meter abseilen
In museum Schooltijd kruip je weer terug in de
2
Museumschatten
maandag 26 juli 2010
Knikkende knietjes, kriebels in de buik en een hart dat
als een gek tekeergaat. Op het moment dat
zomerverslaggeefster Jessie Scheele haar eerste stap op
de zestien meter hoge pijler in de Oosterscheldekering
zet, zakt de grond onder haar voeten vandaan.
door Jessie Scheele
I'm a survivor, I'm not gonna give up,
zongen de meiden van Destiny's
Child. Nou, laat duidelijk zijn dat ik
mij momenteel een verre van survi-
vor-achtig type voel.
Op de vraag waarom mijn Zomer-collega's
mij in vredesnaam laten abseilen, terwijl
ze op de hoogte zijn van mijn hoogte
vrees, zijn slechts twee antwoorden moge
lijk. Of ze zitten nu op de redactie in hun
vuistje te lachen, óf ze zijn nog banger dan
ik.
Om te kunnen abseilen moet je eerst zes
tien meter omhoog klauteren. Pardon,
Opperste concentratie bij de klim. foto's Lex de Meester
Met een vlot wordt de pijler bereikt.
In Schooltijd kom je ogen tekort.
door Jessie Scheele
Ot en Sien, Aap Noot Mies, de lei
en de griffel zullen zeker bij veel
ouderen een belletje doen rinke
len. In het hart van de oude binnenstad
van Terneuzen huist een museum waar je
een kijkje kunt nemen in het leven van
schoolgaande kinderen uit lang vervlogen
tijden.
Met het museum kun je letterlijk en figuur
lijk alle kanten op. Een stap over de drem
pel en je ziet allerlei ingangen van verschil
lende kamers waar oud schoolmateriaal is
te bewonderen. Van houten breukappels
tot inktpotten en van handwerkjes tot
prentenboekjes, je kijkt je ogen uit in
Schooltijd. Beheerder Okke van der Maas
start de rondleiding bij een groep etalage
poppen, gekleed in traditionele kleding.
Hij wijst een baby pop aan, die strak vastge
bonden in een dekentje ligt, en grinnikt.
„Baby's zijn erg buigzaam. Ze werden 'in
bonden' omdat vroeger werd gedacht dat
de armen en benen er anders af zouden
vallen."
In een vitrine zijn verschillende oude
schoolboekjes tè bewonderen. Een
abc-boekje uit 1878, spelboekjes en zelfs
een rekenboek speciaal voor jongens. „Tja,
zo ging dat vroeger. Het was niet nodig dat
meisjes konden rekenen", vertelt Van der
Maas. „Toen er in de jaren vijftig eenmaal
rekenboekjes voor meisjes kwamen, wa
ren deze alleen maar bedoeld om ze te le
ren hoe met een huishoudboekje om te
gaan."
Wie denkt dat strafwerk iets van de afgelo
pen decennia is, heeft het mis. 'Ik moet
