Verrassing net
over de grens
O
(O
j2g§ reizend>wegener.nl reizen
I 024-3650360
Zaterdag 24 juli 2010
In deze rubriek
staan we stil
bij het souve
nir dat veel
voor u bete
kent of waar u
een bijzondere
herinnering
aan heeft.
UI
HET SOUVENIR
Een steen met een gezicht erin
gekerfd.
EIGENAAR
Ine en Peter van Loosdregt.
WAARVANDAAN
Victoriawatervallen in Zambia.
WANNEER GEKOCHT
Juli 2009.
WAAROM SPECIAAL
Peter van Loosdregt: „We wa
ren net teruggekeerd van een
wandeling langs de imposante
Victoria Falls, de watervallen
die Livingstone in 1855 had ont
dekt. Het geraas klonk nog in
onze oren. Paraplu's werden uit
geschud en regenjassen over de
arm gehangen.
Bij de uitgang van het nationa
le park stonden de onvermijde
lijke souvenirstalletjes. Het aan
bod op het marktje bestond na
tuurlijk vooral uit houtsnij
werk. Olifanten, nijlpaarden,
enzovoort. In allerlei soorten
en maten. Mooier vonden we
echter de groene voorwerpen,
die uit malachiet waren gesne
den. Mijn vrouw Ine hield ech
ter een plat stuk grijze steen in
haar handen, waarin het hoofd
van een oude man was uitge-
kerfd. Best aardig en minder
prijzig dan het malachiet.
Het kwam echter niet tot han
delen. De verkoper toonde een
onverholen belangstelling voor
onze regenjassen. Dat waren
ooit prima jassen geweest van
ademend materiaal. Maar ze
waren nagenoeg versleten en
we wilden ze in ons hotel in
Livingstone achterlaten. Onze
verkoper bekeek de jas uitvoe
rig en verklaarde dat-ie prima
geschikt zou zijn voor zijn
grootvader. 'Ruilen misschien?'
Ja, knikte mijn vrouw en liet
hem de steen zien die ze wilde
hebben. Dat was geen goede
ruil volgens de verkoper. Zijn
oma had ook een jas nodig en
wij hadden er immers twee. Zo
kwam de ruil onder de nodige
belangstelling tot stand. Het is
het enige souvenir waar we
geen geld voor betaald hebben.
Vandaar dat het stuk steen een
speciaal plaatsje in ons huis
heeft veroverd."
Hebt u ook een souvenir,
stuur dan een foto van het
souvenir en uzelf naar:
souvenir@wegener.nl
Ine van Loosdregt ruilt haar regen
jas tegen een steen, foto Eigen foto
Wolfram Schulze, torenwachter van de Sint Lambertikerk, blaast het sein veilig.
foto Joost Brantjes
De zijkant van de Regional-
bahn geeft de bestemming
al aan: 'Dag Enschede, Hallo
Münster'. Vijf kwartier heeft
de trein nodig om in de
hoofdstad van Westfalen te komen. Ne
derlanders voelen zich thuis in Münster,
een echte fietsstad. „De stad is plat, fiet
sen goedkoop en we bewegen graag",
verklaart Ulrike Siemer, in hart en ziel
een Münsteranerin.
Op mijn knalgele huurfiets, gehuurd bij
het station, volg ik Ulrike door de com
pacte stad. Münster heeft een enorme
collectie kunst in de openbare ruimte, In
1977 werd voor het eerst de Skulptur Aus-
stellung gehouden, waarbij kunstenaars
zich lieten inspireren door de stad. Sinds
dien is de tentoonstelling elke tien jaar.
In de Sculptures Guide, voor 1 euro te
koop bij Münster Marketing, staan vijf
verschillende routes, die je lopend, fiet
send of met de auto kunt afleggen langs
de 61 kunstwerken. Bij de Aasee zien we
de drie buitensporig grote biljartballen
van Claes Oldenburg. Iets verder is het
houten waterpaviljoen van Jorge Pardo.
Temg in het stadscentrum neemt Ulrike
mij mee naar het Rathaus. Hier werd op
15 mei 1648 de Vrede van Münster gete
kend, die het einde van de oorlog tussen
Spanje en de Republiek der Zeven Vere
nigde Nederlanden betekende. Tegen het
einde van de Tweede Wereldoorlog
brachten de Duitsers het interieur in vei
ligheid voor de geallieerde bommen. Na
de oorlog werd het Rathaus herbouwd.
We gaan een hapje eten in het GOP
Variété Theater. Een schoonmaker veegt
de vloer aan tussen de etende gasten. Hij
staat stil om het zweet af te wissen. On
gemerkt schminkt hij zijn gezicht wit,
draait een stuk rood tape om zijn neus
en dan is het duidelijk: hij is de clown
van de voorstelling La Folie. Wat volgt is
een adembenemende voorstelling, die
ons tussen het eten door meeneemt
naar een waanzinnige sprookjeswereld.
Na de maaltijd staat Wolfram Schulze al
te wachten bij een kleine houten deur
van de tussen 1375 en 1450 gebouwde
Sint Lambertikerk. De 67-jarige Schulze
is de Türmer, de torenwachter van de
stad. Een beroep dat teruggaat tot 1480
en dat in 1950 in ere werd hersteld. Zes
dagen per week klimt hij de driehonderd
treden omhoog naar zijn kamer. Daar,
op een hoogte van 75 meter, belt hij
eerst de brandweer om te melden dat hij
op zijn plek zit. Vervolgens gaat hij naar
de balustrade en kijkt in alle richtingen
over de stad. Is alles in orde en zijn er
geen branden, dan blaast hij op zijn ko
peren Türmerhorn om aan te geven dat
alles veilig is. Dat doet hij elk half uur,
om middernacht is zijn laatste ronde.
Sinds 1950 is Schulze de derde toren
wachter. De Türmer moet tegen een
zaamheid kunnen, maar ook goed kun
nen vertellen. Dat kan Schulze. In zijn
kamer van 4 vierkante meter staat een
straalkachel, hangen schilderijen aan de
muur en ligt een voorraadje boeken. Iets
te eten of te drinken is er niet en een toi
let ook al niet. Als we na een uurtje klaar
zijn om af te dalen, moeten we eerst
wachten tot hij getoeterd heeft. Daarna
begeleidt Schulze ons naar beneden. Bui
ten geeft hij een hand ten afscheid, alvo
rens hij weer naar boven gaat.
Münster ligt op 70 treinkilometers van
Enschede. Informatie over tijden en
treintickets op www.db-nederiand.nl of
op www.nshispeed.nl
Bij Münster Marketing aan de Heinrich-
Brüning StraSe 9 kunnen accomodaties
worden geboekt. Dat kan ook via
www.muenster.de/stadt/tourismus.
Veel informatie is te vinden op de web
site van het Duitse Verkeersbureau:
www.duitsverkeersbureau.nl en op
www.grensregio.eu (het grensoverschrij
dend projectbureau voor toerisme).
Kijk voor het GOP Variété Theater op
www.variete.de/muenster.
Reageren?
redactie.reizen@wegener.n!
Op iets meer dan een uur treinen vanuit Enschede ligt Münster. Je kunt er wandelen langs fantasievolle beelden, de
plek bekijken waar onze voorvaderen vrede sloten met de Spanjaarden en samen met de torenwachter het uitzicht op
de stad bewonderen vanaf grote hoogte.
door Joost Brantjes
St. Lambertikerk
