14
Dolfijnen in Flupland
Uitzonderlijk mooi en interessant
zeeland
in de
vorige
eeuw
Zeeuwse Keverdag
maandag 19 juli 2010
In deze serie Raadkaarten tonen we Zeeuwse gehuchtjes. Het zijn beel-
den van een lang vervlogen verleden. Veel dorpjes zijn moeilijk herken
baar. We doen een beroep op uw geheugen. Hans Lindenbergh verza
melt al jarenlang ansichtkaarten. We willen van u weten waar de foto's
gemaakt zijn en we zijn uiteraard erg benieuwd naar anekdotes of verha
len die te maken hebben met de locatie.
De oplossingen kunnen voor vrijdag worden verstuurd naar:
redactie@pzc.nl of stuur een brief naar de PZC, postbus 91, 4330 AB Mid
delburg. Drie inzenders van goede antwoorden krijgen een waardebon.
D lip
De voorstraat in Sint-Phi-
lipsland is het decor van
de groepsfoto. „De foto is
genomen vanaf de kant
van de zeedijk in de richting van
de Nederlands Hervormde Kerk",
schrijft Adri Biersteker uit Yerseke.
„Aan de linkerkant zien we nog
vrouwen in de 'Fluplandse' dracht.
Eind jaren '60 is de laatste draag
ster van deze dracht overleden."
„Ik ben in de Nederlands Her
vormde kerk gedoopt en heb er be
lijdenis gedaan", schrijft de op
Sint-Philipsland geboren J. Zwee-
mer-Beneker. „Sinds mijn huwe
lijk in 1975 woon ik in Krabbendij-
ke, dus toch Zeeland. Ik heb geen
familie meer op Sint-Philipsland,
maar mijn ouders liggen er begra
ven. Mijn vader was bakker. Tot de
ramp was het een hechte gemeen
schap maar na 1953 is het heel an
ders geworden, ook veel mensen
van buitenaf"
Kees Stevense komt met nog meer
informatie. „In 1672 was dominee
Pontiaan van Hattem hier predi
kant; hij werd in 1683 uit zijn
ambt gezet op beschuldiging van
onrechtzinnigheid in de leer. Hij
zou een aartsketter zijn, een pro
feet van vrijgeesten en volgeling
van Descartes en Spinoza!"
Stevense dook een opmerkelijke
anekdote op: „Jaren geleden kwam
er in de Mosselkreek bij het eiland
een troep van 38 stuks 'groote en
sterke visschen aanzwemmen met
een lengte van bij de 5 ellen en we
gende zekerlijk 1000 Nederlandse
Ponden elk. Zij geraakten op een
bij het naburige eiland Tholen gele
gen droogvallende plaat en wer
den door de dorpelingen met bij
len en messen in moten gehakt en
tot traan verwerkt. Later bleek dat
het 'dolphijnen' waren
De prijswinnaars zijn:
M. Bal, Oosterland, Theo Tas,
Middelburg. A.P.K. van Dijke, Zierikzee.
MIDDELBURG - „Het is het autootje, het is de vorm, het
is de techniek, het is een lifestyle." Michel van Loon
van de Zeeuwse afdeling van Keverclub Nederland weet
bijna niet waar hij moet beginnen om uit te leggen wat
de Volkswagen Kever zo speciaal maakt. „Het zijn ook
de mensen", gaat hij verder. „Kijk maar eens om je
heen. Je ziet jong en oud. Rijk en arm. En allemaal zijn
ze gek van deze auto's. Dat is het grote verschil met an
dere autoclubs. Daar kan je de autobezitter vaak hele
maal van uittekenen. Maar de Kever was vroeger al een
door Jeanette Vergouwen
Een pianorecital bijwonen
van Paolo Giacometti is
een buitenkans. Het con
cert in Veere was meer: er
werd gespeeld op een authentieke
Erard vleugel uit 1880 en de wer
ken op het programma zijn allen
geschreven in de periode tussen
1903 en 1917. Composities van
Claude Debussy en Maurice Ra
vel,twee bekende musici uit de
Franse romantiek. De werken zijn
geïnspireerd door poëzie of beel
dende kunst. De onderwerpen
zijn beeldend muzikaal vertaald.
Paolo Giacometti is een op en top
muzikale pianist, wars van verui
terlijking. Een musicus die stijlvol
en geconcentreerd is, en één
wordt met de muziek.
De Erard vleugel is een pracht in
strument. De witte houten kast is
beschilderd met geromantiseerde
landschappen, de klank is fantas
tisch. De diskant klinkt kristalhel
der en twinkelend en het medium
en de baskant klinken fluwelig.
Dit is mede te danken aan de sna
ren die in de kast parallel liggen
(en niet gekruist zoals bij de mo
derne vleugels). Zowel Debussy,
PIANORECITAL
Muziek Podium Zeeland
Werken van Maurice Ravel en
Claude Debussy.
Door Paolo Giacometti (piano).
Gehoord zondag 18 juli in de Gro
te Kerk in Veere.
als Ravel hebben gespeeld op een
dergelijk instrument.
Giacometti begon met de Sonati
ne in fis uit 1903 van Ravel. In de
Prélude kwamen de twee contras
terende thema's goed over, het Me
nuet klonk dansant en de Finale,
een toccata met een nerveuze chro
matiek, werd moeiteloos gebracht.
Na dit werkje in klassieke vorm,
werd La Cathédrale engloutie van
Debussy gespeeld. Het werk is ge
baseerd op een Bretoense legende
van Renan over een stad die ver
zwolgen is door het water, maar
de fundamenten van de kathe
draal zouden nog te zien zijn. Het
publiek krijgt een golf van muziek
over zich heen, tussen de mistige
flarden is klokgelui te horen en de
niet aflatende stroom van water.
De koraal in de slotpassage is een
illustratie van het orgel in de kathe-
draal die langzaam verdwijnt als
de slotnoten wegsterven.
Een van de mooie twintig-eeuwse
pianowerken is Gaspard de la Nuit
van Ravel. Hij koos drie gedichten
uit de prozagedichten van Aloy-
sius Bertrand en deze muzikale ge
dichten werden de eerste keer in
1910 in de Salie Erard in Parijs uit
gevoerd. In Ondine hoor je het rui
sende water en de verleidelijke
zang vol passie van dé waternimf
die de stervelingen lokt. Heerlijk
klonken de pianistieke effecten en
de akkoorden waren vol dreiging.
De obsederende bestoon in Le Gi-
bet (de galg) klonk penetrerend en
luguber. Expressief waren de mo
tieven waarin de klacht van de ver
oordeelde en het schommelen van
de galg te horen waren. In Scarbo
(de gnoom) werd de sfeer van een
nachtmerrie expressief in de verf
gezet. Het instabiele ritme en de
stijgende en dalende sprongen
zorgden voor agitatie, een groteske
angst en ironie. Duivels mooi.
Na de pauze werd Minstrels uit
Préludes I van Debussy gespeeld
een kort humorrijk werkje in de
stijl van de Amerikaanse Mu-
sic-hall uit begin twintigste eeuw
