i7 spectrum
'WIJ
KOESTEREN
OUDERE
WERKNEMER'
Zaterdag 14 augustus 2010
De Hema verwerpt het beeld dat
FNV-bestuurder Gea Lotterman en
de vier medewerksters schetsen van
de werkdruk bij de warenhuisketen.
Woordvoerster Inge van Baarsen
stelt dat het bedrijf een optimale be
drijfsvoering nastreeft, maar daarbij
wel degelijk rekening houdt met 'de
persoonlijke wensen en voorkeuren
van de medewerkers'. Zij bevestigt
dat de werknemers de laatste jaren
flexibeler worden ingezet, maar dat
daar overleg met het personeel aan
vooraf is gegaan.
„Deze gesprekken en de gevraagde
inzet zijn geheel conform de afspra
ken die zijn vastgelegd binnen de hui
dige cao en het arbeidscontracten
stelsel van 1997. De Hema is van me
ning dat de vraagstelling meer flexi
bel te zijn, redelijk is. Dit gebeurt al
tijd in goed overleg, waarbij zo veel
als mogelijk rekening wordt gehou
den met de zorgtaken en persoonlij
ke wensen en voorkeuren van mede
werkers", aldus Van Baarsen.
De gedachte dat oudere medewer
kers niet meer gewenst zijn, is on
juist, zegt zij. „Wij koesteren onze
oudere werknemers. Zij zijn met hun
Hema-kennis en ervaring van grote
waarde voor onze organisatie. Afhan
kelijk van de aard van de werkzaam
heden ('lichtere' werkzaamheden als
het aanvullen van de winkel) worden
jongere werknemers ingezet. Zodoen
de kunnen ervaren medewerkers be
ter ingezet worden op activiteiten
die meer ervaring en kennis vragen.
Dit is overigens heel gebruikelijk in
de retailbranche en is sinds jaar en
dag het geval."
Van Baarsen wijst erop dat de gemid
delde leeftijd van de Hema-medewer-
kers 43 jaar is en het gemiddelde
dienstverband 17 jaar bedraagt. „Dit
illustreert, denk ik, heel goed hoe on
ze medewerkers het werken bij He
ma ervaren. Ik denk dat er weinig be
drijven zijn waar medewerkers met
zo veel trots, betrokkenheid en loyali
teit werken", aldus de woordvoer
ster.
de Hema
ren ze meteen een vrije dag. Terwijl ze
niet eens zeker weten of ze je nodig heb
ben."
De verlangde flexibiliteit die de oudere
werkneemsters treft, plaagt ook de partti
me werkende moeders. Zij moeten zo veel
beschikbaar zijn, dat ze niet of nauwelijks
meer afspraken kunnen maken voor de op
vang en zorg voor hun kinderen. Lotter
man: „Je praat dan over mensen die van
hun inkomen afhankelijk zijn voor het be
talen van de huur of de hypotheek. Die ko
men in grote problemen als ze hun werk
niet meer volhouden. Het draait allemaal
om geld."
Geke beaamt het aarzelend. „Het is niet al
leen dat het jezelf raakt, maar ook het be
drijf waar je altijd trots op bent geweest.
Zo wordt er om zeven uur 's ochtends veel
personeel ingezet om te zorgen dat de win
kel er bij de opening netjes uitziet. Maar
aan het einde van de dag zijn er veel te
weinig mensen. Dan is het in de winkel
echt een zootje. En dan de klanten die
door de werkdruk niet goed worden gehol
pen of lang moeten wachten. Ik moet er
soms bijna van huilen."
„Arbeidsethos, dat speelt natuurlijk ook bij
deze dames", zegt Lotterman. „Ze willen
hun werk gewoon goed doen. Dat kan in
de huidige werksituatie niet. Het is de te
loorgang van de Hema. En laten we eerlijk
zijn: de arbeidsmarkt zit niet op ze te wach
ten. Op hun leeftijd komen ze via een uit
zendbureau misschien nog eens tijdelijk
•aan de slag. Maar een arbeidscontract voor
onbepaalde tijd, zoals ze nu hebben, zit er
nooit meer in."
j reageren?
spectrum@wegener.nl
Lotterman
denkt dat loon
kosten per vierkan
te meter zijn gelimi
teerd. Dat betekent dat er
op een afdeling niet te veel
oudere werknemers tegelijkertijd
kunnen worden ingeroosterd. Boven
dien worden stagiairs of jonge, onervaren
krachten als regulier personeel ingeroos
terd. Zijn die nog geen 16, dan mogen ze
sommige taken niet vervullen. De kassa be
dienen bijvoorbeeld. Dat betekent extra
druk voor de meer seniore krachten.
Een ander element uit de oude contracten
dat de werkgever hindert: de afspraak dat
werknemers alleen naar een ander filiaal
overgeplaatst kunnen worden als ze daar
zelf mee instemmen. Dat verhindert He
ma de 'dure' krachten te spreiden over de
verschillende vestigingen. En de waren
huisketen kent nogal wat oudgedienden.
Giny: „Bij het filiaal waar ik werk, zijn er
misschien twee mensen met een vast con
tract van na 1997." De oudere werknemers
ervaren dan ook aan de stijgende werk
druk, hoezeer zij beslag leggen op de ken
nelijk gelimiteerde loonkosten. Nieuwe col
lega's die ervaring op kunnen doen, ko
men er nauwelijks bij, zeggen de vier He-
ma-vrouwen. Na drie - in het kader van de
crisiswet nu vier - zogeheten flexcontrac-
ten moet een personeelslid een vast con
tract krijgen. Maar als dat moment is aange
broken, worden ze bedankt voor bewezen
diensten. Een vast contract wordt te duur.
Een ander trefwoord in de klachtenstroom
is flexibiliteit. Hema-werknemers zijn ge
wend aan een onregelmatige inzet. Van"
oudsher tekenen ze voor een x-aantal ar
beidsuren per jaar, zonder van tevoren te
weten hoe die exact worden verdeeld.
Geke: „Je bent er aan gewend dat je de ene
week bijvoorbeeld 25, en de andere week
32 uur werkt. Het roosteren gebeurde al
tijd in goed overleg. Had je een dag een an
dere verplichting, dan werd daar rekening
mee gehouden. Nu moet je altijd maar be
schikbaar zijn, ook als parttimer. Als je
zegt: op die dag kan ik niet werken, note-
