meningen 117
Westerscheldekering nog niet nodig
Geen zomer
zonder de
zomerkrant
(WigLSWfrc f
Cor de Jonge
Even Edith
zaterdag 26 juni 2010
EDITH RAMAKERS
De lezersredacteur is bereikbaar per
post op het adres van de
Centrale Redactie van de PZC,
ParkVeldzigt35,
Postbus 91
4330 AB Middelburg.
Telefoon: 0118-434005
E-mail: Lezersredacteur@pzc.nl
S 9 i
Deze zomer komt de
krant voor de vierde
achtereenvolgende keer
uit met een zomerse bij
lage. De zomerkrant wordt kort
om wegens succes geprolongeerd.
Er zijn zes studenten van de Roos
evelt Academy en de Hoge School
Zeeland uitgekozen, die met twee
PZC-journalisten twee maanden
lang de zomerredactie vormen.
Net als voorgaande jaren kunnen
er weer lezersfoto's gemaild wor
den naar zomer@pzc.nl en zet de
redactie de deuren open voor tips
over leuke, bijzondere, aanspreken
de, spannende evenementen. Uw
hint kan 'de tip van de dag' wor
den en de redactie kan op bezoek
komen om mee te doen aan de ac
tiviteit. Voor de youngsters kan het
haast niet gek genoeg zijn'. Ook
voor bungeejumpen van een wind
molen zijn ze te vinden.
Dit keer wordt de dagagenda sa
mengesteld met medewerking van
VW Zeeland. De zomerhit komt
ook weer in de krant. Daarvoor
worden dit keer prominente
Zeeuwen benaderd, die hun drie
favoriete liedjes doorgeven. De zo
merhit is een samenwerking met
Omroep Zeeland. Lezers en luiste
raars kunnen weer stemmen op
hun hit van de dag.
In de zomerse bijlage zullen vooral
reportages, artikelen en 'belevings-
verhalen' gepubliceerd worden en
zijn vaste rubriekjes te lezen over
musea, koken, kinderpret, gastvrij
heid en mode.
door Harmen van der Werf
Een stormvloedkering in de
Westerschelde is op den
duur onvermijdelijk', be
weren oud-hoofdinge
nieur bij Rijkswaterstaat Wil Lases
en landschapshistoricus Adrie de
Kraker. Als belangrijkste reden noe
men zij de verdiepingen van de
Westerschelde om de haven van
Antwerpen toegankelijk te houden
voor de (containerschepen.
'Antwerpen baggert zich een ke
ring', stellen de twee deskundigen,
wat zeker bij het Antwerps Haven
bedrijf schrikbeelden moeten op
roepen. Elk obstakel in de Wester
schelde dat de vrije doorvaart op
Antwerpen kan belemmeren, is
immers een gruwel.
Op welke termijn een stormvloed
kering noodzakelijk is, noemen La
ses en De Kraker niet. Het kan
over tien; twintig of dertig jaar
zijn. Dat er in de nabije toekomst
een kering moet komen, staat vol
gens hen echter vast, zolang Ant
werpen bereikbaar wil blijven
voor de grootste zeeschepen en
vanwege de rijzing van de zeespie
gel door klimaatverandering.
Lases en De Kraker staan niet al
leen met hun waarschuwing. De
Terneuzense ingenieur Frans van
Goethem, oprichter van technisch
bedrijf Spie, kwam eerder dit jaar
met een uitgewerkt plan voor een
kering met grote zeesluizen en een
enorme getijcentrale.
De Delftse waterbouwkundige
prof. H. Vrijling en ir K. Boorsma
van het gelijknamige ingenieursbu
reau in Drachten lanceerden in
2004 eenzelfde idee in het vakblad
De Ingenieur. Ze hadden ook al
een locatie voor een kering, tussen
Ossenisse en Hoedekenskerke.
In een toelichting zei Vrijling: „Ik
denk dat deze beslissing voor de
Westerschelde binnen nu en vijf
tig, honderd jaar wordt genomen,
maar er zal wel eerst een ramp no
dig zijn voordat het zover is."
