Diplomatie van de
'gevleugelde paarden'
20
woensdag 9 juni 2010
Bondscoach Myong Rye-hyon en de spelers Pak Sung-jin, Pak Do-ik, Yang Song-guk, Ri Chan-myung, Rim Jung-song, lm Seung-hwi, Han Bong-jin (van links naar rechts) waren van de partij toen
Noord-Korea de voetbalwereld aangenaam verraste op het WK van 1966 in Engeland. foto AF
De wereld keek raar op toen
Noord-Korea op het WK van
1966 in Engeland met 1-0 won
van Italië en de kwartfinale haal
de. Het land stal de harten van
Engelse voetbalfans. In Zuid-
Afrika staat de Democratische
Volksrepubliek Korea voor de
tweede keer aan de aftrap van
het grootste voetbaltoernooi.
door Anne Roel van der Meer
estaat er buiten Noord-
Korea wel één positief
beeld van Noord Ko
rea? Dat vreemde, geïso
leerde land waar de in
1994 overleden Eeuwige President
en Grote Leider Kim II Sung als
een godheid wordt vereerd en
waar zijn zoon, de Geliefde Leider
Kim Jong II als zuivere alleenheer
ser de scepter zwaait? Is er iemand
die iets aardigs meldt over die ei
genaardige staat, waar op het heb
ben van een Bijbel een enkele reis
strafkamp staat? En wtar de bevol
king niks te zeggen het soms
crepeert van de hongerï
Ja hoor, Nick Bonner neemt het
op voor de Noord-Koreanen. „Het
zijn de meest fantastische mensen
die je je maar kunt voorstellen."
Hoewel de massamanifestaties ter
meerdere eer en glorie van het va
derland en de Grote en Geliefde
Leider anders doen vermoeden,
zijn de inwoners van het land
geen robots. „Ze gaan net als ieder
een naar school of werk en hou
den van voetbal. En ze kijken alle
maal naar het WK, hoe dan ook."
Bonner maakte in 2002 met
Daniel Gordon de documentaire
The game of their lives, over het
Noord- Koreaanse elftal dat furore
maakte op het WK van 1966. Hij
mocht het hermetisch afgesloten
land in om te filmen en te spreken
met zeven spelers die er toen bij
waren.
Het team werd in Engeland met
argwaan ontvangen. De Britse re
gering, die de Democratische
Volksrepubliek niet erkende, over
woog de ploeg visa te weigeren.
Noord-Korea was de vijand in de
Korea-oorlog (1950-1953), waarin
zo'n 4 miljoen mensen omkwa
men. Maar als de Britten moeilijk
deden, zou de FIFA kunnen beslui
ten het toernooi te verplaatsen. En
dat zou Engelse voetbalfans tegen
de borst hebben gestuit.Wel wer
den tijdens het WK, behalve voor
het openingsduel Engeland-Uru-
guay en de finale West-Duitsland-
Engeland, geen volksliederen ge
speeld. Vlaggen mocht wel, maar
het Verenigd Koninkrijk liet bond
genoot Zuid-Korea met nadruk
weten dat dit geen erkenning voor
Noord-Korea betekende.
Van vijandige gevoelens hadden
de burgers van Middlesbrough, in
dustriestad in noordoost-Engeland
en thuisbasis van Noord-Korea,
geen last. Bonner: „De burgemees
ter verwelkomde de ploeg met
open armen. Mede uit haat jegens
hoofd- en regeringsstad Londen.
En de Koreanen droegen rode
shirts, zoals ook de plaatselijke FC.
De spelers werden geadopteerd
door de plaatselijke voetbalfans."
De sympathie voor die 'aardige,
kleine jongens van gemiddeld 1,63
meter' was enorm en werd nog
groter toen bleek dat hun voetbal
amusant was. „Ze speelden het zo
geheten chollima-voetbal. Cholli-
ma betekent 'gevleugelde paarden'
en stond voor snel, energiek spel,
waarmee Noord-Korea de Wester
se landen wilden verrassen."
Het eerste duel van de ploeg, twee
dagen nadat de Grote Leider de
spelers op het hart drukte voor de
eer van het land minimaal een
keer te winnen, lukte dat niet. De
fysiek sterke Sovjet-Unie blies de
Noord-Koreanen omver: 3-0. Het
herstel tegen Chili was indrukwek
kend. Korea sleepte in de slotfase,
tot groot enthousiasme van de
fans in Middlesbrough, een punt
uit het vuur: 1-1. Daarna wachtte
de clash met en de stunt tegen het
grote Italië van onder anderen
Gianni Rivera: 1-0 winst. De fans
werden gek, de stem van de BBC-
commentator sloeg over van verba
zing. „They won, good heavens, they
won! They are weeping tears of joy."
Italië keerde met het schaamrood
op de kaken huiswaarts en werd
er met tomaten bekogeld. Noord-
Korea toog voor de kwartfinale
naar Liverpool, waar op Goodison
Park, thuisbasis van Everton, een
ontmoeting met Portugal wachtte.
Zo'n drieduizend fans van Midd
lesbrough volgden de ploeg naar
het Noordwesten van Engeland.
Aan de Merseyside sliep het team
in een katholieke instelling. „Het
was de eerste keer dat we christelij
ke beelden zagen", zegt een van de
zeven spelers in de documentaire.
„We werden er bang van en voel
den ons niet op het gemak."
Toch kreeg Portugal in de beginfa
se alle hoeken van het veld en
kwam Noord-Korea met 3-0 voor.
Het bleek onvoldoende. Aan de
hand van Eusebio, topscorer van
Een poster geeft de enorme stunt
van Noord-Korea tegen Italië op het
WK van 1966 mooi weer. fotoGPD
het toernooi, plaatste Portugal
zich alsnog voor de halve finale:
3-5. „Er waren beschuldigingen dat
spelers zouden zijn opgepakt en
gemarteld bij thuiskomst", zegt
Bonner. „Maar tegenover mij ont
kenden de spelers dat. Ze werden
als helden onthaald."
De grote winst van het toernooi
was niet de zege op Italië. Bonner:
„De mooiste prestatie van 1966
was de diplomatie, openheid door
voetbal. Er kwamen werelden bij
elkaar die zonder het WK nooit
bij elkaar waren gekomen." Of zo
als Pak Do Ik het zegt in The game
of their lives: „Ik heb geleerd dat
voetballen niet alleen om winnen
draait, maar dat voetbal diploma
tieke betrekkingen kan verbeteren
en vrede kan promoten."
Bonner hoopt op een herhaling in
Zuid-Afrika. Maar de recente drei
gende taal die Noord-Korea bezigt,
zou daar wel eens een streep door
kunnen zetten.
=^k reageren?
wk2010@wegener.nl
Het organiserende land kwam op een wereldkampioenschap zes keer als winnaar
uit de bus. Uruguay was in 1930 het eerste winnende thuisland. Italië (1934), Engeland (1966), West-Duits-
land (1974), Argentinië (1978) en Frankrijk (1998) volgden dat voorbeeld.
ü!=2 «Afö
zfëfSoeSARH
