sport 139
en critici de mond
Oranje kan nu ook een tegenstander gek maken
Spelersrapport
Goddelijke Kanaries vliegen eruit
MmÊumk
zaterdag 3 juli 2010
Spandoek van: David Dekker, Domburg
l \ouvy
sp3'
door Roel Wiche
PORT ELIZABETH - Op een wonder
lijke dag die als historisch de ge
schiedenis zal ingaan, zetten elf ge
rijpte voetballers in oranje het
land in vuur en vlam. Even onver
wacht als sensationeel was de we
deropstanding van het Nederlands
elftal tegen Brazilië, de vijfvoudig
wereldkampioen, volgens een zin
derend scenario dat niemand voor
af had durven voorspellen. Na de
knappe 2-t-winst op de grote
WK-favoriet is niets meer onmoge
lijk, zelfs niet het allerhoogste: de
wereldtitel.
In 35 verbluffende minuten vero
verde Oranje, dat tot gisteren zul
ke bleke wangen had, de gunst
van het Nederlandse volk terug.
Met een mentale weerbaarheid
die slechts weinigen achter deze
generatie hadden gezocht, dreef de
equipe van Bert van Marwijk de
Brazilianen tot wanhoop. Na de
fortuinlijke 1-1 (eigen goal Felipe
Melo) leek het er even op dat de
bondscoach een Afrikaans ge-
lukspoppetje in zijn zak had ge
stopt, maar magische krachten
had hij in het kolkende Nelson
Mandela Bay Stadium niet nodig.
Zijn spelers herrezen op het mo
ment dat het harder nodig was
dan ooit.
Van de 36-jarige herintreder
André Ooijer, die straks aan zijn
kleinkinderen een fantastisch ver
haal kan vertellen, tot het com
mandocentrum op het midden
veld, Nigel de Jong en Mark van
Bommel. Van Gregory van der
Wiel, die na een bibberende eerste
helft plots vleugels voelde, tot
bijna-pensionado Giovanni van
Bronckhorst. En van de opvolger
van monument Van der Sar, Maar
ten Stekelenburg, tot de voetbal
miljonairs voorin, die eindelijk iets
lieten zien van hun zo rijkelijk
lang verborgen gehouden surplus
aan talent.
Bert van Marwijk, de man die zegt
dat hij nooit de polonaise loopt,
schuwde grote woorden na afloop
niet en had het zelfs over 'een stuk
je geschiedenis' dat was geschre
ven in Port Elizabeth, waar het
kleine Oranje-legioen na rust de
Braziliaanse sambatroepen volko
men de mond snoerde. Twee jaar
na zijn entree in Zeist zag hij voor
het eerst alle kwaliteiten van zijn
ploeg in elkaar grijpen: passie, veer
kracht, vechtlust, intelligentie en,
in de tweede helft dus, uitstekend
voetbal. Uitgerekend tegen een
ploeg van wereldklasse, een catego
rie waarop het Nederlands elftal
niet eerder onder zijn regime stuit
te. Groot was de argwaan of Oran
je zich kon meten met de absolute
top, na vier effectieve, maar zoute
loze WK-wedstrijden die de twij
fels over de horizon van deze
ploeg eerder groter maakten dan
kleiner. Maar de bondscoach haal
de voorlopig zijn gelijk over het be
leid dat hij in de zomer van 2008
presenteerde en dat hij steeds met
hand en tand bleef verdedigen,
Reacties
Bert van Marwijk: „De eerste
helft waren we onszelf niet. We
speelden voorzichtig. Na rust gooi
den we dé schroom van ons af."
Wesley Sneijder: „Het leek in de
rust onmogelijk om nog terug te
komen."
Mark van Bommel: „Meestal ver
liezen we dit soort wedstrijden te
gen Brazilië. Maar nu hebben we
gewonnen, voor de eerste keer
sinds 1974. We hebben gevochten
als Oranje-leeuwen."
Arjen Robben: „We mogen er
even van genieten, maar niet te
lang. Want we hebben nog steeds
niets en we willen alles."
Nigel de jong (net als Gregory van
der Wiel geschorst): „Ik maak één
overtreding en krijg een gele kaart.
Gregory en ik rekenen er op dat
we er in de finale weer bij zijn."