Ideeën voor een kering in de Wes
terschelde en/of Zeeschelde in
Vlaanderen steken met de regel
maat van de klok de kop op. Na de
watersnoodramp van 1953 werd be
sloten alle zeegaten in zuid
west-Nederland af te sluiten, behal
ve de Nieuwe Waterweg naar Rot
terdam - waarin sinds 1997 bij
Hoek van Holland de afsluitbare
Maeslantkering ligt - en uiteraard
de Westerschelde. Antwerpen is
immers bij de officiële scheiding
van België en Nederland in 1839
een vrije doorvaart gegarandeerd
en dat principe is nog steeds heilig.
Juist dat heilige principe maakt
een kering op den duur onvermij
delijk, geven Lases en De Kraker
aan. Het vergroten van de komber-
ging (de opslagcapaciteit van wa
ter) in de Westerschelde door ont-
polderen zal volgens hen geen soe
laas bieden. Het teruggeven van de
Hedwigepolder aan het water le
vert slechts een paar centimeter
winst op. Het achtergelegen gebied
met de stad Antwerpen heeft daar
bij een superstorm niet zoveel aan.
Ontpolderen voor de veiligheid
wordt niet meer als argument ge
noemd. Natuurherstel is het doel.
In Vlaanderen, ruwweg tussen
Antwerpen en Dendermonde, zijn
met het oog op verhoging van de
veiligheid wél laaggelegen, binnen-
dijkse polders aangewezen en inge
richt om bij superstormen te kun
nen overstromen, zogenaamde ge
controleerde overstromingsgebie
den. Die moeten de druk op kwets
bare verstedelijkte gebieden bij een
superstorm verlagen. Vlaanderen
kan straks, na aanleg van het 600
hectare grote gecontroleerd over
stromingsgebied bij Kruibeke, een
superstorm aan die eens in de 350
jaar voorkomt. Nu is dat nog eens
in de 70 jaar. Ter vergelijking: de
beschermingsgraad van Zeeland is
eens in de 4000 jaar.
Vlaanderen heeft nog een lange
weg te gaan. Het wil naar een be
schermingsgraad van eens in de
2000 jaar. Een stormvloedkering in
de Westerschelde of Zeeschelde
zou daarvoor niet nodig zijn. In
2005 is de aanleg van een kering
bij Oosterweel - ten noorden van
Antwerpen - nog afgewezen op ba
sis van een maatschappelijke kos-
ten-batenanalyse. De kosten, 500 a
600 miljoen euro, zouden niet op
wegen tegen de baten. De extra be
scherming zou bovendien te berei
ken zijn door meer gecontroleerde
overstromingsgebieden aan te leg
gen en kleinere keringen te bou
wen in zijrivieren van de Schelde
bij Lier en Mechelen.
De keuzes die Vlaanderen heeft ge
maakt, passen in het nieuwe den
ken over waterbouwkunde. Niet
meer tegen de natuur ingaan met
grote werken, zoals dammen en ke
ringen, maar met de natuur mee
werken. Nederland heeft wat dat
betreft zijn lessen geleerd. Meewer
ken met de natuur is nog altijd ac
tueel. In het verleden, bij de uitvoe
ring van het Deltaplan, zijn dingen
fout gegaan door dat niet te doen.
Natuurlijke overgangen tussen
zoet rivierwater en zout zeewater
zijn doorbroken, met onder meer
als gevolg dat het zoete Volkerak-
Zoommeer 's zomers steeds te ma
ken krijgt met de giftige blauwalg.
Nu bestaan er plannen om het Vol-
kerak-Zoommcer weer in verbin
ding te brengen met de zoute Oos-
terschelde. Zo zijn er meer plan
nen om te herstellen wat er fout
ging door 'het oude denken' van
de Deltaplan-ingenieurs.
Lases en De Kraker geven ook blijk
van dat oude denken met hun arti
kel over een stormvloedkering in
de Westerschelde. Al hebben ze
wel enig recht van spreken. Het
verdiepen van drempels in de vaar
geul naar Antwerpen is tegenna
tuurlijk en leidt tot de instroom
van meer Noordzeewater, zeker bij
noordwesterstormen. Dat bergt
een groot gevaar in zich. Het is
goed dat Lases en De Kraker - en
hun voorgangers Vrijling en Boors
ma - een waarschuwing laten ho
ren. Of dit tot de bouw van een
stormvloedkering in de Wester
schelde moet leiden, is de vraag.
Nederland kan er ook voor kiezen
de vrije doorvaart op Antwerpen
eens ten principale ter discussie te
stellen en volgende verdiepingen
(en ontpolderingen) af te wijzen,
in het belang van Antwerpen zelf
