Maak
het gewone
bijzonder
HI
27 wonen
Niks voor Popeye
wonen@wegener.nl
024-3650509
Zaterdag 19 juni 2010
Stylisten doen vaak inspiratie op
tijdens reizen. Waarom zouden wij
dat niet ook doen? Wij bezoeken
vier weken lang logeeradressen met
een bijzondere sfeer, op zoek naar
de interieurgeheimen en de beste
tips. Volg dat voorbeeld en
steel-de-stijl voor thuis!
Aflevering 3: Townhouse Hotel
Het Townhouse Hotel is geen typisch designhotel, vol
spullen van grote ontwerpers. Het is een gezellige
Maastrichtse woonkamer, waarin mensen het gevoel
hebben dat ze logeren bij een goede vriend,
door Suzanne Dijkstra
Ontwerper Tim Der
haag bedacht het
Townhouse Hotel in
Maastricht met Paul
Rinkens, directeur
van conceptbureau Conceptisch.
„In een hotel kun je je ontheemd
voelen. Ik reis veel en in sommige
hotels heb ik helemaal niet in de
gaten waar ik ben. In Townhouse
ervaar je meteen het gevoel van
Maastricht. Gezellig, huiselijk en al
ledaags. Maar toch niet gewoon."
Derhaag ontwierp de 'woonkamer
van de stad' vanuit een frisse blik,
mede omdat hij nog nooit een ho
tel ontwierp. „Ik dacht buiten de
hokjes. Waarom zou je een com
pleet nieuw servies aanschaffen?
Leuker vond ik het oude onderde
len van keramiek en porselein van
Limburgse fabrikanten als Mosa
en Regout te mixen. Aangeleverd
door mensen uit de regio, als een
soort omgekeerde veiling. Het is
een leuke verzameling geworden,
zoals ik thuis ook heb. Het draagt
bij aan de levendigheid en geloof
waardigheid van je interieur."
Derhaag vindt dat de inrichting
'echt' moet zijn, zonder decors
waar je zo doorheen prikt. De ka
mers zijn ingericht met warme
houten vloeren, luxe Hastensbed-
den en gezellige kringloopvaasjes
en schilderijtjes. „We hebben niets
vastgelijmd in de hotelkamers en
de gasten mogen alles gebruiken,
zoals tijdschriften en boeken die
in de kamers liggen."
Het Townhouse Hotel richt zich
op de 'moderne reiziger'. De ka
mers zijn minimaal ingericht met
moderne voorzieningen. „Net als
een logeerkamer, die zijn vaak ook
vrij eenvoudig."
Hoewel bijvoorbeeld de accessoi
res van de kringloop komen, is het
hotel niet lukraak ingericht. „Je
moet kritisch zijn als je iets koopt.
Van de honderd spullen pik ik er
maar vijf uit om te gebruiken. En
de meubels zijn allemaal nieuw.
Veel uit de omgeving, bijvoorbeeld
stoelen van Artifort, sanitair van
Sphinx en tegels van Mosa. Je
slaapt op Preparing Dreams van
de jonge ontwerpster Joni Neelen:
een bed met ingebouwd kleding
rek, lampjes en nachtkastje, waar
door de hotelkamer snel verandert
in een persoonlijke omgeving. We
vertellen graag het verhaal achter
een meubel en het is
mooi meegenomen
als veel uit de eigen
streek komt. Zo'n ho
tel zou je ook in ande
re delen van Neder
land kunnen opzet
ten, maar dan zou het
er heel anders uit
zien. De omgeving be
paalt de inrichting.
Hier is het typisch
Maastricht, met een
brocantesfeer en Lim
burgse bourgon-
dische gezelligheid."
De basis van het interi- servies,
eur is eenvoudig, met
een vleugje humor hier en daar.
Dat begint al bij de receptie van
het hotel. Hier staat een pan soep
te pruttelen voor de gasten. „En je
kunt hier zelf een glaasje wijn pak
ken of iets anders lekkers. Zin in
gezelschap? Huur dan een goud
vis. AUes is heerlijk vrijblijvend."
Derhaag vond het een uitdaging
om de gezamenlijke ruimte, goed
voor honderd mensen, huiselijk te
houden. „Dat is behoorlijk goed ge
lukt, mensen lopen hier soms zelfs
op blote voeten rond. En overal lig
gen boeken en spelletjes. Je ontbijt
aan een lange tafel met andere gas-
Mix en match met oud
ten, dat schept een band en het
geeft onverwachte gesprekken en
gezelligheid. Net als thuis aan de
keukentafel."
Het hotel hangt aan elkaar van be
dachte toevalligheden. Zoals met
muurschilderingen. Stencilkunste
nares Hazel Oosterhof voorzag de
wanden van afbeeldingen met hu
mor, zoals een rijtje mieren, een
achtergebleven handtasje en een
geintje bij het liftknopje. „Hier
door krijg je het gevoel dat er ge
leefd wordt, dat meer mensen er
van hebben genoten hier te zijn."