Robin van Persie (met een knip
oog): „Er zullen nu toch wel meer
dan 23 Nederlanders in ons gelo
ven?"
ook toen de criticasters opston
den: eerst een goed fundament on
der de ploeg leggen, dan betaalt de
klasse van deze lichting zich op
een gegeven moment uit.
De vraag zal altijd verborgen blij
ven of Van Marwijk er ook gerust
bij zat toen om vier uur het eerste
fluitsignaal klonk van een wed
strijd die over de hele wereld door
honderden miljoenen werd beke
ken. Omdat Joris Mathijsen steken
in zijn knie voelde, moest de door
PSV afgeserveerde Ooijer plots in
de basis starten. Nederland moest
dus op een defensie leunen met
twee spelers (Ooijer en Van Bron
ckhorst) die diep in de winter van
hun carrière zijn, en dat tegen een
aanvalsmachine (Kaka, Robinho,
Luis Fabiano) die liefhebbers het
water uit de mond doet lopen.
Oranje kreeg in de eerste helft
geen poot aan de grond tegen de
op dat moment sluwere en tech
nisch vaardigere Brazilianen en
kreeg al snel een doelpunt tegen
dat Van Marwijk zal hebben doen
gruwen. De defensie vergat alle
principes van de dekking, waarna
Robinho een gratis doortocht
kreeg: 1-0.
Het had een fataal moment kun
nen zijn geweest, ware het niet dat
de tweede helft van Oranje alles
goed maakte. Op de vleugels van
de gelukkige gelijkmaker liet Ne
derland de wedstrijd volledig kan
telen. Na de rake kopbal van de
kleinste man van het veld (Wesley
Sneijder) verloor het normaal zo
koelbloedige Brazilië het hoofd,
met als triest dieptepunt de trap
van Felipe Melo in het lijf van Ar
jen Robben. Met elf tegen tien
kreeg Oranje vervolgens kans na
kans om een memorabele uitslag
neer te zetten.
Dat dit niet lukte is het enige dat
de bondscoach zijn tot volle bloei
gekomen formatie gisteren kon
verwijten. Hij deed het ongetwij
feld met zijn grootste glimlach, op
een emotionele dag waarvan de
echte waarde mogelijk zal blijken
op 11 juli 2010, de finale in Soccer
City.
Maarten Stekelenburg: 8
Wat een geweldige beslissing om
niet door te leren voor kok. Abso
luut een waardige opvolger van
Edwin van der Sar.
Gregory van der Wiel: 7
Was in eerste helft zichzelf niet,
maar maakte dat na rust meer dan
goed: opkomende back volgens
Braziliaanse school. Wie zei dat
die Ajax-opleiding niet functio
neert?
John Heitinga: 6,5
Waarom stond hij bij de eerste
goal lucht te dekken? Black-out
van Big John, maar na afloop zal
hij de blinkende knikker van We
sley hebben gekust.
André Ooijer: 7
De meest wonderlijke comeback al
ler tijden. Bleef ook nog fier over
eind, en dat is minstens zo won
derlijk.
Giovanni van Bronckhorst: 6,5
Misschien op weg naar het meest
glorieuze afscheid waarvan een
voetballer kan dromen. 11 juli
2010: wat een fantastische pen
sioendatum.
Nigel de Jong: 8
Speelde af en toe weer met vuur,
maar nu was het harder nodig dan
ooit. Wat een verlies dat hij er in
de halve finale niet bij is.
Mark van Bommel: 8
Echte leiders verrijzen op het we
reldpodium. Het kloppend hart
van dit Nederlands elftal. Excelleer
de vooral na rust in zijn rol als aan
jager en stoorzender.
Dirk Kuijt: 7
Als die solo in de slotminuten was
bekroond met een doelpunt, had
hij een standbeeld in Katwijk ver
diend.
Misschien krijgt hij dat straks als
nog.
Wesley Sneijder: 8
Nu mag je best de man van de
wedstrijd zijn. Goal en 'assist' te
gen de grote WK-favoriet, dan sta
je op als het móét.
Arjen Robben: 7
Ook zonder die ene bevlieging is
hij een plaag voor elke tegenstan
der. Zoveel zelfs dat Felipe Melo
zijn hoofd verloor.
Laat hem heel blijven, nog één
week.
