zeeland 119
anders nooit fietst'
Vijftien Zeeuwen
ereburger van
Poolse gemeente
Schouwen bouwt
centrum voor
sportbeoefening
'We hebben de eerste dinsdag van augustus
als vast item in de agenda staan. Dat is
voor ons ieder jaar de dag van de dorpentocht'
ij wel eens gezwommen
te zeeleeuwen?
Huldiging was grote verrassing
woensdag 4 augustus 2010
Deelnemer Rinie van der Loo, Roosendaal
door Annemarie Zevenbergen
Duitse herder Rossi staat
rustig onder een boom
te wachten bij stempel
post d'Abeele in
West-Souburg. Haar baasje Ilona
Janse heeft een kar achter de fiets,
met een lekker dekentje erin, waar
de hond de dorpentocht van Terre
des Hommes in aflegt. „Ze is nu
acht jaar, dus de hele tocht mee lo
pen is te veel." Ilona doet samen
met negen andere leden van de
Meliskerkse familie Janse mee aan
de jaarlijkse tocht. Cecilia (5) vindt
'het stempelen toch het aller
leukst'. De Janse's doen al jaren
mee. Anita Janse lachend: „We fiet
sen als gekken. Maar, zonder gek
heid, het is ieder jaar weer een he
le mooie tocht."
Gisteren trokken er tussen de
drie- en vierduizend fietsers op uit
voor de 57-kilometer lange tocht
over Walcheren. Dit jaar stond de
rit in het teken van de verdedi
gingswerken die ooit deel uitmaak
te van de Atlantikwal, onder de
noemer 'Fietsen door de tijd'.
Even verderop staat het gezin
Stüben uit het Duitse Anger uit te
puffen. Vader Hans draait zijn
hand niet om voor zo'n stukje fiet
sen, hij kwam aan het begin op
zijn ligfiets vanaf huis naar het va
kantieverblijf in Zoutelande. Dat is
325 kilometer, vijftien uur onder
weg. „Ja, toen had ik wel even een
dagje nodig om uit te rusten."
Hans en zoon Ansgar fietsen voor
de tweede keer mee. Moeder Ina
en dochter Silja voor het eerst. Ze
zijn enthousiast over de tocht; 'we
komen langs mooie plaatsen en
prachtige weggetjes,
wunderschön'.
De opbrengst van jaarlijkse fiets
tocht, dit jaar de twaalfde editie,
gaat naar internationale hulporga
nisaties voor kinderen. Dit jaar is
een hospitaalschip van Terre des
Hommes in Bangladesh het doel.
Op de hoek van de Van Doorn
Zeeleeuwenshows, vanaf nu
bij Deltapark Neeltje Jans!
door Esme Soesman
laan-Kerkstraat in West-Souburg
staat Wilem Verhage (84) uit Zou
telande. „Mijn vrouw Jacoba en ik
doen al jaren mee, ik heb een
handvol van die medailles. Het is
leuk dat je elk jaar weer op nieuwe
plekjes komt. Zoals dit jaar Lou-
werse's Wegeling in Ritthem.
Mooi weggetje hoor. We zijn van
ochtend om 9.00 uur in Zoutelan
de vertrokken en doen het op ons
gemakje." En dat allemaal zonder
trapondersteuning.
De drie Roosendaalse echtparen
Bastiaanse, Van der Loo en Gom
meren fietsen de tocht ook al ja
ren mee. Wim Bastiaanse: „We ko
men met de auto en vertrekken
dan in Zoutelande. Ieder jaar wor
den we toch weer verrast door de
mooie plaatsen waar we komen."
De zelfgebakken taart van Terre
des Hommes gaat op d'Abeele in
ieder geval grif van de hand. De va
rianten appel, chocolade en kwark
geven de fietsers blijkbaar de beno
digde kracht in de benen.
Ze hadden het niet ver
wacht en het was ook
écht helemaal niet no
dig. „Maar als het ge
beurt, dan ben je toch wel trots",
verwoorden Teo (69) en Jannie
(70) Heikamp uit Zierikzee hun ge
voel. Met dertien andere Zeeuwen
mogen zij zich sinds kort erebur
ger van de-Poolse gemeente Lise-
wo noemen. Een cadeau voor de
steun die de Stichting Zeeland
Helpt Polen al tien jaar lang geeft
aan het tehuis voor verstandelijk
en lichamelijk gehandicapten in
het dorpje Mgoszcz.
Nico Goudswaard uit Westkapelle
werd tien jaar geleden getipt over
de erbarmelijke toestand in dat te
huis. „Hij is er gaan kijken en het
was verschrikkelijk daar. Hulp was
inderdaad hard en hard nodig",
blikt terug Teo op het eerste con
tact. Nico, nog altijd als onder
meer chauffeur voor de stichting
in de weer, ging terug. Teo en de
rest volgden later. „Inmiddels is
dat tehuis helemaal aangekleed.
