281 si
Balans tegen Spanje
Van Bommel importeur van
ORANJEPLEIN NL
Dirk Kuijt
WK-FINALE
Voor Mark van Bommel telt maar één ding:
wereldkampioen worden met Oranje. Of dat met
mooi of lelijk voetbal gebeurt, maakt hem niets uit.
vrijdag 9 juli 2010
JP» «WWI MIJN «MO"
gif voetbal and weGGN'eR Media
JOHANNESBURG - Het Nederlands
elftal speelde tot nu toe negen
keer tegen Spanje. Vier keer was er
winst, vier keer verlies. Nooit
speelden de landen op een ein
dronde van een internationaal
kampioenschap tegen elkaar.
Echt van belang waren eigenlijk al
leen de twee ontmoetingen in
1983, in het kader van de EK-kwali-
ficatie. Beide keren won het thuis-
spelende land. Nederland slaagde
er destijds niet in zich te plaatsen
voor de eindronde.
Het was een veelbesproken kwalifi
catie destijds. Spanje bleef Neder
land voor op doelsaldo, door in de
laatste wedstrijd Malta met maar
liefst 12-1 te verslaan. Aan de eer
lijkheid van dat resultaat wordt
door veel deskundigen nog steeds
getwijfeld. Op het EK in Frankrijk
haalde Spanje vervolgens de fina
le, waarin het verloor van het gast
land.
De laatste ontmoeting dateert van
2002. In de Kuip won Oranje met
1-0. Frank de Boer, momenteel als
door Bert Maalderink
Bijna een week heb ik
rondgelopen met in m'n
zak een brief voor Dirk
Kuijt. Voordat Oranje af
gelopen vrijdag in Port Elizabeth
tegen Brazilië speelde, kwam er
een man naar me toe die iets voor
Dirk Kuijt bij zich had. Hij sprak
me aan omdat hij me herkende als
stem van Studio Sport en vroeg of
ik een manier wist om bij Kuijt in
de buurt te komen. Een zesjarig
Zuid-Afrikaans meisje - een doch
ter van een kennis van hem - was
fan van Kuijt en had een brief aan
de Liverpool-speler geschreven.
De man zag er vriendelijk uit,
kwam sympathiek over en had
mijn antwoord niet verwacht:
„Geef maar aan mij, ik bezorg 'm
wel bij Kuijt." De man viel bijna
van de stoel waarop hij zat. Het
werd me weer eens duidelijk hoe
onbereikbaar grote voetballers ei
genlijk zijn voor supporters. Daar
kom je op een WK niet zomaar
mee in contact.
Ik realiseerde me trouwens ook
meteen weer dat Dirk Kuijt de
meest aansprekende Nederlandse
voetballer is. In Kuijt herkennen
mensen zich meer dan in bijvoor
beeld Wesley Sneijder of Robin
van Persie. Working class hero noe
men ze zo iemand in het Engelse
taalgebied.
Tot gisteren had ik Dirk Kuijt nog
amper voor m'n camera gehad dit
WK. Maar op de persdag van
Oranje interviewde ik eindelijk
weer eens het boegbeeld van dit
Oranje.
Want dat is Kuijt. Hij is de enige
speler die de afgelopen twee jaar
tijdens alle wedstrijden onder Bert
van Marwijk in actie kwam. Met
een inzet waarvan je al moe wordt
als je er alleen maar naar kijkt. Dat
spreekt blijkbaar enorm aan bij
het publiek, ook als dat zes jaar en
een meisje is.
Ik snap dat goed. Want in het veld
en in interviews stelt Dirk Kuijt
zich op alsof hij ieders buurjongen
is. Ook gisteren weer. Halverwege
het vijf minutengesprek - toen het
ging over de Championsleague-fi-
nale die hij met Liverpool verloor
zei hij ineens: „Soms moetje ook
eens een keer verliezen om een
echte winnaar te kunnen wor
den."
Dat klonk goed en zowel Kuijt als
ik vielen even stil. Toen ik hem
daarna vertelde dat dit de titel van
een boek zou kunnen zijn, leek
het alsof ik hem op een idee
bracht. „Hopelijk kunnen we er
een boek over schrijven na zon
dag", antwoordde hij.
Ik denk dat het nog een bestseller
zou worden ook. Het boek zal in
ieder geval gekocht worden door
de ouders van een zesjarig meisje
uit Zuid-Afrika. Toen ik haar brief
na afloop van m'n interview met
Dirk Kuijt aan hem gaf, beloofde
hij dat hij haar terug zou schrij
ven. Ik weet zeker dat hij het doet.
