'Bad boy1 Van Bommel heeft
Het is feest, maar nog niet op
Leuke dag
Na een ballingschap die een onuitwisbaar litteken achter
liet is Mark van Bommel sterker dan ooit teruggekeerd in Mark ™n Bomme'staat °p59 in-
Oranje. Hij neemt op het WK zijn ploeg bij de hand. m-gangersmet meer caps.
zaterdag 26 juni 2010
door Bert Maalderink
Eergisteren in Kaapstad
moest ik terugdenken aan
Bazel twee jaar geleden,
toen het Nederlands elftal
door het Rusland van Guus Hid-
dink werd uitgeschakeld in de
kwartfinale van het EK. Aan de
avond van 21 juni 2008 heb ik
slechte herinneringen, aan de och
tend en middag van die dag niet.
Als een herinnering een kleur zou
hebben, draagt deze de kleur oran
je.
Vanaf het moment dat ik die za
terdag wakker werd tot het mo
ment dat ik naar het stadion ging,
zag ik supporters in onze lands-
kleur. De schattingen van toen
luidden dat er ongeveer 140.000
Nederlanders de Zwitserse stad
overspoelden. Je kon die dag in Ba
zel geen stap doen of je liep tegen
een in het oranje gestoken landge
noot aan.
Aan het begin van de middag stap
te ik in een bus naar het centrum
van de stad. Ik weet nog dat ik uit
het raam van de bus in de verte
een groot park met oranje bloe
men zag. Dat dacht ik tenminste.
Toen ik beter keek, bleek het een
plein vol Nederlandse fans te zijn.
Een ongelooflijk beeld.
Hoe dichter de bus het centrum
naderde, hoe langzamer de bus
reed. De chauffeur moest zich
heel voorzichtig een weg banen
door de enorme menigte die de
straten deed verstoppen. Bij het
eindpunt wurmde ik me de bus
uit en raakte vervolgens verstrikt
in de mensenmassa die uit het
centraal station schuifelde. Bom
vol is een omschrijving die de si
tuatie in Bazel te kort doet. Het
was imponerend, maar meteen
ook ongezellig druk.
Woensdag in Kaapstad was dat an
ders. Ook nu ging ik 's middags de
stad in, hoewel er ook hier veel
voetbalfans op de been waren,
vond ik het stukken gezelliger.
Misschien heeft dat te maken met
Kaapstad zelf. Veel bekenden van
me die al eens in Zuid-Afrika ge
weest waren, hadden me lovende
verhalen over de stad verteld. Die
bleken te kloppen. In de sjieke
havenwijk Waterfront, waar je
struikelt over café's, terrassen en
restaurants, beviel het me uitste
kend.
Ook al omdat de supportersle
gioenen die er naartoe reisden
minder groot waren dan twee jaar
geleden in Bazel. Je kon gewoon
lopen en overal was ruimte om
een glas te drinken en een hapje
te eten. Ik ontmoette echte
voetbalsupporters en niet de dron
ken carnavalsvierders die ik bij
het EK van 2008 vooral tegen
kwam.
Het zou mooi zijn als we dinsdag
6 juli op herhaling gaan in Kaap
stad. Dat betekent twee dingen:
mij staat opnieuw een leuke dag
te wachten en Oranje haalt de hal
ve finale. Die wedstrijd wordt na
melijk gespeeld in Kaapstad.
IDEALE SCHOONZOON
terlands. Er zijn vier Nederlandse
Zuid-Afrika wilde de wereld
tonen waartoe het land in
staat is en die missie lijkt na
de eerste WK-ronde op
koers. De stadions zijn
prachtig, het volk is dolen
thousiast. Het wordt tijd dat
het WK nu ook op het veld
echt leuk wordt.
Een evaluatie van het WK
tot nu toe.
Waar moet je begin
nen nu de zwakke
re broeders zijn af
gestoten en het
toernooi de beslissende fase in
gaat? Bij het demasqué van de fi-
door Leon ten Voorde en Roel Wiche
nalisten van vier jaar geleden, Ita
lië en Frankrijk? Bij de worsteling
van andere Europese grootmach
ten, de vrolijke dans van de
Zuid-Amerikanen, de o zo ver
diende ontsnapping van de Ame
rikanen, of de weinig gelukkige
'thuiskomst' van het Afrikaanse
voetbal?
Het zijn allemaal bijzondere ver
halen, maar dat wil niet zeggen
dat het al twee weken lang genie
ten is. Hoeveel heroïsche wed
strijden hebben we eigenlijk aan
ons voorbij zien trekken? Ameri-
ka-Slovenië was spectaculair, Ita-
lië-Slowakije sensationeel, de Por
tugezen produceerden zeven
kunstwerkjes tegen Noord-Korea
en bij elke dribbel van de Argen
tijn Lionel Messi trok er een golf
van opwinding door het lichaam.
Maar al met al was er, zoals zo
vaak in de groepsfase, te weinig
dat bewaard blijft in onze gedach
ten.
De tijd dat het beste voetbal op
een wereldkampioenschap wordt
gespeeld is door de verstikkende
belangen van de kalender van
het internationale clubvoetbal
allang voorbij. Het echte topvoet
bal is tegenwoordig exclusief gere
serveerd voor de Champions Lea
gue.
Maar toch zag je op het eind van
de groepsfase, toen het heilige
moeten het kille gecalculeer had
verdreven, dat het amusanter
werd. Misschien niet meteen be
ter, maar wel grilliger, spannen
der.
Er wordt sinds een paar dagen in
elk geval weer over het spelletje
zelf gesproken. De vuvuzela blijft
blazen, maar de kritiek is een
stem uit de achterhoede gewor
den. De Jabulani blijft dwarrelen,
maar 'het onding' is inmiddels
geaccepteerd. Simpel gezegd: het
gaat in Zuid-Afrika weer over
winst en verlies.
Vandaag trekt dat soms zo dolle
circus met zestien landen verder.
Of we iemand missen? Eigenlijk
niet. Italië en Frankrijk hebben de
wereld niets gegeven. Waar de re
bellerende Fransen te lang vast
hielden aan een gehate coach,
klampte de coach van Italië zich
krampachtig vast aan een stel uit
gebluste oudjes. Niemand kan ver
baasd zijn over hun eliminatie, al
staat het wel wat slordig dat je als
Mark van Bommel is niet de aanvoerder van Oranje, maar zet in het veld wel de lijnen uit.
foto Jordi Matas/GPD
ANALYSE
