16): „Tot nu toe ben
ik alleen nog op jongens verliefd ge
weest, maar wie weet?"
ken over hun houding ten opzich
te van seksualiteit. Nadat ze het
stuk gezien hebben, gaan groepjes
leerlingen napraten met een ac-
Chanel Kreikamp (15): „Ik zou toch
niet zo snel naast een lesbi gaan zit
ten in de klas. Stel dat ze verliefd
op me wordt?"
teur en een voorlichter van het
COC (de belangenverenging voor
homoseksuelen).
Het toneelstuk is opgebouwd uit
losse scènes rond een thema. Die
worden één voor één besproken.
Onzekerheid is zo'n thema. Twijfel
over je uiterlijk, maar ook innerlij
ke onzekerheid valt er onder. Over
je seksualiteit bijvoorbeeld. Wat is
dat eigenlijk, homo, bi, lesbisch? Is
het anders voor een homostel om
te flirten dan voor hetero's? Kun je
ze er zó uitpikken? Hoe zou je zelf
reageren als je beste vriend(in) ho
mo bleek te zijn? Feiten, stereo
typen en vooroordelen komen zo
voorbij.
Er groeit nu een nieuwe gene
ratie op, die opnieuw moet
leren dat er meer is dan he
tero, zegt Rudolf Dekker van het
project Preventie 4U, waarin drie
Zeeuws-Vlaamse gemeenten sa
menwerken.
„Mijn idee dat voorlichting over
seksuele diversiteit nodig is, werd
door deze voorstelling alleen nog
maar versterkt. In de jaren zestig
en zeventig hebben wij geleerd to
lerant te zijn tegenover mensen
die 'anders' zijn. Wij moeten als
volwassenen niet de fout maken,
te denken dat het met die toleran
tie nu wel goed zit. longe mensen
moeten de boodschap opnieuw in
geprent krijgen. Het is net als met
gras: dat moet je ook steeds op
nieuw maaien." Tussen alle vol
wassen vallen drie jonge meiden
op: vmbo-leerlingen van het Goe-
se Lyceum, die met hun leraar Ver
zorging meegekomen zijn om te
zien wat het toneelstuk precies in
houdt. Het heeft de vijftienjarige
door Rinus Willemsen
Of wudder ok zövee last
'én van de post die bie
de buren gebrocht
wordt? Eigenlijk nie,
zeg ik tegen een vrouwe die op 't
terras zit in 'n lekker najaorszonne-
Pe-
't Is êêrgisteren. Eén van de leste
dagen dat 't zonnetje nog lekker
schient. Me moeten 't 'r nog maor
van nemen, zegt m'n vriendin
binst a ze 'n rêêsem van bestem-
miengen opnoemt. Moeiteloos.
Me gaon dan maor naor Sas. Juust,
dao kom 'n méns nii zo dikkelijks.
Eigenlijk allêêne mao bie carnaval.
Op 't terras kommen me in ge
sprek mee die vrouwe, die dus be
gon over de post.
Noe moeten wudder dao nie van
klaogen. D'r is wel 's een misse,
mao alli, toch nie ielke weeke.
Kiek, gaot ze vèder, a je noe 'n an-
maoing kriegt, dan kan da toch
wel 's vervelend ziin. 'k Dochten
nog "Jao méns, dao kan 'k van
meepraoten, want begin augustus
was ik zö 'n paor daogen afgeslo
ten van de tillefoon. Da kostende
me dan 'n kleine fiiuftig euro ook,
zag 'k vorige weeke op de reke-
nieng. Mao vèder magge kik van
de post nie klaogen, zeg ik nog.
Gisteren brocht de post zelfs nog
een boekje van Sponsee. 'k Bin d'r
nog nii deu, mao d'r staon wel ze
ventien ver'aolen in. Jao, jao, zegt
ze binst a ze wa dichter bie
schuuft, jao, dien Sponselee die
kan nie allêêne schööne schrieven,
mao ook nog vertellen, 'k Èb 'm 'n
paor kêêr in de biebliotheek bezig
gezien.Da's 'n gladden. Die loopt
wè tegen de tachentig, dienk 'k. 'k
Knikken maor 's, want ze kiekt of
luustert nii. Ze is 'n echte vertel
ster. Ze kan ook wel achter de mi
crofoon, want 't tettert an êên stik
deu. Over 't weer, de bomen die a
kaol gaon wörren, de brêêje
^EfE/O
v JV.
schööle in Sas en de straote die a
weeken opgebroken is. Nêê, buut-
en de Carnaval is t 'r in Sas nii vee
te beleven. Of bin 'k mis?
Tuusgekommen bin 'k dan mao
bots in 't leste van boek van Spon
selee begonnen, 't Leest makkelijk
moen 'k zeggen. Sommigste stik
ken staon in dialect, andere staon
gröötendeels in 't Hollands ge
schreven. Da's daorom toch mak
kelijk, zeg 'k tegen m'n eigen. AI
da geschrief in diaolect is toch nii
zo makkelijk te lezen. Noe èn 'k
dao wat op gevonnen óór. Ik lezen
't 'n bitje zachtjes. Zó net as 'n klei
ne joengen die begint mee lezen.
Dan lukt 't me wel 'óór.
En George schrieft 'êêl lekker lees-
baor. Nii te lange zinnen en je ziet
't allemao voor je gebeuren. Over
alledaogse diengen. Daorom 'êêt 't
boek dan ook "Polderpraat", 't
Gaot over de ménsen in de pol
ders van 't Land van Ulst en na
tuurlijk ook de durpen en 'Ulst
zelf En George neem je gewoon
mee in 't ver'aol. Kiek maor. Pf be
ter: Lees maor. Di gaot over 'n
mannetje uut de polder.
Het was weer om weer eens onder
de mensen te komen. Ik dacht: „Ik
rij eens naar Hulst en ga me er
gens een goeje pint bier kopen. Zit
er iemand op 't banksken bij de
kerk, dan zet ik mij daar eerst een
tijdje bij." Fred zat er. Eerst zei hij
niets, ja goedendag, maar daar
bleef het bij. Rondkijken deed hij,
anders niets. „Daar was het," wees
hij ineens de kant van het stad
huis op. „Daar had ze d'r wagen
staan en daar hebben we die
avond gezeten. Als ik daar nog aan
denk!"
Zo begint het zesde verhaal, op
den 'oek van de Ulsterse Markt.
Gêên schöönder plekje om 'n ver'
aol te beginnen. Toch?
De volgende kêêr gaon 'k nog
mêêr vertellen over dit boekje;
dan 'èn 'k alles gelezen. Kan je dao
nii op wachten? Begin dan gerust
zelf
George Sponselee: Polderpraat. Illustra
ties van Ronny Ivens. Uitgave Van den
Berg, Almere/Enschede. 208 bladzij
den.
ISBN 978-90-5512-328-5.
Prijs: €14.95.
