5 spectrum
C'est la vie
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
vaarwater
Zaterdag 11 september 2010
Is er sprake van een trend? Naast het ont
staan van de zogenaamde 'literaire thriller',
die de tafels in de boekwinkels verstopt met
megastapels dikke pillen met een thrill,
meestal geschreven door meisjes, is er nu het
nieuwe oudere meisjesboek. Die trend zette in
met de verschijning van de Stijlgids voor vrou
wen tussen de 40 en de 60 plus van Joyce Rood
nat, Een kwestie van lef, een damesboek dat bij het
openslaan ons eerst een blik laat werpen op een
rijtje positieve ondersteunende uitspraken voor
de dame van bovengenoemde leeftijdsgroep. Ik
reken mijzelf schaamteloos tot de groep 60 plus,
ik neem aan dat wat damesleeftijd betreft Joyce
Roodnat geen grenzen kent!
De meeste bemoediging ontleen ik aan de uit
spraak van Kamagurka: „Als U er maar jong ge
noeg aan begint is oud worden niet zo erg." En
de stokoud geworden Sophie Tucker riep: „Life
begins at forty and I'm ready to begin again!"
Dan begint het boek en worden we erg opgevro
lijkt bij het lezen van hoofdstukken met lijstjes
vóór en tegen het hebben van een minnaar.,
waarbij het eerste lijstje vóór roept: „Je wilt we
ten of je het nog kunt, verleiden." Het tweede
lijstje spreekt mij minder aan. Ik leef al zo lang
alleen, dat welke minnaar ook langs komt er
nooit sprake is van liegen en bedriegen, dus dat
slaan we maar over...
Na het lefboek van Joyce kwam het Handboek
voor de moderne vrouw, van Aaf Brandt Corstius
en Machteld van Gelder, ook buitengewoon op
wekkende lectuur voor het rijpe en overrijpe
meisje, waarin hoofdstukken als 'Van prozac tot
platjes', 'Ah, de geur van verse luiers!' en Tedere
vrouw heeft recht op een personal shopper' ons
gevoel van eigenwaarde prettig onderstrepen.
Bovendien brengen Aaf en Machteld dit boek
ook nog tot leven in een theatervoorstelling on
der de wervende titel Luxeproblemen, het voor
beeldige uitje voor een bedrijfsfeestje, mannen
worden bij deze voorstelling niet geweerd.
Dan is daar nu C'est La Vie, de in druk versche
nen e-mailcorrespondentie van jaren tussen Bar
bara van Kooten, vrouw van Kees, en Deborah
Campert, levensgezel van Remco. Zojuist zag ik
beide meisjes gekleed in theerozenroze twee-
lingblazertjes, waarin ze buitengewoon onschul
dig oogden, hun opwachting maken in De wereld
draait door'.
Gezien hun woordkeus, weliswaar op beschaaf
de toon uitgesproken, ons doet verwachten dat
de dames niets maar dan ook niets als onder
werp schuwen, ons doet hopen op pittige lees
momenten bij het onder ogen krijgen van hun
gepeperde herinneringen, moet ik morgenoch
tend, voordat ik naar het filmfestival in Vlissin-
gen afreis, toch nog even langs de boekwinkel...
Want ook ik probeer dame te zijn, hoe moeilijk
het mij af en toe ook valt En wanneer twee echt
genoten van zulke spraakmakende mannen hun
boekje open doen, dan wordt de voyeuse in mij
klaarwakker.
Ik geef toe, nieuwsgierigheid is mijn ordinaire
drijfveer, maar er kunnen mij niet genoeg van
deze damesboeken verschijnen. Ik zal ze spellen
in de hoop, dat ik zo een blik mag slaan op het
échte leven.
Want welke schrijver schreef ook al weer „Life
is elsewhere...."
