4l
Yleugeüurfflr Ui
MiAdeihwa
Ja, ik hou van deze boom. Voor hovenier Pieter Simonse
is dat een logische uitspraak, als hij het over 'zijn'
vleugelnoot heeft. Een van zijn collega's omarmde elke
dag zijn lievelingsboom, voordat hij naar huis ging. „Dan
blijft hij leven, was zijn commentaar. Het heeft niet
geholpen, die boom is toch gestorven", zegt Pieter. „Deze
vleugelnoot gelukkig nog niet. Ik denk dat hij nog wel
eeuwen meekan."
dinsdag 14 september 2010
Hoe ouder
Pieter heeft het over de
eeuwenoude vleugelnoot
(Pterocarya
Fraxinifolia) die in de tuin
van het verzorgingshuis
't Gasthuis in Middelburg
staat. Het is een van de dikste bomen in Ne
derland en in zijn soort vermoedelijk de oud
ste. Vermoedelijk, want over de leeftijd van
deze vleugelnoot zijn de meningen verdeeld.
Pieter Simonse houdt het op 350 jaar. „Dat
staat in een boekje van C.G. de Bruijn, oud
directeur van dit verzorgingshuis", zegt hij.
In een ander boekje, over wandelingen in
Middelburg langs monumentale bomen, gaan
de schrijvers uit van 450 jaar. Ze houden nog
wel een slag om de arm. Ze sluiten niet uit
dat het zaad van de boom in 1872 uit Perzië is
ingevoerd. Maar de boom oogt ouder.
Voor mevrouw Teijn doet het er niet zoveel
toe hoe oud de boom is. Zij is bewoonster van
't Gasthuis en rijdt zo vaak als ze kan met haar
rolstoel naar de boom. „Het is een stokoude
boom, die mooier wordt naarmate hij ouder
wordt. Kijk maar naar die diepe groeven en
ribbels en die prachtige volle kroon met dicht
bladerdak."
Ze zoekt de schaduw van de boom op, zodra
het aan de voorkant van 't Gasthuis te warm
is. „Het is hier altijd heerlijk koel, je kunt er
met veel mensen tegelijk onder zitten en de
boom heeft grappige trossen en intens groene,
een soort gevederde, bladeren. Deze boom
gaat nog heel wat jaartjes mee. Kijk maar hoe
robuust hij is en stabiel hij erbij staat."
Ze moet glimlachen als ze hoort dat de hove
nier van de boom houdt. „Ik heb dat niet zo
met deze boom. Wel een beetje met de boom
die in mijn eigen tuin staat." Die is mooi,
omdat die haar aan gebeurtenissen uit het ver
leden herinnert. „Ik gooide vroeger de zaadjes
de lucht in en die kwamen als helikoptertjes
naar beneden."
Deze vleugelnoot is erg fotogeniek en indruk
wekkend met zijn forse zijtakken die haast
horizontaal staan. Als je de boom voor de
eerste keer ziet, valt de kurkachtige gegroefde
en holle stam op. Pieter heeft de omvang op
een meter hoogte opgemeten en komt uit op
9,60 meter. De hovenier knipt overhangende
takken weg en hout dat in de weg hangt. „Voor
de rest doe ik er niet veel aan. Van de grote
takken blijf ik af. Deze boom wordt in de gaten
gehouden door de Bomenstichting."
Het is duidelijk, de vleugelnoot wordt gekoes
terd. Om tegen stormen bestand te zijn en
de boom voor inscheuren te behoeden, zijn
enkele metalen pinnen in de boom geslagen.
Mevrouw Teijn hoopt er nog lang van te genie
ten, al hoopt ze spoedig 't Gasthuis te kunnen
verlaten. Er wordt naar een kleiner huis voor
haar gezocht, waar ze zelfstandig kan wonen.
Ze zou dan een van de worteluitlopers van
deze vleugelnoot kunnen meenemen. Drie
kleine boompjes staan in de tuin. „Als dat mag
van de directie dan doe ik dat."
Edith Ramakers
^itrss ft-
Foto uiterst links: metalen
pinnen voorkomen dat de
boom scheurt.
Links: zelfs een trosje met zaad
is fotogeniek
Foto rechts: een volle kroon
met dicht bladerdak
