5 spectrum
Verkiezingsverwarring
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
blik
Marjan
Berk
-
Zaterdag 5 juni 2010
Negenentwintig jaar lang houdt zij mij
stofvrij: Maria de Fatima, dertig jaar
geleden uit Portugal gekomen, met
haar twee dochters haar man achterna
gereisd naar ons land, waar hij zijn dagelijks
brood verdient. Er is tussen ons een stevige
band gegroeid, we hebben zoveel samen meege
maakt en altijd is ze daar weer, de twee ochten
den in de week dat ze binnenkomt met de krant
die ze uit de bus heeft gevist en de verhalen
over haar enige kleinzoon, David.
De commotie die de aanstaande verkiezingen in
ons land veroorzaken gaat volledig aan haar
voorbij. De voetbalkoorts neemt pas bezit van
haar, wanneer Portugal in de picture komt. Bij
de vorige Euro-voetbal-wedstrijden kwam ze,
op de dag waarop Portugal uitkwam, gekleed in
een soort Portugees nationaal kostuum, waarop
ik als tegenprestatie een oranje T-shirtje aan
trok. Helaas, hoewel oranje onze nationale kleur
is, staat oranje textiel mij voor geen meter!
Ik deel met Maria de Fatima, door ons in de wan
deling Faatje genoemd, op de dagen dat ze komt,
mijn leven. We beginnen de dag door samen on
ze krakende botten en stijve spieren los te wrik
ken bij Nederland in Beweging, waarna we nahij
gend aan de koffie gaan. Faatje is twaalf kilo afge
vallen, ze werd een beetje te rond, haar mooie
gezicht verdween in iets te veel vet. Ze is maar
klein van stuk, maar nu al die overtollige kilo's
zijn verdwenen, is ze weer een mooi klein
vrouwtje. Af en toe permitteren wij ons een
koekje bij de koffie, maar meestal zijn we gedis
ciplineerd en onthouden ons. Ze vertelt over het
perenboompje, dat ze in haar Amsterdamse ven
sterbank laat groeien en dat in de vakantie met
haar meereist naar haar tuin in Portugal. Mijn
Amsterdams balkon beheren wij samen, we heb
ben allebei groene vingers en Faatje steekt alle
takken die nog een spoor van leven in zich her
bergen, in potten verse aarde. De raarste planten
leven onder haar goede zorgen op, oude plantjes
worden grote stevige struiken en we koesteren
zelfs een chrysant die na eerst drie jaar gele bloe
men te hebben geproduceerd, plotseling roest
bruine exemplaren voortbracht!
Twee oude kerstbomen, die we ooit van de vuil
nishoop hebben gered, staan voor het zoveelste
jaar weer met verse groene pluimen te pronken,
vogels hebben het zaad van een berkenboom er
naast gedropt, zodat er nu een minibos op het
balkon groeit.
Hebt U het in de gaten, lezer? Ik vermijd over de
aanstaande verkiezingen te praten. Ik kakel er
maar een beetje op los over Faatje en de begroei
ing van het balkon, en draai om de hete brij
heen: het stemmen wat we volgende week gaan
doen. Getverderrie, mijn oren tuiten van al die
lijsttrekkers. Ik kijk naar Kluun, die vertelt hoe
hij, wanneer hij de kieswijzer raadpleegt, steeds
maar weer bij de Partij van de Dieren uitkomt.
Maurice de Hond confronteert ons voortdurend
met lijsten met peilingen, waarna hij ons met ge
heven wijsvinger aanspoort van energieleveran
cier te veranderen! „Doen!", roept hij.
Ik ben in grote verwarring. Het zal Faatje alle
maal worst zijn, zij wordt pas opgewonden als
zij haar stem in Portugal gaat uitbrengen.
