sport 125 voor zijn missie De teloorgang van Europa Nieuw-Zeeland feest na sensationeel gelijkspel Ha Oranje sterk tegen Afrikaanse tegenstanders dinsdag 22 juni 2010 door Leon ten Voorde johannesburg - Robin van Persie heeft nooit de makkelijkste afslag in het leven genomen. Daarom blijft hij ondanks zijn stroeve start op het WK trouw aan zijn missie: slagen als spits van Oranje. „Daar blijf ik voor vechten." „De spitspositie is de moeilijkste plek in de aanval die er is. Als je op links of rechts staat, heb je maar met één man te maken. Als spits zijn er altijd twee verdedigers in de buurt. Soms zelfs drie. Daarom is het voor mij ook zo'n grote uitda ging om op die plek te spelen, ze ker op dit podium. Dit is wat ik wil, echt... Ik wil weten of ik met mijn waarden en normen als voet baller kan slagen op die positie. Wat die waarden en normen zijn? Dat is dicht bij de kern van het voetbal blijven, dat is de puurheid van het spel. Ik weet dat het heel anders is dan spelen 'op 10'. Soms heb je het rustig, dan is het weer sprinten, uitwijken naar links en rechts. Het is interval. 'Op 10' ben je een duursporter, je bent vaker aan de bal, meer spelverdeler. Maar ik weet inmiddels dat ik dat beheers. Nu ben ik benieuwd of ik het ook in de spits kan." „Ik ben niet iemand die snel weg loopt voor moeilijkheden. Op dit niveau ligt de grens tussen goed en niet goed heel dicht bij elkaar. In de eerste twee wedstrijden was ik niet goed genoeg. Wat ik in gedach ten heb, komt er nog niet uit. Maar ik maak me geen zorgen. Het balge voel is er en ik voel me fris in mijn hoofd. Ik maak mijn meters en help de ploeg. Meer kan ik niet doen. Ik heb in twee wedstrijden twee kansen gehad en die heb ik niet goed verwerkt. Het is aan mij om dat te doorbreken. Het is heel simpel: als je een kans krijgt, moet je toeslaan. Ik tafeltennis wel eens en in het begin speel je veel lange rally's. Tot je stabiel bent... Dan maak je vijf punten achter elkaar en op een gegeven moment weet je dat je je tegenstander in de zak hebt. Dan moet je killen. En zo werkt het in het voetbal ook. Ze ker in de spits." „Die sterke fascinatie voor de spits positie heb ik eigenlijk nooit ge had. Todat Arsène Wenger (mana ger van Arsenal, red.) met het voor stel kwam om mij daar neer te zet ten. In de beginfase bij Arsenal had ik het ook ontzettend zwaar. In de eerste zes wedstrijden gaf ik wel veel assists, maar ik scoorde niet. Maar na mijn eerste goal, uit bij Manchester City, scoorde ik er in de vier wedstrijden daarna zes op rij. Zo gaat het bijna altijd. Kijk naar Fernando Torres, twee jaar ge leden op het EK. Voor de finale had hij maar een keer gescoord, maar hij maakte wel de winnende tegen Duitsland. Dus was Torres de man van het toernooi." „Ik spiegel me aan spitsen die all round zijn, maar ik kijk toch voor al naar mezelf Ik heb om me heen gekeken wat er nou nodig is om mijn doel te bereiken. Het lastigste is misschien wel de mentale voor bereiding. Soms komt het voor dat je veel meters maakt, dat je terug komt en diep gaat, maar nog De Portugezen Pedro Mendes en Tiago (achter) vieren feest nadat ze met 7-0 gewonnen hebben. De Noord-Koreaan Jong Tae Se heeft andere gevoe lens. foto Olivier Weiken/EPA steeds niet die bal hebt gehad. En dan kan het gebeuren-dat je net in de verzuring raakt als de bal er is. Dat komt 'op 10' niet voor, als je je op die plek ietsjes laat zakken komt de bal altijd." „De jongens moeten mij gewoon