ii spectrum
Het Internationaal Gerechtshof bepaalde vorige maand dat de in 2008 eenzijdig
uitgeroepen onafhankelijkheid van Kosovo niet illegaal is. Voor veel Kosovaren is
het nu tijd om aan de toekomst te werken. Het land kampt echter met een slecht
imago. En met de samenwerking met de Serviërs vlot het ook al niet.
Kosovo door
69 landen erkend
Zaterdag 14 augustus 2010
Kinderen zwemmen bij de brug over de Ibar, die het Servische
noorden en het Albanese zuiden van Mitrovica scheidt.
De onafhankelijkheid van Kosovo
wordt op dit moment erkend door
69 van de 192 lidstaten van de
Verenigde Naties.
Frankrijk, Groot-Britannië en de
Verenigde Staten behoorden tot de
landen die Kosovo al een dag na de
eenzijdige onafhankelijkheidsverkla
ring door de Albanese meerderheid,
op 17 februari 2008, als zelfstandige
staat erkenden.
Nederland deed dat op 4 maart van
dat jaar. Sinds eind juni 2008 heeft
ons land een ambassade in de
Kosovaarse hoofdstad Pristina.
Van de 27 EU-landen hebben er 5
Kosovo (nog) niet erkend: Spanje,
Griekenland, Roemenië, Cyprus en
Slowakije.
Ook grootmachten als Rusland en
China erkennen Kosovo niet.
SERVIË
dat op de dag van de onafhankelijkheid van Kosovo werd opgericht.
Mitrovica
MONTE
NE
ROEMENIË
MACEDONIË
foto's Laura Boushnak/GPD
k
M°NT,V
ALBANIË MAC
ALBANIË
BELGRADO
SERVIË
de eerste stap moet van hén komen. Zij moeten ons la
ten zien waarom wij Albanees moeten leren."
Serviërs in Kosovo hebben er genoeg van gemarginali
seerd te leven. In kleine gemeenschappen in Zuid-Ko-
sovo leidt dat steeds meer tot toenadering, maar in Mi
trovica tellen de aantallen. Hier wonen tienduizenden
Serviërs, die eisen dat Kosovo zich aan hén aanpast.
„We hebben vaak taalproblemen met de Kosovaarse po
litie", zegt Sasa Ilic. „Ik heb daarover geklaagd in Pris
tina, maar niets gehoord. Zelfs de politie in Texas leert
Spaans, maar hier kan zoiets kennelijk niet."
Ilic werkt voor het Centrum voor Vrede en Tolerantie,
dat het leven voor Serviërs in Kosovo wil verbeteren.
„Wij proberen te zorgen voor verkeerslichten, buiten
schoolse activiteiten, reisverbindingen tussen Servische
gemeenschappen. We proberen taalproblemen aan te
pakken. Aan dat soort dingen hebben mensen behoef
te." Onder leiding van de EU gaan Servië en Kosovo bin
nenkort praten over dit soort praktische zaken. Ilic is er
sceptisch over: „Bij al die gesprekken op hoog niveau
zijn wij de laatsten die iets horen. Dat is het probleem.
Niemand vraagt ons ooit wat we nodig hebben."
Kosovo wordt ook door economische problemen ge
plaagd. De semi-officiële status belemmert reizen, deel
name aan internationale evenementen en systemen. Zo
heeft Kosovo geen eigen internationale telefooncode.
Bellen moet via Servië, Slovenië of Monaco.
Xhana Bina (22), studente grafisch ontwerp, werkt in
een sjieke zonnebrillenwinkel in Pristina. Ze is naar ei
gen zeggen doodmoe van het gebrek aan tastbare voor
uitgang. „Kosovaarse politici praten veel, maar ze doen
niet veel voor je." Bina wil naar Barcelona, maar krijgt
op basis van haar Kosovaarse paspoort geen visum. Ze
probeert nu een paspoort van Montenegro te krijgen.
Ritselen, daar word je goed in als Kosovaar, zegt ze met
een vette knipoog. „Aan mijn toekomst denk ik niet veel
onder deze omstandigheden. Ik laat mijn wensen aan de
tijd over."
Kosovaren voelen zich opgesloten in hun land van
10.000 vierkante kilometer. Socioloog Artan Mustafa reis
de onlangs met een in Zweden geregeld visum naar een
seminar in Roemenië, dat Kosovo niet erkent. „Ik ben
het zat zo te reizen", zegt hij. „Ik voel me niet geaccep
teerd als Europeaan." Mustafa hoopt dat met de uit
spraak van het Internationaal Gerechtshof meer landen
Kosovo zullen erkennen. „Al die staten die het Gerechts
hof om een mening vroegen, hebben een morele plicht
om uitspraak op te volgen. Reizen is een mensenrecht."
reageren?
spectrum@wegener.nl
