uitruk auto's
Muzikale virtuositeit van
Italiaanse en Duitse barok
Provincie: hogeschool
hoort in Vlissingen
Omroep Zeeland
is er nog niet uit
r"
maandag 26 juli 2010
Wat zullen we vandaag eens doen in Zeeland?
de complete agenda met alle aciviteiten op www.pzc.nl/uit
«SÉ
situatie tijdens kantooruren
IJ Gebieden waar alleen een blusreserve blijft
Standaard 6-koppige uitrukeenheden
MM Blusgroepen met 4 man per tankautospuit
Brandweerpost
Dekkingsplan
per 21 juli 2010
door Wendy van den Hurk
VLISSINGEN - Studentenstad, stu
dentenstad... In de discussie over
de beste vestigingsplaats van de
HZ lijkt het volgens gedeputeerde
George van Heukelom of het on-
derwijsaspect wordt vergeten.
En daar werkt de hogeschool nou
net zo hard aan, benadrukt hij. „Ik
snap best dat het een gedateerd ge
bouw is, maar verhuizen is finan
cieel totaal onmogelijk. Er zit nog
boekwaarde op en er zijn juist vele
miljoenen in geïnvesteerd om het
onderwijs inhoudelijk te vernieu
wen. En dan zouden we nu gaan
praten over stenen?"
Van Heukelom denkt dat een ver
bouwing vanzelf komt, zodra die
vernieuwingen .zijn gerealiseerd.
„Want dan komen er meer studen
ten en dus meer geld."
Van uitspraak van HZ-bestuurder
Adri de Buck, dat die nooit in Vlis
singen op kamers zou studeren, is
de gedeputeerde 'onaangenaam ge
schrokken'. „Er moet nog veel ge
beuren, dat ben ik met hem eens,
maar de HZjzit daar goed."
VLISSINGEN - Het onderzoek naar
de mogelijkheid om Omroep Zee
land te vestigen in de Vlissingse
Timmerfabriek, duurt langer.
Eigenlijk zou dat medio juli zijn af
gerond, maar de intentieovereen
komst met de gemeente Vlissin
gen is verlengd tot 15 september.
Directeur Monique Schoonen zegt
nog altijd te denken dat de verhui
zing naar het Scheldekwartier gaat
lukken, maar dat daarvoor nog wel
één en ander uitgezocht moet wor
den. „Energietechnisch, financieel
en ruimtelijk zijn veel oplossingen
nodig, wie er zich ook vestigt."
Vlaanderen volledig blokkeert. Het
ongeluk vond exact plaats waar
Rijkswaterstaat een toekomstige
wegversmalling projecteert. Waar
een halfjaar geleden nog een direc
te aansluiting vanaf de tunnel lag
om verkeer richting West om te lei
den via de Braakmanweg, is die
door de ZMF-ruilhandel tegen uit
breiding van bedrijven vervallen.
Niet één alternatieve Oost/West
polderroute dus ten noorden van
de N61. De zuidelijke ontsnappings
route resulteert per definitie in
enorme, gevaarlijke chaos. Was de
Braakmanweg open, dan had men
een westelijke en oostelijke éénrich-
tingsstroom kunnen creëren. Mits
een klaarliggend scenario, dat zo te
zien nog steeds in Terneuzen ont
breekt. En de ZMF dient in te zien
dat mensenlevens prevaleren bo
ven vogeltjes. Het havenschap leg
de niet voor niets voor zichzelf een
voor publiek afgesloten calamitei-
tenweg aan. Hét bewijs dat met
Het Apollo Ensemble.
foto Izaak Verkeste
Distels
Een aardige foto in de krant van 22
juli waar zichtbaar 'in het zweet
huns aanschijns' Natuurmonumen-
tenvrijwilligers bezig zijn distels te
rooien. Fietsend door de Yerseke
Moer vandaag schrok ik me letter
lijk een hoedje: overal uitgebloeide
distels. Velden vol! Het stikt er van,
zogezegd. Vanmiddag was er een
wei met distels gemaaid. Te laat!
