Mysterieus Hageland Het verhaal gaat dat je nog elke nacht om klokslag middernacht een koets met zes zwarte paarden door de dreef van deze Tl Het Hageland is een glooiend, groen stuk Vlaams-Brabant, een lappendeken van bossen, velden, holle wegen en fruitboomgaarden. Een oase van rust die wandelaars en fietsers hartelijk ontvangt in een vreedzaam landschap bezaaid met pittoreske kapelletjes en slaperige stadjes waar je je tegoed doet aan een stevig streekmaal bij een lokale 'pint' of een glas Hagelandse wijn. Maar wist je dat deze lieflijke streek ook een duistere en mysterieuze kant heeft? i Q Antwerpen O Lier O O Brussel Qh Dat net het Hageland zo'n rijke oogst aan lugubere legendes en volksverhalen oplevert, ligt aan het landschap zelf. Tot ver in de middeleeuwen bleef het een bosrijk gebied, terwijl de omliggende streken gecultiveerd werden. De naam zegt het al: 'hage' be tekent 'dicht struikgewas-'. Wij zien een bos als symbool van rust en natuurschoon, maar het kreeg die connotatie pas vanaf de ge stage verstedelijking en de daaropvolgende romantiek. De middeleeuwers zagen het ongerepte 'geboomte' als het donkere on bekende waar het niet veilig reizen was: het was angstig uitkijken voor wilde dieren, roversbendes, mist en de weg zoek gera ken. De stap naar wonderlijke verhalen met een donker kantje is dan snel gezet. Bijgeloof en waanzin Vele legendes hebben een soort waar schuwing gemeen. Ze lijken de toehoorder te willen behoeden voor de verleiding van het kwade door te vertellen over beroemd heden uit hun tijd die het verkeerde pad opgingen en daar tot het eind hunner dagen onder leden. Zo vertelt dé ijselijke legende van de Maagdentoren in Zichem aan de rivier de Demer over Don Juan, de landvoogd van de Nederlanden, die zijn dochter opsloot in de toren om een huwelijk met een eenvou dige soldaat te beletten. Toen twee klooster zusters in zijn opdracht er niet in slaagden de mooie Rosita op andere gedachten te bren gen, gooide Don Juan ze in de rivier waarop hij in waanzin wegzonk. Of gaat het hier over het middeleeuwse equivalent van de populaire pers: genieten bij het houtvuur van smeuïge verhalen en de ellende die 'the rich and famous' over zich zelf afroepen? Denk maar aan het treurige verhaal van Almeryck Pynnock, kasteelheer van de waterburcht van Horst, die ziek van - ongegronde? - jaloezie de kapelaan liet vermoorden waarna zijn vrouw krankzinnig werd en zijn eigen leven getekend werd door eenzaamheid en wroeging. Het ver haal gaat dat je nog elke nacht om klokslag middernacht een koets met zes zwarte paar den door de dreef van deze indrukwekkende waterburcht kan zien rijden. Niet alle verhalen zijn larie en apekool: in 1990 bleken bij afbraakwerken de befaamde onderaardse gangen van Hoegaarden waar de doden, die er ooit begraven werden, naar verluid helse feesten houden, echt te be staan. De hand van God De middeleeuwen waren even religieus als ze donker waren, daarom dat het niet verbaast dat God en een karrenvracht aan heiligen opduiken in de vertellingen. Wat dacht je van de ontstaansgeschiedenis van het Vinne in Zoutleeuw: dit grootste binnenmeer van Vlaanderen zou op één nacht letterlijk uit de hemel zijn komen vallen. Voor het water kwam, woonden hier de rijkste mensen van de omgeving in een mooi kasteel. Op kerst nacht stuurde God zijn engel Gabriël, ver momd als armtierige zwerver. Bij de armste inwoners van Zoutleeuw kreeg hij onderdak, maar in het kasteel werd hij verjaagd waarop een enorm onweer het kasteel deed ver dwijnen onder een massa water. Maar naast zijn toorn, stuurde God ook heiligen om het volk door moeilijke tijden te loodsen. Toen in 1575 de pest Aarschot in zijn greep had en alle Grauwzusters, die instonden voor de verzorging van de zieken, stierven, riepen de inwoners Sint-Rochus aan. Eenmaal de ziekte ondercontrole, werd uit dank het stadhuis verlicht met kaarsen. En dat gewoontes niet snel uitgeroeid zijn, bewijzen de streekbewoners met verve: ook nu nog verandert Aarschot elke vijftiende augustus in een door kaarsjes verlichte sprookjesstad. Of hoe het Hageland ook vandaag mysterieus blijft. Surf naar www.toerismev1aanderen.ni

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2010 | | pagina 48