PZC
Spanje verlengt eeuwig trauma
1a i 1*4
38 en 39
25
42 en 43
Ritzege Schleck,
derde plek Gesink,
gele trui Evans
Winnende
terugkeer van
Van Lieren
Maandag 12 juli 2010
Tip? sport@pzc.nl
Andres Iniesta dompelt Nederland met zijn doelpunt in rouw.
De Spaanse aanvoerder Iker Casillas toont de wereld de beker.
foto Srdjan Suki/EPA
door Roel Wiche
Johannesburg - Het had een magi
sche en historische avond moeten
worden, een avond die onuitwis
baar in de herinnering verankerd
zou blijven, een avond waarop Ne
derland eindelijk de hegemonie in
het wereldvoetbal zou veroveren.
Wat de veelgeroemde generaties
van Cruijff, Van Basten en Berg
kamp nooit is gelukt, dat moest de
generatie van 2010 wél lukken, met
een rotsvast vertrouwen in de ei
gen missie. Maar opnieuw strand
de een Nederlands elftal op de
drempel van de eeuwige roem, in
het bittere besef dat zelfs een heilig
geloof niet voldoende is voor de
wereldtitel.
Intens verdriet en euforische vreug
de stonden oog in oog met elkaar
in de kokende kalebas van Soccer
City, waar 120 minuten lang een
zinderende spanning de schoon
heid van het voetbal had verdre
ven. Spanje kroonde zich voor het
eerst in de geschiedenis tot wereld
kampioen, via een genadeschot
van Andres Iniesta, slechts vijf mi
nuten voor het einde van de verlen
ging: 1-0.
Nederland moet verder leven met
het trauma dat de allerhoogste
kroon opnieuw buiten bereik
bleef Het gebeurde in München
(1974). in Buenos Aires (1978) en
nu in Johannesburg (2010): drie
WK-finales, drie keer verlies.
Wat een verlichting en wat een be
vrijding hadden hele volksstam
men in Nederland nu kunnen voe
len. De bitterzoete herinneringen
aan het WK van 1974, waarin Oran
je de wereld in vervoering bracht
maar nooit mocht pronken met
goud, hadden eindelijk kunnen ver
vliegen. Evenals het beeld dat zo
veel Nederlandse voetballiefheb
bers zo lang heeft achtervolgd: die
vervloekte bal op de paal van Ren-
senbrink, in een sinistere Argentijn
se arena. Weg, weg, weg hadden ze
kunnen zijn, de trauma's. Maar het
liep allemaal anders.
Het was alsof de spelers van Oran
je hevig in verwarring waren ge
raakt door de idioot die voor de af
trap de cup wilde grijpen, zo ang
stig begonnen ze aan de wedstrijd
van hun leven. Pas nadat de Spaan
se armada drie keer gevaarlijk voor
de boeg had geschoten, leek Neder
land te beseffen dat de Grande Fi
nale was begonnen. De intense
spanning was voelbaar in het veld,
waar de zenuwen oogstrelend voet
bal onmogelijk maakten en waar
onbezonnen charges het beeld van
de wedstrijd bepaalden. Nigel de
Jong ontsnapte aan rood met een
kamikazetrap op Xabi AJonso, na
dat ook al Van Persie en Van Bom
mel geel hadden gepakt.
Via de demarrages van Arjen Rob
ben probeerde Oranje de regie in
handen te nemen, maar vloeiende
combinaties kwamen nooit uit de
benen. Mathijsen kreeg zowaar een
foto Georgi Licovski/EPA
uitgelezen kans, maar plaatste zijn
voet volkomen verkeerd tegen de
bal. Ook na rust bleef de sfeer ui
terst grimmig en dreigde de strijd
tussen de twee toch zo technisch
hoogstaande ploegen in een ordi
naire schoppartij te ontaarden. Eén
bevlieging leek de wedstrijd op z'n
kop te zetten, maar oog in oog met
Casillas faalde Robben.
Eindelijk brandde de finale volle
dig los en opende Spanje zijn enor
me arsenaal aan mogelijkheden,
waarbij Oranje moest hopen op de
tegenstoot. Die kwam opnieuw via
de pijlsnelle Robben, die aangetikt
werd maar geen clementie kreeg
van arbiter Webb. Zo kon de wed
strijd groeien naar een climax in de
verlenging, waarin de Spanjaarden
keer op keer het genadeschot kon
den geven, maar Nederland met
kunst- en vliegwerk overeind bleef
Heitinga trok aan de noodrem
toen Iniesta ontsnapte, waardoor
Oranje moest zien te overleven
met tien man. Dat was te veel ge
vraagd: Iniesta ontsnapte vijf minu
ten voor tijd opnieuw, nadat Oran
je een zuivere corner was onthou
den, en verlengde met een gouden
schot het eeuwige trauma van het
Nederlandse voetbal.