sport 123
De pijn zit diep, ook bij Robben
Het WK van Oranje in een notendop
Arjen Robben had de held van Oranje
kunnen worden. Het liep echter anders.
„We hebben er alles aan gedaan."
dinsdag 13 juli 2010
TELEURSTELLING
'Ik deed er alles aan om te
scoren, maar Casillas krijgt
die bal op z'n teen'
Arjen Robben
door Barry van der Hooft
JOHANNESBURG - Ook toen de inter
nationals van Oranje gisteren in
Amsterdam uit het vliegtuig stap
ten, zat de pijn over het missen
van de wereldtitel nog diep. Dich
ter bij het mooiste goud zullen ze
misschien nooit meer komen,
dichter bij eeuwige roem mis
schien ook niet meer. De droom-
.kansen van Arjen Robben, de du
bieuze beslissingen van de scheids
rechter, de bittere teleurstelling
van de late Spaanse goal: alles zat
nog in de hoofden.
Meteen na afloop van de verloren
WK-finale hadden ze hun woede
al op Howard Webb gericht. Vol
gens het gros van de spelers was
de nederlaag namelijk vooral te
danken aan een kapitale blunder
van de Engelse scheidsrechter, die
Oranje in de verlenging ten on
rechte geen corner toekende. Uit
de daaropvolgende aanval forceer
de Spanje via Andres Iniesta de be
slissing (0-1). Wesley Sneijder,
Mark van Bommel, Robin van Per-
sie' één voor één richtten ze hun
pijlen op Webb.
In de emotie kort na de wedstrijd
viel dat best te begrijpen. Een
nuchtere analyse, waarbij opge
merkt zou moeten worden dat
Oranje de mindere van Spanje
was en wel meer dan één rode
kaart had kunnen krijgen, ontbrak
echter .bij velen. Rafael van der
Vaart keek als één van de weini
gen wel realistisch terug. „Het
klopt dat de scheidsrechter vlak
voor het einde een corner aan ons
had moeten geven", zei de inval
ler. „Maar ik denk niet dat we
door hem verloren hebben."
De pijn was voelbaar en zichtbaar,
omdat Oranje er heel dichtbij was.
Ja, de Spanjaarden waren beter,
maar verzuimden lange tijd de
kansen te benutten. Eén succesvol
le tegenstoot had het Nederlands
elftal zomaar de wereldtitel op
kunnen leveren. Dat moment, na
ruim een uur spelen, leek ook te
komen toen Sneijder met een afge
meten pass Arjen Robben alleen
richting het Spaanse doel stuurde.
De aanvaller had veel tijd, schoot
laag in en zag tot zijn eigen verbijs
tering dat de bal via doelman Iker
Casillas naast zeilde.
„Die bal moet er gewoon in", keek
Robben na afloop schuldbewust
terug. „Ik deed er alles aan om te
scoren, maar Casillas krijgt die bal
op z'n teen. Het is ook pech, maar
ik weet dat ik die had moeten ma
ken. Klaar." Daarna kreeg Robben
nóg een mogelijkheid om het ver
schil te maken. Hij stoomde op
richting het doel en voélde hoe
Carles Puyol handen en voeten ge
bruikte om hem af te stoppen.
Robben, die in het verleden gere
geld kritiek kreeg omdat hij te snel
en te vaak ging liggen, bleef uitge
rekend op dat cruciale moment op
de been.
„Webb had alsnog een rode kaart
moeten geven aan Puyol", keek
Robben terug. „Ik ging niet liggen
omdat ik dacht dat ik nog kon sco
ren. Op zo'n moment geef je alles
om dat doelpunt te maken. Maar
toen Webb zag dat ik geen voor
deel meer uit de situatie kon ha
len, had hij alsnog een tweede gele
of directe rode kaart én een vrije
trap moeten geven. Puyol deed er
alles aan om me tegen te houden,
hij had ook door dat ik op weg
leek naar de beslissing. Maar
Webb zag het anders. Het was niet
zijn enige fout." Robben was, on
danks de blessure die hij een week
voor de start opliep, belangrijk
voor Oranje. „Het doet pijn dat we
geen wereldkampioen zijn gewor
den, maar ik vind dat we onszelf
niks kwalijk kunnen nemen."