blijven inspelen, daar word ik al leen maar sterker van. Dat weten ze van mij en daar heb ik het ook vaak met ze over. Ook al sta ik ge dekt, kom maar op met die bal. Laat mij het uitzoeken, laat mij het uitvechten met die verdediger. Spit sen moet je in mijn beleving altijd aanspelen. Verlies je de bal, dan staan er altijd nog tien spelers om het op te vangen. In de spits mag je ook wel eens een bal verliezen. Zo denk ik over voetbal." „Het belangrijkst is dat ik blijf vech ten. Als ik dat niet doe, kom ik er niet doorheen. Ik weet ook wat het is, want ik vecht mijn hele le ven al. Ik ben in de loop der jaren alleen anders gaan vechten, omdat ik me eerst als mens en later als voetballer heb ontwikkeld. Het is nu zaak dat ik van waarde word voor de ploeg. En dat kan op ver schillende manieren. Je hart willen geven voor anderen, daar gaat het om. Als je geeft om te geven, krijg je altijd wat terug. Het is niet mijn doel om straks vijf keer te scoren en dan zonder prijs naar huis te gaan. Ik heb wel eens gezegd dat ik liever een assist geef dan een doel punt maak. Veel spelers denken an dersom. Drogba is een fantastische speler, maar ik zag hem zondag heel blij zijn toen hij bij een 3-0-achterstand scoorde. Ik heb te gen United ook wel eens gescoord bij een 3-0-achterstand. Nou, dan ben ik echt niet blij, dan interes seert het me niks, zo'n goal. Dat is nog het verschil tussen een echte spits en mij. Ik denk dan: zo'n doel punt levert het team niets op, dus wat heb ik er aan?" johannesburg - Het Nederlands elftal voetbalt donderdagavond voor de vierde keer op een WK te gen een Afrikaanse tegenstander. Kameroen kan' in Kaapstad ge schiedenis schrijven. Oranje ver loor op een mondiale eindronde nog nooit van een Afrikaans team. Het Nederlands elftal speelde op het WK van 1990 in Verenigde Sta ten gelijk tegen Egypte (1-1) en won vervolgens van Marokko (2-1). Oranje won op het WK van 2006 van Ivoorkust (2-1). Kameroen fungeerde tweemaal als oefenpartner van Oranje. Het Ne derlands elftal speelde in 1998 ge lijk (0-0) en won in 2006 (1-0). Oranje voetbalde in het totaal zes tien keer tegen Afrikaanse ploe gen. Daarvan werden negen duels gewonnen. Vijf duels eindigden in een gelijkspel. Het Nederlands elf tal verloor tweemaal. De schaamte is groot in Frankrijk na de opstand' in de nationale selectie tij de- nes het WK. Zelfs president Sarkozy bemoeit zich met de chaos in Zuid-Afrika. Italië en Engeland hebben de regeringsleiders zich nog niet bemoeid met het voetbal, maar de chaos daar niet min der groot. De verhoudingen in het wereld voetbal staan op zijn kop, nu zo veel prominente Europese ploegen worstelen met hun identiteit. Dit WK geeft een meer dan opmerke lijke trendbreuk te zien. Sinds het toernooi in 1982 uitgroeide tot een evenement met 24 deelnemers (en vanaf 1998 zelfs 32), plaatsten zich gemiddeld altijd tien Europese lan den voor de tweede ronde. Nu, in Zuid-Afrika, is alles onge wis. Mogelijk overleven maar zes of zeven teams van het oude conti nent de eerste schifting. De finalis ten van 2006, Italië en Frankrijk, liggen vier jaar na dato nog steeds met zichzelf overhoop. Maar ook andere toplanden (Engeland, Duitsland, Spanje) hebben het moeilijk. De oorzaken zijn te divers om een eensluidende verklaring te vinden. Duidelijk is wel dat tegenwoordig wereldwijd toptalenten wegge kocht worden. De Engelse competi tie illustreert dat al jaren. De topt alenten komen uit de hele