Jesus Christ Superstar
TERUGGESPOELD
Marc van der Linden (40) mag zich de
onbetwiste nestor van de Nederlandse
royaltyjournalistiek noemen. Monique
Brandt sprak met de hoofdredacteur van het
blad Royalty en koningshuisdeskundige van
RTL Boulevard, die nu werkt aan een boek
over de nakomelingen van Bernhard.
media@wegener.nl Zj. media
j 024-3650570
Zaterdag 18 september 2010
Fascinatie voor het sprookje
In de serie Teruggespoeld staat
wekelijks de spot gericht op
een filmklassieker die op veel
mensen een onuitwisbare
indruk heeft gemaakt.
Uitgelaten kwam mijn moeder te
rug van de bioscoop. Ze snelde
naar binnen om de duffe thuisblij
vers te vertellen wat voor een
prachtige film ze net had gezien. ,,'Jesus
Christ Superstar', wat was dat geweldig!",
zuchtte ze. Na 'Sissi' was mijn moeder niet
meer naar de bioscoop geweest. In het plat
telandszaaltje draaiden ze namelijks alleen
'Ben Hur' en 'De kanonnen van Navarone'.
Niets voor mijn moeder. Mijn zus die mee
was geweest naar de reli-rockopera, keek
nog wat beduusd uit de ogen en zat stil
naast mijn moeder, die maar niet uitge
praat raakte over 'die mooie Jezus en die
leuke jongelui, die zo fraai zongen en dans
ten in de woestijn'.
Ik was thuisgebleven. Ik was ze beu, al die
religieuze beats en goddelijk geïnspireerde
tamboerijnen. In 1973 had ik al 15 jaar mis
dienaarschap achter de knieën. Tal van ke
ren 'Tantum Ergo' meegeblèrd en slaapver
wekkende preken aangehoord. Eind jaren
zestig was het zeurderige kerkorgel voor
even verdrongen door ritmisch handgeklap
van jongens en meisjes in soepjurken op
het altaar, met slaggitaren en drumstellen.
Maar na vijf van die beatmissen had ik het
wel gehad met die nieuwerwetse koorge
zangen, met teksten die bol stonden van ra
re beeldspraak en manke vergelijkingen. Ik
stond dus helemaal niet open voor de blij
de boodschap waarmee mijn moeder terug
keerde van haar celluloidopenbaring.
Jaren later, toen Philip Toubus, die de rol
van Petrus speelde in 'Jesus Christ Super-
Ted Neely als de sympathieke en sexy Jezus
in Jesus Christ Superstar. foto CPD
star', zijn naam had veranderd in Paul Tho
mas en pornoster was geworden, zag ik de
film die nu nog steeds mensen in vervoe
ring brengt. Zoals een collega: hij had de
film in 1973 tien keer gezien en vond het
nog steeds een 'fantastische cultfilm'. Hij
heeft gelijk. 'Jesus Christ Superstar' was
een andere Jezusfilm dan iedereen gewend
was. Geen brave diender die zich gedwee
aan het kruis liet slaan, maar een hippie,
een rockster met twijfels, woede-uitbarstin
gen en verliefdheden. Swingend en sexy.
Maar toch geen echt rebelse zoon Gods, eer
der een sympathiek knokkertje tegen zijn
onafwendbare lotsbestemming.
Toch was niet Jezus de echte ster in dit kas
succes voor het toen nog jonge duo Tim Ri
ce en Andrew Lloyd Webber. Dat was Ju
das, vanuit wiens perspectief de film is ge
maakt. Met zijn pezige lenigheid gaf Carl
Anderson fraai uitdrukking aan de gevoe
lens van angst, afgunst en verwarring, die
Judas tot zijn einde zullen kwellen.
Moeder, zus en tal van andere vrouwen wa
ren helemaal 'into' Ted (Jezus) Neely. Zelf
was ik al gauw bekeerd tot Yvonne Elli-
man, die Jezus' liefje duivelsmooi speelde.
door Ray Simoen
van der Vorst, zijn huidige royalty
partner bij RTL Boulevard. Het
tweetal is nog immer niet toegela
ten tot de door de Rijksvoorlich
tingsdienst erkende Vereniging
Verslaggevers Koninklijk Huis
(WKH), omdat beiden niet 'se
rieus' genoeg zouden zijn.
Echte tegenwerking krijgt hij overi
gens niet meer. Van der Linden:
„Ik snap heus wel dat het belang
van de Oranjes is om zo veel moge
lijk geheim te houden. Op het mo
ment dat wij alles weten, dat we te
duidelijk te zien krijgen dat het ge
wone mensen zijn, is de illusie
weg. Willem-Alexander is af en
toe nog te veel '9 to 5-royalty': we
doen de deur dicht en dan willen
we niet meer worden lastig geval
len. Maar je kunt als royal niet ge
woon zijn. Je bent nu eenmaal van
koninklijke bloede. En vergeet
niet: het koningshuis bestaat bij de
gratie van het volk."