Ook de lift geeft stof tot praten,
omdat hij is behangen met posters
uit Maastricht. Het Townhouse
Hotel is met nadruk geen typisch
designhotel. „Natuurlijk is het dat
wel, maar dan op een andere ma
nier. Het is vormgegeven, maar
ook weer niet. Hier is geen discus
sie over mooi of lelijk. Het alle
daagse wordt bijzonder. We merk
ten dat mensen dat weer nodig
hebben. Alles om je
heen is herkenbaar
en toch nieuw. Zoals
het servies, dat zou
van je tante kunnen
zijn geweest."
Het hotel is niet wars
van vernieuwing.
„We zijn nu bezig
met het nog duurza
mer maken van het
hotel. Zodat we
straks aan het Green
Key-keurmerk vol
doen, voor bedrijven
die zich controleer
foto's PR baar inzetten voor
milieuzorg."
Na een nacht Townhouse Hotel
waardeer je weer het alledaagse.
„Mensen zijn constant op zoek
naar bijzondere dingen. Maar waar
deer nu eens wat je al hebt en
maak van het gewone iets bijzon
ders. Denk niet overal over na en
houd het persoonlijk. Dingen zijn
bijzonder omdat ze van jou zijn
en niet van de buurman."
Ooit hip en veelgebruikt, nu afgedankt en zieltogend
in een hoekje van de kast: keukenlijken.
In deze aflevering: een spinazieroller.
door Bauke Boersma
Spinazie a la crème uit een pak? Heerlijk.
Stukjes geroosterd of - liever nog - in de
pan gebakken brood erbij, gekookt eitje...
Mmm. Maar hoe lekker ook, er gaat wat mij
betreft echt niets boven verse spinazie. Ook
al suggereert Popeye, de macho zeebonk die altijd
maar weer indruk wil maken op zijn spichtige Olijfje,
dat je het beter rechtstreeks uit een blik naar binnen
kunt gieten als je net zulke spierballen wilt als de strip
held.
Dat verse spinazie gerold kan/moet worden, was mij
tot voor kort echter volledig onbekend. Ik heb het
mijn moeder ook nooit zien doen. Yvonne Fleur zag
dat haar moeder wel doen. Vaak genoeg zelfs. „Het
was in de jaren vijftig", legt de zelf in 1951 geboren
Fleur uit. „Vaak mocht ik mijn moeder daarbij helpen."
Maar zoals dat wel vaker gaat met zaken van een halve
eeuw terug, raakte de spinazieroller volledig in de ver-
'getelheid bij Yvonne Fleur. Totdat ze hem vorig jaar
herontdekte. „Ik was op vakantie in Hongarije", vertelt
Fleur, „liep daar over een enorme rommelmarkt en
plotseling zag ik een spinazieroller liggen. Exact dezelf
de als wij thuis hadden. Met zelfs het rode handvat."
Ze raakte bijna in extase. En dat nu, konden de Duitse
nichtjes van Fleur niet bevatten. „Zij waren met mij
mee op vakantie, zijn van nagenoeg dezelfde leeftijd,
maar hadden geen idee wat voor een ding dat was."
Fleur, die in Hongarije de roller uit pure nostalgie
kocht, vraagt zich nu echter wel één ding af: „Mijn
nichtjes zijn van dezelfde generatie, maar kennen de
spinazieroller dus niet. Wil dat zeggen dat het een ty
pisch Nederlands product is? Of typisch Hongaars?"
Eerlijk zijn? Geen flauw benul. Naar aanleiding van de
kwestie driftig gesurfd op het internet, maar het
woord 'spinazieroller' levert zelfs niet één hit op. Het
woord 'spinaziesnijder' is wel raak, al zijn het maar
twee hits, die beide op dezelfde website uitkomen:
'Ouderwetse spinaziesnijder. Rood geverfd greepje, de
verf is aan het afbladderen. Leuk in een pot met oud
keukengerei!', staat op www.yvonnesbrocante.nl te le
zen. Waarde: 3,95 euro.
Even 'spinazie snijden' intikken dan. Voltreffers zat,
maar geen enkele maakt gewag van zo'n mooi appa
raat als Yvonne Fleur vroeger in haar ouderlijk huis
had en ze vorig jaar in Hongarije opnieuw tegen het
lijf liep. Misschien moet de conclusie luiden dat het
exemplaar van de moeder van Fleur een van de laatste
der Mohikanen onder de spinazierollers was. En dat
het Hongaarse model ook al decennialang van een wel
verdiend pensioen aan het genieten was.
Ach, zo bezien is het natuurlijk ook geen wonder dat
Popeye, ook al zag die op 17 januari 1929 het levens
licht, de spinazie vanuit het blik zo achter de huig gooi
de. Spinazie a la crème bestond toen immers nog niet.
En spinazierollers waren kennelijk al nagenoeg passé.
www.townhousehotels.nl
reageren?
NB: In juli en augustus sluiten we deze rubriek af met
zomerse keukenlijken. Wie nog een keukenhulpje
heeft dat niet meer wordt gebruikt en een typische
zomers karakter heeft, kan een mail plus foto van het
'zomerlijk' sturen naar redactie.wonen@wegener.nl
redactie.wonen@wegener.nl
