u
25 reizen
reizen@wegener.nl
024-3650360
Zaterdag 14 augustus 2010
fietsen zonder te klimmen
Onze fietsen bonken
op de keien onder de
monumentale Mar
tinstor de oude bin
nenstad van Frei
burg uit naar het egale asfalt van
het fietspad langs de Dreisam. Dit
riviertje brengt ons geleidelijk
naar Kirchzarten, aan de voet van
het gebergte. Volgens onze fiets-
gids gaat de route vanaf hier over
14 kilometer 800 meter omhoog.
Dat lijkt toch een beetje te veel
aan het begin van een fietstocht,
maar gelukkig is er een alternatief:
een regionale trein rijdt ieder half
uur naar het net over de top gele
gen wintersportplaatsje Hinterzar-
ten. De fietsen rollen gemakkelijk
door brede deuren op perronhoog
te de trein in. Na aankomst valt de
Adelaarsspringschans onmiddellijk
op: ook in de zomer wordt hier ge
sprongen. Vanaf dit punt fietsen
we vooral naar beneden richting
het Rijndal.
Het is moeilijk de uitgebreide vitri
ne met Schwarzwalder Kirschtorte
op het terras aan de Titisee te nege
ren. De kuurgangers kuieren geza
pig over de promenade onder de
bomen langs het meer. De kapi
tein van een salonboot laat zijn
scheepshoorn galmen als signaal
dat de boot gaat vertrekken.
Bij het Zwarte Woud hoort het ge
luid van de koekoek. De mannelij
ke vogels laten zich vanaf hun ho
ge zitplaatsen regelmatig horen.
Ook in de Konditorei van Neu-
stadt worden we verwelkomd
door koekoeksklanken. Het vogel
tje komt deze keer uit een klok.
Het Hochschwarzwald staat be
kend om de koekoeksklokken. In
de speciale winkels verspreiden de
meest uiteenlopende exemplaren
massaal hun klanken op het hele
en het halve uur.
Rustiger is het op de voormalige
spoorbaan Bahnle dwars door de
bossen. Het dal rechts naast ons
wordt steeds dieper. Bij Lenzkirch
maakte de trein vroeger een scher
pe bocht. De diepte ligt nu aan de
andere kant. Lenzkirch is trots op
de dorpsbrouwerij Rogg. )e kunt
er zelfs slapen: in een gastenkamer
van de brouwerij of op de cam
ping ernaast. De blaaskapel mar
cheert door het dorp met een pro
cessie erachteraan. Een beeld dat
hoort bij het Zwarte Woud. Het
bos maakt plaats voor de velden,
maar nog altijd fietsen we op ruim
850 meter hoogte, totdat we voor
bij Bonnhof het dal induiken van
de Mühlbach. Het fietspad voert
ons lekker ontspannen langs de
rustige kant van het water.
Het dal wordt breder en beneden
ons doemt de Rijn op. Aan de
overkant ligt Zwitserland. Het gra
vel knarst onder de druk van onze
banden op het oude jaagpad langs
de rivier. Sommige delen zijn be
vaarbaar, maar dan begint het wa
ter te kolken in een stroomversnel
ling. Het is de moeite waard even
naar Waldshut te klimmen, dat bo
ven de fietsroute uitsteekt. Binnen
de stadspoorten lijkt een paar hon
derd jaar niets veranderd.
Opmerkelijk is het in een vernau
wing van het dal gelegen dubbel-
stadje Laufenburg aan beide oe
vers van de Rijn. Op het smalste
stuk is de Rijn hier slechts 12 me
ter breed. Vele eeuwen vormden
beide delen samen een Oostenrijk
se stad, maar in 1801 maakte Napo
leon de Rijn hier tot grens. On
danks deze scheiding voelen de be
woners van het Duitse en het
Zwitserse deel nog altijd een geza
menlijke identiteit. De oude brug
is alleen toegankelijk voor fietsers
en voetgangers. Dit geldt ook voor
de langste overdekte houten brug
van Europa bij Bad Sackingen.
Bij Rheinfelden steken we over
naar Zwitserland. De havenkranen
duiden erop dat vanaf hier de Rijn
bevaarbaar is tot Rotterdam. Langs
de Rijnkade fietsen we naar de Alt-
stadt van Bazel onder de spits van
de Munsterkerk op een heuvel:
een oase van rust in deze levendi
ge stad. Na Bazel volgt een klein
stukje door Frankrijk, maar de
Dreilander fietsbrug brengt ons
weer terug lings de Duitse oever
langs de Rijn. Het jaagpad voert
langs een groene strook. De
schepen gaan hier door het
Grand-Canal-d'Alsace: net als
het meeste Rijnwater. Bij Istein
lijken delen van de Rijn bijna
droog te staan, maar op andere
plaatsen bruist het water kron
kelend tussen drooggevallen de
len van de bedding. Dit blijken
ideale strandjes.
Je kunt de bordjes Rhein-Rad-
weg helemaal volgen tot Neder
land, maar onze route buigt bij
Neuenburg af richting het ge
bergte. In het langgerekte dal na
Kirchhofen zijn de heuvels ge
vuld met wijnranken. Klimmen
is er nauwelijks bij. Toch maakt
het fietspad even een klimme-
tje, maar op de top ligt de stad
Freiburg al weer voor ons. In
het geheel autovrije centrum
van deze historische universi
teitsstad is een uitgebreide keu
ze aan leuke terrassen om na te
genieten. Wij kiezen voor de
Münsterplatz.
'40 ij?*' 7
SAjèmI'
