261
Rabobank-ploeg snapt niets vi
Alessandro
Petacchi
W1ELËR
f QUIZ
De koerstrui
Het door Fabian Cancellara geïnitieerde niet-aanvalsverdrag
leek nobel, maar het was puur in het belang van zijn eigen
ploeg.
dinsdag 6 juli 2010
door Mart Smeets
Van alle heethoofdige
sprinters heeft hij de
meeste kalmte. Tenmin
ste, uiterlijk bezien. Ales
sandro Petacchi kan als een kleine
sfinx in het peloton staan.
Na vijfjaar is hij terug in de Ron
de en weet hij in Brussel, formida
bel weergegeven via een met de
sprint meerijdende camera op
een motor de wereld te verrassen;
sereniteit in vogelvlucht. Warm,
bevroren ijs.
Ik herinner me de Italiaan toen
hij Prima Donna was: zeven jaar
terug. De wereld kende Mario Ci-
pollini, een opgepimpte kolos die
sprinten tot variéténummer had
gemaakt. Toen kwam hij: Pe
tacchi. Zijn sprints waren ingeto
gen, compact en zonder show.
Eerder gortdroog, maar wel
meesterlijk. Zijn bijnaam werd:
Ale Jet.
En hij was, naast de fiets, ook nog
introvert tot en met. Ik herinner
me dat iedereen hem in die Ron
de wenste te portretteren of ten
minste een quote aan hem wilde
ontlokken. Een televisiestation
probeerde het met de oude, ver
trouwde truc: een mooie vrouw.
De lokvrouw dus.
Zij, journaliste, kende haar positie
en schoof in de buurt van de ren
ner rond. Petacchi zat in zijn sfinx
zone en keek naar niemand en
sprak met niemand. Als een ge
kooide tijger stapte hij wat rond;
de wereld om hem heen bestond
niet.
De vrouw, fraai geboetseerd en op
vallend in het peloton van over
het algemeen vormeloze en lelijke
mannen, hield aan, maar slaagde
niet in haar opzet. Ook de opval
lend fraaie boezemtruc haalde
niets uit. Zelfs het rond de renner
draaien met haar fraaie vormen
en trekken, leidden tot helemaal
niets.
Petacchi moet haar gezien heb
ben, maar negeerde de vrouw vol
ledig. Flirtogen of niet, op enige
vorm van aanwezige hitsigheid
was hij niet te betrappen.
De jonge vrouw probeerde het
nog eenmaal en liep, langzaam,
en voor haar gehele omgeving
zicht- en voelbaar vlak langs de
renner die iets aan zijn fiets stond
te repareren.
Hij moet haar geroken hebben,
maar Petacchi gaf geen krimp.
Hij zette zijn zonnebril en helm
op en stapte op zijn fiets; ook de
ze verleiding had hij weerstaan.
Hij deed twee of drie trappen en
reed vlak langs de vrouw. Zij
knoopte even later het bovenste
knoopje van haar blouse weer
vast.
DE TOUR WACHT DUS TOCH
door Edward Swier
SPA - Robert Gesink snapte er hele
maal niets van. Eerder op de dag
was hij zelf ook gevallen. „Maar
toen reed iedereen, uiteraard,
door." En nu moest hij opeens, na
een hectische, spekgladde afdaling
van de Stockeu, zomaar in de rem
men knijpen. Omdat er....renners
gevallen waren. De saamhorigheid
waar het doorgaans aan ontbreekt
in het peloton stak plots de kop
op. De Tour wachtte, in tegen
spraak met het aloude adagium,
nu dus toch. En op (bijna) ieder
een.
Tot frustratie van Robert Gesink,
die flinke tijdwinst op Lance
Armstrong, Alberto Contador en
vooral de gebroeders Schleck
dacht te kunnen pakken. „Ik had
gewoon willen doorrijden." Tot
boosheid ook van Rabo-ploeglei-
der Adri van Houwelingen. „Het
was na een tijdelijk onoverzichtelij
ke situatie, heel duidelijk: we had
den te maken met een gewone
wedstrijd met bijzondere omstan
digheden. Dat is echter geen reden
om niet door te rijden. Op de kas
seien zullen ze dinsdag toch ook
niet op elkaar wachten. Of rijden
we dit jaar hand in hand naar de
Alpen?"
Het niet-aanvalsverdrag werd ge
presenteerd als een groots gebaar
van gele-truidrager Fabian Cancel
lara. Hij offerde zijn gele trui op,
liet de jacht op koploper Sylvain
Chavanel voor wat het was. De
marge van de eenzame leider
groeide snel, de Zwitser dwong de
rest in de remmen knijpen. Het
leek een edel gebaar, het aanspo
ren tot eenheid in het peloton.
Echter, aan de streep in Spa kon
men zich ook niet aan de gedach
te onttrekken dat er een grote ma
te van eigenbelang bij was. Het
niet-aanvalsverdrag had immers
de terugkeer van zijn ploegmak-
kers, de gebroeders Schleck, als
voornaamste resultaat.
De afdaling van de Stockeu lag er
gistermiddag belabberd bij. Veel
steenslag én gaten in de weg. Bo
vendien had de regen de weg ver
anderd in een glijbaan. „Ik had zel
den zoiets gezien", wist Lance
Armstrong. „Bijna iedereen viel.