Met een stevige wind waaiden
overal de miljoenen distelpluizen
(zaden) met de wind mee naar
nieuw gebied. Zo gaat de Moer dus
naar zijn moer en de akkers in de
omgeving ook! Jammer en zonde.
Zonde van dat mooie (na-
tuur)land. Andries Jumelet
Magnolialaan 9, Yerseke
door Jeanette Vergouwen
De titel van het program
ma 'Een virtuoze reis
van Italië naar Duits
land (en terug)' was
goed gekozen. Het concert begon
en eindigde met een Sonate van
een Italiaanse componist. De vier
leden van het Apollo Ensemble
willen met dit programma de in
vloeden van de Italiaanse barok op
het muziekleven van Duitsland la
ten horen.
Typisch voor de muziek uit de
17de eeuw is de grote aandacht die
gegeven wordt aan de virtuositeit.
De werken blonken allen uit in
grilligheid en een overdaad aan
versieringen. Op zich mooi, maar
soms snak je als publiek ook wel
eens naar meer eenvoudige struc
turen en ook wel naar werken van
meer bekende (grote) componis
ten.
De muzikale reis was interessant,
enerzijds vanwege de verschillen
de instrumentale bezettingen, an
derzijds vanwege de technische
vaardigheden van de uitvoerders.
Bovendien konden de toehoorders
kennis nemen van de muziek van
niet echt bekende componisten.
Het concert wefd soms ontsierd
door kleine intonatieproblemen
en enkele ongelijkheden, maar be-
Muziek Podium Zeeland
Werken van Italiaanse en Duitse
barokcomponisten.
Door David Rabinovich en Lilia Sla-
vny (viool),Thomas Oltheten (dul-
ciaan) en Marion Boshuizen (kla
vecimbel).
Gehoord zondag 25 juli in de Gro
te kerk in Veere.
wonderenswaardig waren de frase
ringen die zorgden voor de nodige
dynamiek.
De Sonate Decima voor 2 violen,
dulciaan en basso continuo was
een goede opening. De vier musici
vormden een eenheid en de ver
schillende timbres kwamen goed
over. Spannend en ongelooflijk vir
tuoos was de Sonata II van Giovan
ni Battista Fontana. Indrukwek
kend was de afwisseling van een
eenvoudige rustige melodie met
de vele knappe versieringen.
De Sonata (sopra l'aria de Ruggiero,
la Francese en Bergamasca) was een
hoogtepunt. De twee violen kwa
men prima overeen, dat kwam
goed uit in de fraseringen in de
passages met de herhalingen in de
twee partijen. Het klavecimbel
was een stimulerende en onder
het ontbreken van een noordelijke
verkeersontsluiting er absoluut iets
niet deugt. Hans Pollemans
Singel 10, Biervliet
steunende derde partij. De Sonata
prima voor dulciaan en basso conti
nuo was een bravourestuk. Een
werk om de geweldige adembe-
heersing van de blazer te demon
streren. Een cascade van loopjes
en een overdaad aan nootjes, lek
ker grillig, echt barok.
De werkjes van Schmelzer klon
ken evenwichtiger, maar ook hier
was de lengte en het aantal versie
ringen overdadig. Pars III uit Men
sa sonora van Biber, een mooi
werk dat bestaat uit een reeks dan
sen, met ieder een eigen tempo en
karakter, werd goed vertolkt met
vooral mooie zachte passages.
De partijen van de viool, dulciaan
en klavecimbel in de Sonata terza
van Johann Rosenmüller zijn even
waardig aan elkaar, geen onder
steunde partituren, maar elkaar
aanvullende en toch los van elkaar
staande melodielijnen.
In de Sonata La Cesta van Mealli
was de trieste, klagende melodie,
gespeeld tegen de chromatisch da
lende reeksen in de begeleiding
spartij opvallend.
Een echte afwisseling vormden de
variaties op een eenvoudige renais
sance melodie (La vierge pucelle)
in Sonate sopra La Monica van
Böddecker. Het vrij lange concert
werd afgesloten met de Sonata
XIV van Fontana.
