leegte van het verlaten zijn
Hunger kiest voor avontuur en verrassing
zaterdag 21 augustus 2010
iets van nu, van onze tijd", zegt De
Donder. „Zij is voor mij een geëmanci
peerde vrouw.
De man in het boekje kiest voor het ge
makkelijke, niet voor de confrontatie.
Hij kiest voor het veilige, het vlakke.
Dat herken ik wel, mensen zijn ge
neigd om voor het makkelijke te kie
zen. Zelf doe ik dat misschien ook,
maar ik ben het me wel bewust."
Het stuk is niet geschreven, het is ont
staan, al improviserend. Drie actrices -
naast An De Donder zijn dat Elke
Dom en Ruth Becquart - brengen ie
der op hun manier de zieke, verlaten
vrouw tot leven in een decor met zie
kenhuisbedden.
„Als je kijkt", zegt An De Donder, „zie
je drie verschillende mensen, die abso
luut niet in één richting zijn geregis
seerd. We hebben het met ons drieën
laten gebeuren."
Muziek is een essentieel
onderdeel van het ge
heel. Dominique
Pauwels schreef een
zou een kwelling voor me zijn, elke zin
die ik u zou moeten schrijven een gevecht;
ik zou enkel nog clichés uit mijn pen krij
gen, en mijn liefde zou de herinnering
aan het verleden niet kunnen verdragen;
ik zou proberen meer over uw leven aan
de weet te komen en dat zou me pijn
doen; ik wil het niet.
(Commentaar, 2007, pag. 63-64)
den zijn allen een afsplitsing van de
ik-figuur. Via de muziek doet de dood
haar intrede. Een requiem staat voor
woede en passie, voor uitdaging, des
tructie, wraak, voor goddelijk, gebro
ken, vragend."
Ik schrijf u niet, want ik wil u vergeten.
Elke envelop met uw handschrift erop
requiem dat wordt vertolkt door acht
zangeressen. Het is los van het theater
stuk gecomponeerde muziek.
An De Donder: „Zo heb ik het graag:
een muziekstuk los van de tekst. Je
moet het muzikale en het theaterstuk
als twee eenheden zien. De tekst is vrij
analytisch, de in het Engels gezongen
muziek brengt de emotie. De koorle-
door René de Dreu
De Zwitserse Sophie Hunger heeft
alles in huis om met haar muziek
een breed publiek aan te spre
ken. Niet omdat ze veilige wegen gaat.
Juist niet, want haar muziek is kleurrijk
en ze kiest voor het avontuur en de ver
rassing, maar dan wel zo dat ze iedereen
bij de les houdt Een optreden van haar
is net zo goed een niet te missen kans
voor liefhebbers van het Franse chanson
en jazzy moods als voor de aanhangers
van de alternatieve pop.
Hunger is in 1983 in Zwitserland gebo
ren. Dat jaartal is tevens de titel van haar
jongste studio-cd. Het merendeel van de
nummers is in het Engels. En wat is het
Duits ineens mooi in haar WalzerJur Nie
mand of het Frans in het Breleske Le Vent
Nous Portera. Eigenlijk maakt het niet uit
in welke taal ze zingt. Haar stem geeft elk
woord een betekenis en samen met de
instrumenten zorgt ze voor een betove
rend landschap. Muziek met een grote in
tensiteit die ze schijnbaar helemaal van
uit zichzelf laag voor laag opbouwt.
„Muziek maken is iets natuurlijks, het
komt zoals het komt. Ik ben daarin niet
gecompliceerd, het lijken een soort ge
luksmomenten waarin iets ontstaat. Hoe
zich dat precies afspeelt kan ik eigenlijk
niet verklaren." En ook het gebruik van
verschillende talen komt haar bijna van
zelfsprekend voor. „Door mijn opvoe
ding, afwisselend in Zwitserland, Enge
land en Duitsland, spreek ik verschillen
de talen en Zwitserse dialecten. Maar als
kind besef je nauwelijks dat het om een
taal gaat. Veel meer zijn het de klanken
die je hoort en die wil je begrijpen. Met
muziek kan dat ook zo werken."
Sophie Hunger, maandag 30 augustus.,
Abdijplein, Middelburg. Aanvang: 22.00 uur.
Toegang gratis.
Sophie Hunger