Het was glad, ik was bang", aldus
de Amerikaan die zelf ook aan
zijn heup geraakt werd. Maarten
Tjallingii: „Ze vielen deze etappe
op de raarste plekken, ook op
rechte wegen gingen ze zomaar
onderuit."
Met de renners vielen op de
Stockeu ook motoren. Zelfs op
sportschoenen was het, door met
water gemengde oliesporen, am
per te doen. De Schleckjes be
hoorden tot de belangrijkste
slachtoffers. Andy met name
werd geraakt aan de heup. Het
medisch rapport meldde serieuze
schaafwonden en kneuzingen
voor een twintigtal renners, Tyler
Farrar, Vladimir Karpets en
Robbie McEwen werden na aan
komst in Spa doorverwezen naar
het ziekenhuis voor nader onder
zoek.
Er brak grote paniek uit in het pe
loton. De controlefreaks in de
ploegleiderauto raakten de draad
kwijt. Ze hadden geen tv-ont-
vangst en geen enkel idee meer
waar hun coureurs zaten. Zo hel
der als het bronwater uit Spa is,
zo troebel was de situatie op weg
naar de finishplaats.
Cancellara bevond zich in een eer
ste pelotonnetje, met Gesink en
diens ploegmakkers Mentsjov en
Freire. Een minuut erachter
hadden Armstrong en Contador
elkaar gevonden in een grote
groep, Schleck zat daar weer ver
achter.
Cancellara, regerend als een veld
heer over zijn troepen, was de eer
ste om tot kalmte te manen. Tot
ergernis van de Rabo's. Ploeglei
der Adri van Houwelingen en
technisch directeur Erik Breukink
spoorden hun sterrentrio Gesink,
Mentsjov en Freire aan toch voor
al te verdapperen. Van al te grote
hoffelijkheid hoefde geen sprake
te zijn. „Maar ik snap ook wel dat
het moeilijk wordt als je geen
steun krijgt", vond Breukink.
Van Houwelingen begreep de te
rughoudendheid van Gesink. „Ik
neem dat een jongen van 24 niet
kwalijk." Maar hij had graag ge
zien dat de meer ervaren dertigers
Mentsjov en Freire wel even had
den aangezet, zich als verzetshel
den hadden opgesteld.
De Zwitserse geletruidrager Fabian Canc
Op donderdagavond 8 juli wordt de
PZC wielerquiz gehouden. Aanmelding
voor de quiz kan via wielercafe@pzc.nl.
Als opwarmertje wordt op deze plaats
dagelijks een vraag gesteld. Het
antwoord kan gestuurd worden naar
sport@pzc.nl. Elke dag wordt onder de
juiste inzenders een boekje met
Zeeuwse wielerroutes verloot.
Vraag van de dag (7): Welke
renner reed vorig jaar met
rugnummer 1 in de Tour?
Antwoord gisteren (6):
Met een gebroken sleutelbeen en
een klaplong reed hij de tweede
etappe uit. Hij startte een dag later
niet meer en werd eerste uitvaller.
Winnaar gisteren (6):
Thomas van Outheusden
uitiewedorp
FB
De tourkaravaan keert voor het
eerst sinds 2004 terug op een deel
van de kasseien uit Parijs-Roubaix.
Voor de klassementstoppers wordt
het uitkijken op de zeven stroken,
die in totaal een lengte hebben van
13,2 kilometer.
Sylvain Chavanel
Tour de France
Porte du Hainaut
FRANKRIJK
hoogteverschil en moeilijkheidsgraad
Rrainp-lp-Cnmtp RSm
3e etappe
6 juli - 213km
BELOE
Braine-le-
Comte 93 km
Wanze
Hoewel La Vie Claire een Franse
wielerploeg was, mocht ook
Nederland een klein beetje trots
zijn op de formatie én haar tricot.
Immers, het design van de truien
was geïnspireerd op een
schilderij van 'blokken-
bouwer' Piet Mond
riaan. Bernard Hi-
nault won één
van zijn vijf
Tours in het shirt
van La Vie Claire.
Zelf zou de Bretonse
boer nooit een derge
lijk tenue hebben kun
nen bedenken, wel
stond hij in 1984 aan
de wieg van de forma
tie. Bij de
Renault-ploeg werd hij
immers overvleugeld door Laurent
Fignon. Met geld van de (puissant
rijke en dubieuze) zakenman Ber
nard Tapie sloeg Hinault een nieu
we weg in. Die van het grote geld
in de wielersport. Greg Lemond
werd voor het eerste miljoenen
contract uit de geschiedenis van
het fietsen aangetrokken. De Ame
rikaan werd in 1985 weliswaar nog
geflikt (slechts zo kon Hinault zijn
vijfde Tour winnen), in
1986 bleek Lemond
écht beter dan zijn
meester. Het tri
cot - La Vie
Claire was een
keten van reform
winkels - paste overi
gens precies bij de
door Tapie en Hinault
beoogde modernise
ring van de wieler
sport. De ploeg ge
bruikte niet voor niks
als eerste klikpedalen in
plaats van toeclips. Met
renners als Lemond, maar ook An
dy Hampsten en Steve Bauer was
de formatie bovendien één van de
eerste met een serieus Angelsak
sisch karakter. Vandaag de dag zijn
dergelijke teams gemeengoed.