Nederland speelde niet zijn
beste eindtoernooi, maar be
reikte wel de finale. Flitsend
werd het spel echter nooit.
Het WK van Oranje in een
notendop.
Nog een huldiging en er
kan definitief een punt
achter het WK van
Oranje worden gezet.
Conclusie: het was een toernooi
vol rariteiten. Slecht spelen, een
prima mentaliteit, de finale halen
en die volgens traditie verliezen.
ZUUR
De laatste meters van zijn loop
baan legde hij strompelend af Als
of het lichaam nog een keer wilde
zeggen: het is mooi geweest Gio,
we stoppen er mee. In zijn droom
was het omhoog tillen van de we-
door Leon ten Voorde
reldbeker zijn laatste daad, in de
praktijk gaf hij vervanger Edson
Braafheid een hand en nestelde hij
zich teleurgesteld op de bank. De
finale was zijn beste wedstrijd op
het WK, maar helaas bereikte niet
iedereen die piek toen het beste
werd gevraagd. We hadden met
z'n allen Giovanni van Bronck-
horst een vrolijker afscheid ge
gund, al tekende hij wel voor de
mooiste goal van Oranje op dit
WK. Een schrale troost.
MAZZEL
Bijna alles zat mee en dus was het
volgens de lijn van het WK heel lo
gisch geweest als Oranje met tien
man de strafschoppen had gehaald
en die ook nog even gewoon had
gewonnen. Met de beslissende
penalty bij 7-7 van Edson Braaf
heid. Zo ver kwam het niet.
Vier minuten voor het einde koos
het fortuin plots een andere weg.
Nederland werd op het toernooi
wel eens het nieuwe Duitsland ge
noemd, maar zover hadden de ech
te Duisters het nooit laten komen.
DE BESTE
Hij was lange tijd de beste speler
van Oranje, maar in de finale was
Mark van Bommel er niet. Door
een domme harde overtreding
haalde hij al snel de angel uit zijn
eigen spel. Van Bommel was slor
dig in de passing en lag voortdu
rend overhoop met de inderdaad
falende scheidsrechter Webb. Te
gen Brazilië kreeg hij de arbiter
mee, in de finale alleen maar te
gen. Voor het oog van de hele we
reld deed Van Bommel zichzelf te
kort. En dat gold ook voor de luid
bejubelde Sneijder, die in alle klas
sementen hoog scoorde en een fan
tastisch rendement had, maar in
de eindstrijd werd getackeld door
zijn eigen frustratie. De beste?
Doelman Maarten Stekelenburg
was goed, op die ene wedstrijd te
gen Uruguay na dan. Maar eigen
lijk was er geen grote uitblinker.
Hoe typerend voor de resultaat
voetballers van Oranje.
HET SPEL
Knap hoor die tweede plek. Res
pect. Nooit gedacht ook. Maar
toch knaagt er diep van binnen
een gevoel van onbehagen. Want
ondanks die finaleplaats is Oranje
voetballend nooit zichzelf geweest
op het WK. Al die romantische
verhalen over de klasse van de aan
val... we hebben er veel te weinig
van teruggezien. De wil om te win
nen was grandioos, net als dat ge
loof in eigen kunnen. Maar om te
gloriëren is er meer nodig. Wie
nuchter en eerlijk analyseert komt
tot decondusie dat Nederland aan
de bal een van de zwakste toer
nooien uit de recente historie
heeft afgewerkt. Oranje heeft voor
al zichzelf vermaakt, maar niet de
rest van de wereld. Zelfs die ene
topwedstrijd zat er in een reeks
van zeven niet in. Wat als Van Per-
sie, Robben (door zijn blessure
kan hem verder niets verweten
worden) en Sneijder wel hun abso
lute topvorm hadden bereikt?
WAT ALS...
Wat als Arjen Robben in de 62e
minuut de bal wel had binnenge
schoten? Dan had Spanje moeten
forceren en was er volop ruimte
voor Oranje ontstaan. Grote kans
dat Nederland dan wereldkampi
oen was geworden. Wat en als...
het heeft allemaal geen zin meer.
Robben had de wereldbeker op
z'n schoen, maar Spanje is de te
rechte kampioen.
Arjen Robben is ontdaan, nadat hij een levensgrote kans heeft gemist.
foto Luca Bruno/AP
