12
Stadsduiven zijn
vieze vogels. En nu
blijkt dat ze je ook
echt ziek kunnen
maken. Maar: „Eén
parkietje in huis is
slechter dan 150 dui
ven in een til."
zaterdag 26 juni 2010
door Joost Bosman
Leuk was dat, als kind op
de Dam in Amsterdam
duiven voeren. Je kon er
zelfs zakjes met zaden ko
pen en had je geluk, dan kwamen
de duiven op je hand of hoofd zit
ten. De tijden zijn echter veran
derd. De aaibaarheidsfactor van de
(stads)duif is tot een nulpunt ge
daald en we vinden hem inmid
dels maar een viespeuk. 'Vliegen
de ratten' zijn het, zo luidt het cli
ché nu (zie kader).
Spaanse wetenschappers kwamen
afgelopen week met een ietwat
zorgelijk onderzoek: duiven zijn
'opslagplaatsen' van bacteriën die
de vogels zelf geen schade berokke
nen, maar mensen wel. In Madrid
blijken zeven van de tien duiven
een bacterie te dragen die één van
de belangrijkste oorzaken van acu
te diarree is (nog erger dan de sal
monella-bacterie). Nog eens meer
dan de helft van de duiven was be
smet met een bacterie die kan lei
den tot griep of longontsteking.
Microbioloog Edou Heddema
deed in 2006 onderzoek naar bac
teriën bij duiven. Zijn bevindin
gen waren minder ernstig dan die
van zijn Spaanse collega's. „Dat
neemt niet weg dat je van duiven
ziek kunt worden. Vooral de
Chlamydophila psittaci-bacterie,
die ontstaat in gedroogde duiven-
mest die uitwaait, draagt een risi
co in zich. Hij gedraagt zich een
beetje als de Q;koorts. Je kunt er
griep van krijgen en in extreme ge
vallen beland je in het zieken
huis."
Ton Ebben van de Nederlandse
Postduivenhouders Organisatie
(NPO) relativeert de Spaanse on
derzoeksresultaten „Niks nieuws,
het is vaker onderzocht. Kom ge
woon niet te dicht in de buurt van
stadsduiven, dan is er niet zoveel
aan de hand." Ebben maakt wel
een scherp onderscheid in stads
duiven en postduiven. De laatste
worden goed verzorgd door hun
houders, maar stadsduiven heb
ben overwegend een slechte ge
zondheid. Ze eten immers alleen
maar afval. Ebben zegt dat men
sen sneller met duiven in contact
komen, doordat die minder schuw
zijn dan kraaien, kouwen of huis
mussen. Daardoor is de kans op
ziekte bij mensen groter.
Volgens de Spaanse onderzoekers
moeten hun bevindingen 'worden
meegenomen bij het beheren van
de duivenpopulatie'. Met andere
woorden: de hoeveelheid duiven
moet (drastisch) worden inge
perkt. De vraag is hoe? In het verle
den zijn er verschillende metho
den uitgeprobeerd. Er werd een
'duivenpil' verspreid in het voed
sel om de vrouwtjes onvruchtbaar
te maken. De gemeente Amster
dam zette roofvogels in om de dui
ven in kooien te drijven, waarna
ze ver van de stad werden uitge
zet. En in Rotterdam kozen ze
voor de botte bijl: koolzuurgas.
Voormalig WD-raadslid Kees de
Gruiter maakte zich er sterk voor.
„Het is een humane methode,
maar de meerderheid van de ge
meenteraad vond van niet", ver
telt hij. De raad - die wel erkende
dat er sprake was van een plaag -
wilde op een andere manier van
de duiven afkomen. En dus werd
er gefilosofeerd over duiventillen
waarin de eieren zouden worden
vervangen voor kalkeieren. Zo zou
den de vrouwtjes broeden, zonder
dat er ooit jongen kwamen. Het
plan was volgens De Gruiter wei-
'Er moet wat gebeuren,
want die beesten vliegen
je zo tegen je kop!'
nig succesvol. „Er moet wat gebeu
ren, want die beesten vliegen je zo
tegen je kop!"
Volgens de Dierenbescherming is
Rotterdam inmiddels weer terug
gegaan naar de gasmethode. „En
daar zijn wij natuurlijk niet blij
mee", zegt woordvoerder Casper
Schrijver. „In Almere en Winscho
ten worden duiven weggelokt naar
andere locaties, waar ze goed ge
voed worden en de eieren worden
verruild voor kalkeieren. Maar die
methode is duurder dan duiven af
maken, dus kiezen gemeenten
vaak voor het laatste."
Volgens Ebben van de NPO is het
achterliggende probleem dat men
sen te veel etensresten laten slinge
ren in de stad. „Als je minder voed
sel weggooit, hebben de duiven
minder te eten en blijven vanzelf
de gezonde exemplaren over."
Het Spaanse onderzoek ten spijt,
Ebben gelooft niet dat we nu col
lectief bang moeten worden voor
duiven: „Eén parkietje in huis is
slechter dan honderdvijftig duiven
in een til." Microbioloog Hedde
ma: „Als iemand vraagt of het nog
veilig is over de Dam te lopen, dan
antwoord ik: net zo veilig als vori
ge week. Het aantal ziektegevallen
is nog altijd zeldzaam."
En misschien lost het duivenpro-
bleem zich vanzelf op. Door de
nieuwbouw in de steden hebben
ze steeds minder gaten en kieren
om in te nestelen. Daardoor zal de
stadsduif uiteindelijk (deels) uit
sterven. Tot opluchting van velen.