wereld, behalve zo'n beetje uit Engeland zelf Ook de bondscoach van Italië is niet te benijden. Hij heeft geen enkele speler van Champions-Lea- guewinnaar Inter in zijn selectie. Inter stelt alleen nog maar buiten landers op, net als Arsenal. De identificatie met de landsaard is verloren gegaan. Spanje voetbalt nog zoals Barcelona dat doet, Ne derland wil wel, maar kan of durft ANALYSE door Frans van den Nieuwenhof niet. De rest is zoekende. Ook de Afrikanen. Sinds Roger Milla in 1982 de wereld verraste, wordt elke vier jaar een zwarte sensatie voor speld, maar zelfs op het eigen con tinent gaat dat waarschijnlijk niet gebeuren. Het spel ontbeert tacti sche discipline en zo niet, dan pu re creativiteit. Met één land in de tweede ronde, Ghana misschien, is Afrika opnieuw veroordeeld tot een bijrol. De plaatsen die overblij ven, vallen voor een belangrijk deel toe aan Zuid-Amerika dat in de historie van de wereldbeker col lectief nog nooit zo goed presteer de. Alle vijf de teams stralen een ongekende honger naar succes uit en combineren die ambitie met aanvallend voetbal. Ze voetballen uit overlevingsdrang, gevoed door sterk nationalisme. De eigen com petities vormen een goede voe dingsbodem voor de doorstro ming van talenten. In Europa komt het nationalisme vooral tot uiting in negatieve zin. We herkennen onze teams niet meer. Frankrijk is een exponent daarvan. Het kan ook niet anders, omdat 'we' ten koste van alles wil len globaliseren. Interessant is de vraag of Europa daarvoor een prijs gaat betalen. Het aantal startbewij zen op een WK is gebaseerd op prestaties uit het recente verleden, reden waarom bijvoorbeeld Austra lië geen play-off hoefde te spelen tegen de nummer vijf van Zuid-Amerika. Als Europa serieus terrein verliest, zullen andere con tinenten een grotere afvaardiging claimen tijdens het volgende WK, over vier jaar in Brazilië. mÊmmmimmwmmmBBmmHsmBmmum* wellington - Nieuw-Zeeland vier de gisteren feest na het heroïsche gelijkspel (1-1) op het WK tegen ti telverdediger Italië. Premier John Key kon zijn geluk niet op na de unieke prestatie van de 'All Whi tes'. Nieuw-Zeeland is een rugbyland bij uitstek, maar het WK voetbal heeft daar even verandering in ge bracht. „Het was sensationeel. Mijn hart ging tekeer in het laatste half uur", aldus de bewindsman op de Nieuw-Zeelandse televisie. Key prees de moed van de ploeg van bondscoach Ricki Herbert en een nieuwe nationale feestdag leek zelfs even geboren. „Een verdomd goed idee. Ik wil dat het land hier van geniet en overal staat te dan sen", grapte de politiek leider. De prestaties van doelman Mark Paston kregen veel lof Frank van Hattum, voorzitter van de nationa le voetbalbond, stelde zelfs voor aan de premier dat de sluitpost ge ridderd werd. Hij zei: „Paston mag alles hebben wat hij op het moment wil", be schreef Van Hattum de jolige toe standen op de tribunes in Nel- spruit. Op het moment van het laatste fluitsignaal was het bijna 4 uur 's nachts in Nieuw-Zeeland. Voorma lig bondscoach John Adshead, die het elftal leidde op haar eerste WK in 1982, werd dan ook tevre den wakker: „Het was alsof de eer ste persoon ooit de Mount Everest had beklommen." De Nieuw-Zeelanders kunnen donderdag tegen Paraguay voor een nog grotere stunt gaan zorgen als de achtste finales worden be haald. Adshead: „Of die ongelooflij ke prestatie mogelijk is? Ik moet ja zeggen."

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2010 | | pagina 27