5 spectrum
Zeeland roept
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
Marjan
Berk
strandvogel
Zaterdag 4 september 2010
Was het nu een mooie zomer? De me
ningen lopen uiteen. Ook mijn her
inneringen hebben verschillende
kleuren: Ergens in juli lag ik uitge
put puffend gestrekt op mijn Amsterdamse bed.
Hittegolf. Een echte. Als oudje bewoog ik mij zo
traag mogelijk en deed ook zo min mogelijk. Dat
was niet leuk. Wanneer de klimaatverandering
doorzet met hittegolven, vertrek ik naar Groen
land, vooral nu ik heb gehoord dat de ijskap veel
minder snel smelt dan werd verwacht. Dat hele kli-
maatbericht stikt trouwens van de fouten, ik reken
maar weer gewoon op schaatsen voor de deur hier
in Kalenberg.
Dan mochten we ook nog genieten van de recente
natte moesson, terwijl in juni mijn pas geplante
moerbei en hibiscus nog door een aardige buur
man werden gered met dagelijkse emmertjes wa
ter wegens grote droogte. Erg gevarieerd weer heb
ben we doorstaan en nu rest ons de hoop op een
mooie nazomer.
De cultuurinput was groot. We bezochten in Ol-
deberkoop, beeldschoon dorp in de Stellingwer
ven, een gebied van tweeënvijftig kilometer lang
waartoe Kalenberg ook hoort, met een eigen taal
waarin ook boeken verschijnen, een concert van
Christianne Stotijn, magistrale dramatische mez
zo-sopraan begeleid door een even magistrale bege
leider, pianist Joseph Steinl. Zij zong liederen van
Richard Straus en Gustav Mahler en dat vond
plaats in de Bonifatiuskerk in Oldeberkoop, bij
kaarslicht. Ach, ook ver van de concertzalen in de
grote steden vinden wonderen plaats, de cultuur in
deze wingewesten spoelt nogal eens hoog op!
Er vond nog een wonder plaats: ik was getuige van
de eerste stappen van mijn jongste kleindochter.
En ziedaar, geïnspireerd door haar zusje van drieën
eenhalf, begon zij maar meteen te dansen! Waarbij
ze wel voortdurend omkukelde, hetgeen haar niet
verhinderde weer op te staan en verder te dansen!
En nu roept Zeeland!
Komende week scheep ik mij in naar Vlissingen,
waar ik plaatsneem in de jury van Film by the Sea,
het inmiddels tot stevige traditie uitgegroeid film
festival en mag ik elf hele dagen naar de zee kijken
vanuit Arion, het hotel waarbij de schepen onder
je raam langs varen! Ik ben een bevoorrecht mens,
temeer daar de mosselen dit jaar van uitstekende
kwaliteit zijn, een wetenschap die als 'bijvangst'
bij de jury-bezigheden, zeker rendement zal opleve
ren!
Bovendien wordt het de hoogste tijd, dat ik mijn
Overijsselse horizon verleg naar de wijde luchten
van Zeeland, een changement de décor waar ik mij
buitengewoon op verheug.
Op het ogenblik zit ik achter het raam aan de Kalen-
bergergracht en leg de laatste hand aan 'Ik neem
toch een hond!', waarvan ik het manuscript a.s.
dinsdag in de schoot van mijn uitgever mag leg
gen, ongeveer zoals een poes zijn laatste prooi, een
vette muis! En of de duvel er mee speelt, uit een re
cent onderzoek is gebleken dat voor een groot aan
tal mensen de hond een betere partner is dan zijn
eigen soortgenoot. De hond scoort 8,7 procent,
waartegen de 7,3 van het geluk dat de menselijke
partner teweegbrengt schamel afsteekt!
Er is zelfs een groot aantal mensen, dat de hond
mee naar bed neemt...! Hetgeen mij met Martin
Bril zaliger doet zeggen 'tsja.J'