Van voor naar achteren is het daar
Holland."
De inmiddels overleden Jan
Lipowski uit Vlissingen begon in
1980 met de transporten van Zee
land naar Polen. „Polen was toen
heel arm." Teo (destijds ambulan
cechauffeur) stapte er in 1987 in,
nadat hij van een collega had ge
hoord over het werk van de stich
ting. Op 15 oktober 1988 maakte
hij zijn eerste reis. Jannie, verpleeg
kundige van beroep, haakte me
teen in. Al duurde het bij haar nog
een aantal jaren voor ze Polen zelf
zou bezoeken. Wat haar in al die
jaren het meest is bijgebleven is de
selectie die er moest worden ge
maakt bij het uitdelen van medicij
nen aan jeugdige kankerpatiëntjes.
„Dan gingen de medicijnen naar
het kindje dat waarschijnlijk de
meeste overlevingskansen had.
Dat heeft me enorm aangegrepen.
Ja, het heeft er ook absoluut toe
bijgedragen dat ik me hiervoor
heb ingezet." Glorieuze momen
ten waren er evengoed. Jannie her
innert zich de vreugde toen er een
partij hoog-laagbedden arriveerde.
„Het applaus. Fantastisch. Dat was
het mooiste van allemaal."
Gaandeweg is de armoede
in Polen minder gewor
den. Al is het contrast tus
sen stad en platteland nog altijd
groot, zegt Jannie. „Vooral in de ge
zondheidszorg". Wat dat laatste be
treft probeert de Zeeuwse stich
ting doelgericht te werken, schetst
Teo de gang van zaken. Zo hebben
zij via contacten van een vriendin
met borstkanker protheses kun
nen regelen voor borstkankerpa-
tiënten in Polen. Maar ook zaken
als kleding zijn in Mgoszcz nog al
tijd welkom. „Het tehuis is een
soort depot geworden. Wat ze zelf
niet gebruiken, geven ze weer
door." Ooit is hulp van de Stich
ting Zeeland Helpt Polen wellicht
niet meer nodig. Zou kunnen,
denkt ook het Zierikzeese echt
paar.. „Maar zolang ze nog spullen
nodig hebben en het gaat lekker
gaan wij door." Overstappen op
een ander goed - wellicht nu zelfs
urgenter - doel is geen optie. „We
zijn ook weieens voor Roemenië
gevraagd, maar dat doen we niet.
We bouwen juist eerder af'. Sinds
kort met een penning op zak, wat
het clubje zeer waardeert. „Toch
wel mooi na al die jaren. Dat al dat
werk wordt gewaardeerd."
De tocht voerde de deelnemers aan de fietstocht ook door het open landschap tusssen Koudekerke en Middel
burg.
;:aar stee» e v a .-an op! www.neeltjejans.nl
ZIERIKZEE - De gemeente Schou-
wen-Duiveland concentreert een
aantal sportvoorzieningen. Het
sportcomplex Onderdank - dat zo
wel sporthal(len) als zwembad om
vat - moet het centrale punt voor
sport en ontspanning worden. De
bedoeling is binnen- en buiten
sporten (korfbal, handbal en hock
ey) te concentreren pal naast de
voetbalvelden van sportpark Den
Hogen Blok. Het plan wordt op
zijn vroegst in 2013 verwezenlijkt.
Clustering heeft als voordeel dat
de boel makkelijker te exploiteren
is en dat het voorzieningenniveau
naar een hoger plan kan worden
getrokken.
Het feest met Nico Goudswaard uit Westkapelle (rechts). Hij werd tien
jaar geleden over het tehuis getipt.
Negen Zierikzeeënaren (de
echtparen Van Harten,
Stoutjesdijk en Van Loon
en C. Slagboom), A. Zuidweg uit
Oostdijk, het echtpaar De Witte
uit Wemeldinge, Jo van Weele uit
Oud Sabbinge en Nico Gouds
waard en Petra Lous uit Westkapel
le zijn tot ereburgers benoemd
van de gemeente Lisewo. De huldi
ging vond - tot grote verrassing
van de meesten - plaats tijdens de
jaarlijkse picknick van de plaatselij
ke bevolking. De leden van de
Stichting Zeeland Helpt Polen on
derhouden naast het tehuis voor li
chamelijk en verstandelijk gehandi
capten in Mgoszcz (goed voor 80
bewoners) ook nog vaste banden
met een klooster en het Rode
Kruis. Daarnaast worden inciden
teel spullen afgeleverd bij zieken
huizen, Blijf van mijn Lijfhuizen
en dergelijke.