Zo is Dirk Kuijt.
door Leon ten Voorde
JOHANNESBURG - Hij is een van de
importeurs van het nieuwe den
ken binnen Oranje. Mark van
Bommel heeft pas in het buiten
land geleerd wat winnen betekent.
„Als het in de finale saai moet,
dan maar saai. Het gaat maar om
een ding, die beker."
Het land dat zijn frivoliteit altijd
heeft geëxporteerd, heeft op dit
moment een generatie die ook iets
importeert. De internationals van
nu hebben het Nederlands elftal
voorzien van een nieuw soort den
ken waarbij de overlevingsdrang
de richting bepaalt. De een zal het
realisme noemen, de ander mis
schien nihilisme. Feit is dat 'het on
bekende goedje' Oranje tot aan de
finale heeft gebracht.
Mark van Bommel was er al eer
der door begiftigd geraakt, maar
hij niet alleen. „Wij spelen bijna al
lemaal bij grote clubs in grote com
petities en daar worden we vanaf
de eerste dag maar op een ding ge
wezen: je moet winnen, het resul
taat is heilig, de rest doet niet ter
zake", zegt Van Bommel. „En die
mentaliteit hebben we meegeno
men naar het WK. Deze groep
weet wat er op het hoogste niveau
wordt gevraagd." Het is een karak
tertrek die niet in het standaard
pakket van het Nederlandse voet
bal zit opgesloten.
Vaak leer je het ook pas als je de
grens over gaat, heeft Van Bom
mel gemerkt. Daar waar de weer
stand zoveel malen groter is, net
als de druk en de intensiteit van
spelen. „In Nederland weten Ajax
en PSV voor het seizoen al zeker
dat ze van de zeventien thuisduels
er minimaal tien zonder proble
men winnen", aldus Van Bommel.
„In de Bundesliga kan Bayern elke
thuiswedstrijd zomaar verliezen.
Elke club heeft internationals in
huis, elke wedstrijd is het weer
overleven."
Die aangeleerde houding is nu een
van de pijlers onder het succes van
Oranje. Voor de goede orde: het is
geen bewuste keus geweest. „Wij
willen ook liever dat we mooi voet
bal spelen. Wij hebben zes keer ge
wonnen, maar nog niet ons beste
spel laten zien, dat beseffen we
maar al te goed", aldus Van Bom
mel. „Maar kijk nou eens terug
naar de afgelopen veertig jaar. Hoe-
Mark van Bommel (midden) viert samen met Wesley Sneijder (links) en John Heitinga het bereiken van de finale.
veel ploegen hebben de schoon
heid van het spel gekoppeld aan re
sultaat? Dan kom ik maar tot
vier... Brazilië, Ajax, Barcelona en
het Spanje van twee jaar geleden.
Als wij met prachtig voetbal van
Brazilië hadden verloren, had ie
dereen geroepen dat we naïef zijn.
Wij hebben in de kwalificatie en
de voorbereiding bewezen hoe
goed we soms kunnen voetballen.
Denk maar eens aan IJsland. Daar
hebben de meeste ploegen het
vaak lastig, ook Spanje nog niet zo
lang geleden. Tegen ons stonden
die IJslanders elkaar in de rust aan
te kijken met een blik van: wat ge
beurt hier allemaal?" Maar als de
bal niet de signalen van de afzen
der oppikt, moet je kunnen scha
kelen tijdens een wedstrijd, zo
luidt de redenatie van dit Neder
lands elftal. En in dat proces heeft
de ploeg volgens Van Bommel een
enorme ontwikkeling doorge
maakt. „Ik heb me er twee jaar ge
leden op het EK over verbaasd dat
het team tegen Rusland in de ver
lenging op jacht ging naar de 2-1,
terwijl je voelde dat ze nooit een
treffer zouden maken. Op zo'n mo
ment moet je gaan voor die 1-1 en
blind vertrouwen op Van der Sar,
die je met penalty's er doorheen
trekt."
Van Bommel was er toen door een
geschil met bondscoach Marco van
Basten niet bij. Op dit toernooi is
hij de bewaker van het collectief
die een cruciale rol speelt in dat
slim zijn en koel handelen. „Maar
ik doe dat niet alleen. Iemand con
stateert iets, er volgt een knik en
een bevestiging en de rest van de
ploeg handelt er naar."
Van Bommel noemt de eerste
helft tegen Brazilië een mooi voor
beeld van professioneel zijn. „Voor
rust werden we weggespeeld. Dan
komt er een moment in de wed
strijd dat je je verstand moet ge
bruiken en geen rare dingen moet
gaan doen. Het klinkt gek, maar
vlak voor de pauze zijn we die
