'Flushing, ze
spectrum 12
Zaterdag 17 juli 2010
Op de MS Prinsendam ontbreekt het aan geen enkele luxe.
In de Passenger Terminal Amsterdam hoeft geen toerist verdwaasd om zich heen te kijken;
De Amadea was natuurlijk
mooi, maar de Prinsendam
is prachtig. Het heeft Alex
Nelis van Zeeland Cruise
Port drie jaar lobbywerk ge
kost. Maar als de Amerikanen zich dinsdag
welkom genoeg voelen, komen ze terug.
Nelis, alweer met een derde reder in ge
sprek, kan niet wachten. „Het uithangbord
voor Vlissingen en de provincie, dat Hol
land America Line hiermee creëert, is
gi-gan-tisch."
Maar voordat het zover is, moet het cruise
schip zijn mediterrane tour voltooien. Die
begon vorige week, vanuit de Passenger
Terminal Amsterdam. Het schip had er net
een Baltische tocht op zitten. In de grote
hal aan het IJ krioelde het van de cruisegas-
ten. De één ging aan boord om de reis te
beginnen, de ander ging even de hoofd
stad in om de reis later te vervolgen en
weer anderen gingen met hun Louis Vuit-
tonnetje, behangen met een blauw hut-
label, van boord om de reis aan land voort
te zetten.
En alles liep gesmeerd. Niet alleen dankzij
Café De Concurrent kan zijn
Amerikaanse vlag gewoon
uithangen. Niemand die er
vreemd van opkijkt. Want
ditmaal rollen er geen Duitsers
van de loopplank, zoals vorig
jaar, maar échte Amerikanen.
Compleet met Hawaii-blouses,
strohoedjes en witte
sportschoenen. Dinsdag
ontvangt Vlissingen haar eerste
cruiseschip in de buitenhaven.
Van Holland America Line nog
wel.
door Wendy van den Hurk
die functionele wegwijsbordjes, maar voor-
'al omdat de meeste cruisegasten wel wat
gewend zijn. Tachtig procent heeft al eer
der een cruisereis gemaakt. „Bij Holland
America Line is het terugkeerratio zelfs ne
gentig procent", glundert kapitein Albert
Schoonderbeek. „Ik heb gasten die al meer
dan honderd dagen aan boord zijn. Vorige
week was er zelfs een mevrouw die er al
meer dan duizend dagen op had zitten.
Niet achter elkaar, maar toch."
Schoonderbeek lijkt uit Loveboat weggelo
pen te zijn. Hij is het soort kapitein dat net
zo lief op het toneel staat als achter het
roer. „Als je niet van partijtjes houdt, moet
je naar de vrachtvaart", vertelt hij vanuit
zijn Neptune Lounge, waar de happy few
voorrang hebben op het drankarsenaal en
zoveel nootjes mogen pakken als ze maar
willen. „Ik ben een entertainer. Zodra ik
een grapje maak, leven mijn gasten op.
Willen ze verhalen horen, dan ben ik de
man. Het is hard werken, met soms dien
sten van meer dan twintig uur, maar ik
kan niets mooiers bedenken."
In januari voer de Prinsendam nog tussen
pinguïns en walvissen in de Zuidpool, in
augustus steekt het schip zijn neus tussen
het ijs van de Noordpool. En dinsdag legt
het aan in Vlissingen. „De gasten kijken er
naar uit. Flushing, ze praten er nu al over.
Het is een haven die ze nog niet gezien
hebben. Mijn bootje heet ook niet voor
niets Elegant Explorer. Dat is altijd op
zoek naar nieuwe havens en komt in de
vreemdste uithoeken ter wereld. Het be
langrijkste is een mooie terminal en daar
wil Vlissingen aan werken. Je struikelt er
zo de trein in, dat is heel positief. Wat de
stad bovendien mee heeft, is dat het een
goede aanloophaven voor Antwerpen kan
zijn. Je rijdt er met de bus in drie kwartier
naartoe. Dat scheelt vier uur de rivier op
varen. Vlissingen bevindt zich op een stra
tegisch punt. En als wij dat eenmaal ont
dekt hebben, komt de rest van de cruisewe
reld ook. Zo werkt dat."
Eerst dat ene dagje maar eens door
staan. Want daar blijft het, gezien
het volle schema van Holland Ame
rica Line, voorlopig bij. Een uurtje of elf,
Vrachtwagens aan de lopende band; in elke havenplaats worden verse producten ingeslagen.