Of de monarchie in zijn ogen toe
komst heeft? „Ik denk dat het slim
is dat Willem-Alexander met een
buitenlandse is getrouwd en niet
met een gewoon Nederlands meis
je. Het sprookje moet in stand wor
den gehouden. Op het moment
dat Amalia straks verliefd wordt
op de bakkerszoon, wordt het las
tig. De royals leven bij de gratie
van ons geloof in het sprookje. De
vraag is natuurlijk of het nog wel
van deze tijd is om van mensen te
verlangen dat ze hun privéleven
opofferen voor de monarchie.
„Kan Amalia straks met een mos
limjongen trouwen? Aan de ene
kant hoop je dat ze die keuze zou
kunnen maken, maar de grote
vraag is of de maatschappij dat ac
cepteert. Wij willen het sprookje.
De drie B's - Baby, Bruiloft, Begra
fenis - creëren een band. Dat we
Amalia als baby'tje hebben gezien,
zorgt ervoor dat we straks met tra
nen in de ogen naar haar huwelijk
zullen kijken. We hebben haar im
mers zien opgroeien."
Reageren?
redactie.media@wegener.nl
Vorig jaar zou De vrou
wen van Prins Bern
hard al in de winkels
liggen. Zijn nieuwste
boek over de gehei
me liefdes en de bui
tenechtelijke dochters van Bern
hard is er echter nog steeds niet.
„Maar ik ben nu echt in de afron
dende fase", verzekert RTL Boule
vards royaltydeskundige Marc van
der Linden. Reden voor het opont
houd is de research voor het boek,
die hem op het spoor bracht van
mogelijk nóg een buitenechtelijk
kind van Bernhard. Het nieuws is
nog niet helemaal keihard en veel
wil hij er liever ook nog niet over
kwijt.
„Ik hoop dit jaar klaar te zijn", ver
telt Van der Linden in zijn kan
toor van uitgever Audax, waar hij
als hoofdredacteur de scepter
zwaait over 'zijn' blad Royalty. „Ik
besef dat het een hoop ergernis zal
veroorzaken bij de vier officiële
dochters. Ik ben er niet op uit el
lende van mensen voor het voet
licht te brengen. Maar dit is mijn
werk. Ik ben met alle kanten van
royalty bezig. De officiële kant en
de kant die onze royals liever ver
borgen houden."
De nietsontziende Oranjejager is
milder geworden. „Journalistiek
betekent voor mij een voortduren
de discussie met mezelf over waar
mijn grenzen liggen. Ik ben veran
derd. Ik heb, in de tijd dat Wil
lem-Alexander ging stappen en
Marc van der Linden: „Ik ben er niet op uit ellende van mensen voor het
voetlicht te brengen. Maar dit is mijn werk." foto Rick Nederstigt/GPD
gen, op kunst, op cultuur. Ik ben
een mens die het gelukkigst is op
de bank met een boek. Al heel
jong las ik alles wat los en vast zat
over de Oranjes. Dus het was niet
zo gek dat de hoofdredacteur van
Weekend destijds zei: 'ga jij maar
over royalty schrijven'. Het was
eind jaren tachtig, begin jaren ne
gentig makkelijker om aan nieuws
te komen. Er werden nog geen me
diatrainingen gegeven aan het hof,
dus je ving nog weieens wat op:
'Heb je het al gehoord over Julia
na?' Het was ook de tijd dat Diana
en Charles in scheiding lagen. Ik
was één van de weinigen met deze
specialisatie: ik tikte me helemaal
suf"
Naast het schrijven kwam al snel
de televisie erbij. Eerst met optre
dens in middagprogramma's, later
met Van Koninklijke Huize, het pro
gramma dat hij maakte met Peter
meisjes ontmoette, inderdaad rück
sichtslos gejaagd op zijn vriendin
netjes. Dat zou ik nu niet meer
doen. Dat de drie dochters van
Willem-Alexander en Maxima van
wege de mediacode (een afspraak
over wat wel en niet gefotogra
feerd en gepubliceerd wordt, red.)
niet zomaar gefotografeerd mogen
worden op het schoolplein, daar
kan ik aardig in meekomen. Vijf
tien jaar geleden had ik gezegd: ze
moeten niet zeuren. Ik ben heel
kritisch geweest over koningin Bea
trix. Ik vond haar te strak en te
star. Nu zie ik dat het nodig is om
afstand te scheppen in die functie.
Ik blijf de grenzen opzoeken, ik
blijf omstreden, maar ik heb er
ook geen moeite mee mijn fouten
toe te geven."
Van der Lindens fascinatie voor
het koningshuis zit diep. Op de la
gere school in Den Bosch hield hij
in de derde klas een spreekbeurt
over Juliana en Beatrix. Hoewel hij
in het begin van zijn journalistieke
loopbaan als 16-jarige bij opna
men van Sterrenslag interviewtjes
met Vanessa en andere toenmalige
Nederlandse sterren voor regiona
le kranten maakte, werd schrijven
over royalty al heel snel zijn ding.
Na die 23 jaar geniet hij nog steeds
van de koninklijke toeters en bel
len. „Vorstenhuizen fascineren om
dat al die koninklijke families zo
lang de macht in handen hebben.
Ze hebben zo'n enorme invloed
gehad op samenlevingen, op oorlo
Pllll