8l
De opdracht om iets m
Zwarte trots, hoop en verdriet in een koffertje
donderdag 8 juli 2010
Nisse maakt zich op voor de vijftiende editie van het
muziekfestival Pastorale au Parvis, met grote namen uit
de liedkunst (Willem Vermandere, Alex Roeka), jong
talent en groepen op het snijvlak van klassiek, wereld
muziek en folk. Opvallend is de komst van de Vlaamse
troubadour Lieven Tavernier, die sporadisch optreedt.
Vrijdag 9 juni, Mariakerk Nisse
Inloop vanaf 19.00 uur
19.30 uur: Meidra Celtigrass (Antwerpse
groep met een mix van Ierse folk en Ameri
kaanse bluegrass).
20.00 uur: Leon Westerweel (hobo, win
naar Eastman Muziekprijs Zeeuwse Jeugd
2010) en Janine van Osta (zang/gitaar, win
nares ClassiclFever 2010)
21.20 uur: Meidra Celtigrass
21.40 uur: Willem Vermandere
23.45 uur: Meidra Celtigrass
Zaterdag 10 juni, Dorpsplein Nisse
14.30 uur: Live Radio ClassiclFever met
Zinkzand (jugband), Malou 8c Pien en
Straatruis
15.25 uur: Balcony Players (klezmer en bal-
kanmuziek)
16.15 uur: Lieven Tavernier
17.25 uur: Lakshmi (verstilde folkmuziek
van Gentse zangeres en harpiste)
19.10 uur: Fragile (Zeeuwse groep met ei
gen bewerkingen van grote popsongs)
20.00 uur: Dzidzolie (dans en muziek uit
de West-Afrikaanse tradities)
21.15 uur: Alex Roeka (Nederlandse
zanger/tekstschrijver)
22.40 uur NoBlues (mengeling Amerikaan
se rootsmuziek en Arabische invloeden)
Voor meer informatie: www.pastorale.nl
door Rolf Bosboom
Hij zegt uit te kijken naar het optre
den in Nisse. „Mooi affiche, mooi
kader ook. Ik denk dat erl drie
jaar heen en weer gemaild is om
in Nisse te spelen, maar het paste nooit in
mijn kalender. Ik hoor alleen maar goede
dingen over Pastorale. Hopelijk hou ik de
zenuwen onder bedwang en lukt het,
dankzij mijn uitstekende muzikanten en
het meisje dat ook op mijn laatste cd Wind
en Rook meezong: Sarah Dhondt."
Lieven Tavernier is bescheiden, staat liever
niet zelf op de voorgrond. „Ik ben wel de
maker van de muziek, maar uiteindelijk
gaat het om wat gemaakt is. Het gaat om
het kind, niet om de vader, niet om de ver
wekker. Ik hoef bijvoorbeeld niet veel te
weten van de vader van Dylan, Tsjechov
of Proust. Misschien was dat wel de op
dracht voor mijn leven: dat ik wat moois
zou maken. En als de maker, de vader ver
dwijnt - en dat gebeurt nu eenmaal - dan
hoop ik dat er mensen zijn voor wie die
songs iets blijven betekenen."
„Toen ik lang geleden, in mijn studenten
tijd, optrad, was ik natuurlijk wel ijdel ge
noeg om op een podium te staan. Maar ik
besefte wel heel goed dat ik me daar niet
goed bij voelde. Zweet en plankenkoorts
waren méér dan mijn deel toen. Ik be
greep snel dat ik veel liever in mijn kamer
tje op mijn eentje aan songs mocht zitten
sleutelen en dat niemand daar getuige van
moest zijn. Ik ben blij dat het bij een paar
optredens toen gebleven is. Het was de
groeipijn waar ik doorheen moest. Net op
het moment dat ik voorgoed in dat kamer
tje zou blijven, kwam er een aantal muzi
kanten me uit dat ivoren torentje halen. Ik
heb het aan hen te danken dat ik nu op
een podium sta. Al hoeft dat niet te vaak
te zijn."
Die muzikanten zijn Bruno Deneckere en
Nils De Caster, die in de jaren voorstelden
Balcony Players
Taverniers begeleidingsband te vormen.
„Bruno en Nils zijn de muzikanten die me
uit de kast gehaald hebben. Wat ik van
hen heb geleerd, is de verantwoordelijk
heid die je hebt om een goede song te
schrijven. Nils heeft ook drie van mijn cd's
geproduceerd en hij deed dat met veel lief-
Lieven Tavernier: „Er is niets mis nr
Elke donderdag vraagt de zomerredactie om
een boekentip. Vandaag de keuze van Moni
que Eskens van boekhandel de Drvkkery in
Middelburg.
door Kris Derks
Dit is zo'n klassiek verhaal dat be
gon als een hopeloze zoektocht
naar uitgevers, maar eindigde in
een nummer één-notering in de New
York Times-bestsellerlijst.
Meer dan veertig afwijzingen kreeg de
Amerikaanse schrijfster Kathryn Stockett
voordat haar boek The Help werd uitge
bracht. Terwijl in Amerika het boek allang
een bestseller was, moest Nederland even
wachten op de vertaling. Sinds een halfjaar
ligt de Nederlandse vertaling Een Keuken
meidenroman in de winkels. Het boek ver
telt een verhaal over het leven van zwarte
hulpen in de jaren zestig, die het huishou
den en de opvoeding van blanke kinderen
voor hun rekening namen. Ondertussen
mochten zij echter niet hetzelfde toilet ge
bruiken als hun blanke bazen.
Dat het boek het ook in Nederland goed
doet blijkt wel uit het enthousiasme van
Monique Eskens van boekhandel de Drvk
kery. „Als je dit boek leest wil je blijven le
zen, het is zó mooi." In de winkel staat de
roman al maanden in de top-tien. Dat
vindt de boekenverkoopster ook niet zo
raar. „Het is geen tranendal, ook humor is
er op de juiste manier in verwerkt."
Dat de thematiek in dit boek voornamelijk
een Amerikaanse geschiedenis kent weer
houdt de Nederlandse lezer er niet van de
pil zonder enige moeite van het begin tot
het eind uit te lezen. Slechts de omslag
van de roman is in de Nederlandse versie
anders. Een klein meisje staat aan het aan
recht. „Ik denk dat deze kaft in Nederland
goed aanslaat. Ik kan mij ook nog herinne
ren dat ik als klein meisje aan het aanrecht
van m'n oma stond", vertelt Eskens.
Ondanks dat Een keukenmeidenroman met
495 bladzijdes een vrij zwaar boek is vindt
Eskens het een aanrader voor op vakantie.
„Als ik veel zware boeken mee wil nemén
gebruik ik gewoon mijn eReader", legt ze
uit. Een eReader is een apparaat waarmee
je digitale teksten kunt lezen. Zo stop je
dus 495 bladzijdes trots, hoop en verdriet
van de zwarte hulpen in je koffertje. En
het is ironisch genoeg nog te dragen ook.