Robin van Persie: 6
Geen circus meer bij wissel, ook
dat heeft Bert goed kunnen mana
gen. Verloor zijn eerste vijf duels
op rij, maar daarna kwam (licht)
herstel.
Klaas-Jan Huntelaar speelde te kort
om voor een beoordeling in aanmer
king te komen.
Maarten Stekelenburg verrichtte bij een 1-O-achterstand een stijl- en waar
devolle redding op een schot van Kaka. foto Andre Penner/EPA
wmmmmmm -
door Leon ten Voorde
PORT ELIZABETH - Hoe vaak is het
niet voorgekomen dat Oranje in
de valkuil trapte die een sluwe op
ponent ergens had neergezet?
Denk aan Wim Kieft jaren gele
den toen hij zich in een cruciaal
beslissingsduel met België ver
greep aan de zuigende Franky Ver-
cauteren. Of recenter nog: vier jaar
geleden op het WK kookte het Ne
derlands elftal bij de 'Slag om Neu
renberg' over tegen Portugal.
Gistermiddag in de kwartfinale te
gen Brazilië stonden de meeste
spelers uit die wedstrijd weer op
het veld. En opnieuw gebeurde
van alles: er werd gesard, getart, er
was irritatie en frustratie, maar ge
heel tegen de traditie van het Ne
derlandse voetbal in liep de tegen
stander dit keer eens rood aan.
Waar Brazilië met al z'n ervaring
hoofd en hart verloor, bleef Oran
je te midden van het knetterende
vuur opvallend koel. „Wij hebben
het slimmer gespeeld dan zij", kon
matchwinnaar Wesley Sneijder
een triomfantelijke grijns nader
hand niet onderdrukken. Oranje
kan het nu dus ook: een tegenstan
der gek maken zonder dat er een
bal in de buurt is.
Tot aan het mirakel van Port Eliza
beth beheersten 'we' dat spelletje
van geen kant en werd er in Neder
land doorgaans ook met woede
over de Duitsers gesproken, zo'n
beetje de uitvinders van de provo
catie. Het zal wel niet geheel toeval
lig zijn dat Oranje op dat gebied te
gen de Brazilianen aan de hand
werd genomen door twee spelers
van Bayern München: Arjen Rob
ben en Mark van Bommel. Ergens
onderweg in hun loopbaan heb
ben zij ontdekt dat een tegenstan
der provoceren ook een wapen
kan zijn. En: dat je er wedstrijden
mee kunt winnen. Ze gaan liggen
om niets, schreeuwen moord en
brand als er wel iets gebeurt en
zijn voortdurend met de scheids
rechter in de slag.
Toen de Braziliaan Michel Bastos -
al met geel op zak - Robben vloer
de rende Van Bommel direct met
twee vingers in de lucht naar de ar
biter. Daarmee hopend dat de Bra
ziliaan uit het veld gestuurd zou
worden. De puriteinen onder de
liefhebbers verafschuwen dat ge
drag, anderen zullen roepen dat in
de strijd om de winst veel, bijna al
les geoorloofd is.
Het opgefokte Brazilië tuinde gis
termiddag in elk geval met beide
benen in de Hollandse leepheid.
Langs de kant zat de Braziliaanse
bondscoach Dunga zich vanaf de
eerste minuut al vreselijk op te
winden als Robben weer eens
over de grasmat rolde. Dunga, in
zijn tijd als speler ook niet altijd
een even fijnzinnige middenvel
der, sloeg de dug-out bijkans door
midden, maar het enige dat hij er
mee bereikte was dat zijn spelers
na de onverwachte gelijkmaker
van Nederland het winnende
spoor inruilden voor een pad vol
chaos. Felipe Melo was - en niet
voor het eerst in zijn carrière - de
eerste die de waas voor zijn ogen
niet langer kon wegschuiven. Met
een dwaze trap op het been van
Robben velde hij het vonnis over
zijn eigen ploeg. „Ze waren op een
gegeven moment alleen maar aan
het schelden op elkaar", had Sneij
der gemerkt.
Dat Oranje zich in de tweede helft
niet liet meeslepen door alle emo
ties, vond Sneijder een compli
ment waard. „Bijna alle spelers
hebben dit vier jaar geleden mee
gemaakt tegen Portugal. Het was
vandaag prachtig om te zien hoe
we op dat gebied zijn gegroeid."
