29 wonen
Vakmanschap is meesterschap
'Logisch dat ons
huis door vaklui
wordt gebouwd
llze Rike en haar gezin zijn
bezig met het bouwen van een
eigen huis. In de krant doet zij
regelmatig verslag van wat
daarbij komt kijken. In deze
aflevering schrijft ze over de
kunst van het vakmanschap.
De peertjes van onze perenboom vielen
al toen ze nog klein waren.
Deze plant groeit in onze paardenbak. Kunt
u mij vertellen of hij giftig is voor dieren?
wonen@wegener.nl
024-3650509
Zaterdag 25 september 2010
70
7\
at is het een prachtig ge
zicht vakmensen aan
het werk te zien. Als
journalist spreek ik veel
mensen over hun vak,
ze laten me het resultaat zien en vertel
len hoe ze het hebben gemaakt. Maar ik
zie ze zelden geconcentreerd aan het
werk.
Bij de bouw van ons huis zit ik natuur
lijk ook niet dagelijks op de lippen van
de bouwvakkers, maar ik heb de afgelo
pen maanden wel regelmatig mogen ge
nieten van het ambachtswerk in actie.
Dat begon al bij het storten van de fun
dering. Daarna volgde het machtige met
selwerk. De bakstenen muren zijn, zo
wel binnen als buiten, in snel
tempo keurig recht opgetrok
ken. De timmerman, die ook da
gelijks toezicht houdt op de
bouw, heb ik vaak vol passie ho
ren praten over wat hij doet,
maar hij doet zijn werk voor
ons vaak bijna onzichtbaar. Als
wij komen kijken, zien we de
reststukjes hout, hoopjes stof op
de netjes aangeveegde vloer. En natuur
lijk het goed gelukte resultaat op de juis
te plek. Van de tegelzetters en de elektri
ciens tot de mannen die de deuren op
hangen, ze denken allemaal mee en ma
ken er vervolgens iets moois van.
Vlak voor de bouwvakantie begonnen
de stukadoors. Toen wij terugkwamen
van vakantie hebben we ze 'live' bezig
gezien. Een dag ervoor had ik nog een
kunstroute gelopen en de meest bijzon
dere werken bewonderd, maar het stuuk-
werk doet daar zeker niet voor onder.
Het gemak waarmee die mannen (ik
heb nog geen vrouw op onze bouw
plaats zien werken) het plafond en de
muren spiegelglad strijken, is echt een
kunst.
Tussendoor hebben we nog diverse vak
mensen bezocht. De tegelleverancier
bleek een werkplaats achter zijn show
room te hebben, waar hij op maat was-
of douchebakken uit natuursteen slijpt.
Om de hoek bij de keukenshowroom
mochten we ook zien waar de hand-
werkkeukens gemaakt werden. En bij de
houtleverancier konden we bij wijze
van spreken de boom aanwijzen die we
op de vloer wilden hebben. In de enor
me loodsen lagen stapels metershoge en
-lange schappen ruw hout van alle kleu
ren en maten. In het atelier van de
glas-in-loodman heb ik wat splintertjes
glas in mijn vinger gekregen. Een risico
van het vak dat die man met liefde elke
dag loopt.
Ik heb grote bewondering voor al die
mensen die met liefde hun vak uitoefe
nen. Misschien wel omdat ik zelf niet be
paald handig ben. Logisch dus, dat ons
huis vrijwel geheel door vakmensen
wordt gebouwd en niet door onszelf. On
ze filosofie: waarom zelf iets met heel
veel tijd en moeite enigszins aanvaard
baar in elkaar prutsen, als er vakmensen
zijn die er in een kwart van de tijd iets
prachtigs van maken?
Nu de oplevering nadert, moeten we
sommige taken zelf op ons nemen. Tot
nu toe plande de aannemer bijvoorbeeld
alles en liet hij ons weten wanneer we
welke keuzes moesten maken. Nu moe
ten we zelf plannen wanneer de inbouw-
kasten moeten worden gemaakt, de hou
ten vloer en de vloerbedekking moeten
worden gelegd en de muren moeten
worden behangen. Een paar andere mu
ren willen we zelf, met hulp van wat
vrienden, gaan sauzen. Daar hebben we
al wat ervaring mee: met een verfspuit
wordt het keurig netjes. Het zijn heel
wat vierkante meters, maar hier en daar
kunnen we al beginnen. Dan snappen
we de liefde van die vakmensen wel: het
geeft veel voldoening om iets zelf te
doen. En het is heerlijk om zo het huis
nu echt 'van ons' te maken.
Reageren?
redactie.wonen@wegener.nl
Foto boven: Een strak gestuukt dakkapelietje.
De vensterbank mist nog.
Foto onder Stilleven in de woonkamer. De
schuifdeuren staan klaar. Eén van de muren
moet nog gestuct worden. foto's ID2Media
door Jan van Mullem
redactie.wonen@wegener.nl
024-3650509
Ze had zich verheugd op peren van
eigen boom, maar helaas: alle peer
tjes zijn voortijdig van de boom ge
vallen. 'Dit voorjaar bloeide hij rijke
lijk, maar alle peertjes zijn er afge
vallen toen ze nog heel klein waren',
mailt lezeres E. Verschuren. 'Sinds
deze zomer hebben veel bladeren
ook bruin-rode plekken. Er zit een
motiefje op dat lijkt op kleine drui
ventrosjes. Is dit een ziekte?'
„Ja, perenroes", zegt deskundige
Romke van de Kaa. „Deze schimmel
komt vaak bij peren voor en richt
weinig schade aan. Desgewenst kan
er in het voorjaar met een fungicide
tegen worden gespoten. De roest
heeft niets te maken met het vallen
van de peertjes. Die zijn niet be
vrucht. Omdat het te koud was toen
de boom bloeide en daardoor de bij
en niet vlogen, of omdat er geen
hommels en bijen waren. Ik denk
het eerste, maar een bijenloze toe
komst dreigt steeds meer, door ons
gebruik van bestrijdingsmiddelen."
Lezeres L. Kempers klinkt
nerveus. 'In onze paarden
bak groeit een rare plant. Is
deze giftig voor dieren?'
Aan de hand van foto's die
zij meestuurt, concludeert
Romke van de Kaa dat het om de
doornappel gaat, Datura stramo
nium (zie afbeelding). „De plant is
giftig, voor mens én paard, maar
consumptie door paarden is niet be
kend. Wel door mensen. De plant is
te het gedroogde blad Stra-
monii Folii, verkregen via de
apotheek, als geneesmiddel
tegen astma. Hij leunde dan
tevreden achterover in zijn
rookstoel en keek gelukza
lig. Er is ook een verhaal dat het le
ger van Napoleon ooit snoepte van
de vruchten. Die lijken op kers
tomaatjes. De campagne verliep
daarna rampzalig voor het Franse le
ger, want de soldaten begonnen te
sterk hallucinogeen. Mijn opa rook- lachen inplaats van te schieten."
