De schorren
IO
Rode Ujst
Vw^ranJcwi LOMA vmi Saéjfuujtie
dinsdag 1 juni 2010
De geboorte van Zeeland, de natuur
lijke oercreatie van ons kustgebied,
letterlijk en figuurlijk aan je voeten. Dat
is het Land van Saeftinghe.
Er is enige moed voor nodig om het verdron
ken gebied te doorkruisen. Metersdiepe mod-
dergeulen, drijfzand, opkomend water, weer en
wind, territorium verdedigende vogels en zelfs een
vos teisteren het land... Een tocht door het Land van
Saeftinghe kun je onbezorgd omschrijven als een natuur
lijk natuuravontuur; natuurbeleving in de zuiverste vorm.
Het land wordt continu gevormd en hergecreëerd door de
elementen. Geen mens komt daar aan te pas. Je pas aan het
landschap aanpassen, is je enige optie.
Dianne Raanhuis (54)
D loodst als gids vele bezoe
kers door het Land van
Saeftinghe. „Het is geen
beroep waarvan je zegt:
'dat doet iedereen nou
graag, zo in de modder'," lacht ze. „Dat moet
je willen, maar ik vind het heerlijk om in het
gebied te zijn, zowel 's zomers, als 's winters.
In de lente geniet ik ervan om te zien dat het
Lepelblad weer groeit, maar de winter heeft
ook zijn charmes. Als het hard gevroren heeft,
ligt er in de Ijskelder (een brede geul) een
laagje vorst. Dan is het net of er diamantjes
glinsteren. Het land is zo dynamisch. Als ik een
tijd niet in een geul geweest ben, kan die er de
eerstvolgende keer heel anders uitzien, omdat
het water de structuur van het landschap
continu verandert. Er zijn paden, maar dat wil
niet zeggen dat je er altijd door kunt. Je moet je
voortdurend aanpassen aan het gebied."
Dianne werkt al zeven jaar op het bezoekers
centrum, waarvan anderhalfjaar als gids. „Ik
houd heel erg van het werk met mensen en
de onverwachte dingen. De ene keer ga ik met
een schoolklas op pad, waarbij ik mijn uitleg
op zo'n manier moet brengen dat de kinde
Colofon
Buiten: verschijnt elke dinsdag als bij
lage bij de PZC en BN/DeStem
Buiten is een bijlage over leven en bewegen
in Zeeland
U kunt ons informeren:
e-mail: buitengebied@pzc.nl
website: www.pzc.nl
postadres: PZC onder vermelding van
Buiten
Postbus 91
4330 AB Middelburg
telefoon: 0118 434010
Coördinatie:
Jan van Damme
telefoon: 0118 434014
mobiel: 06 542 671 57
e-mail: J.vandamme@pzc.nl
Advertenties:
Verkoopteam Zeeland
telefoon: 0118 434070
teamzeeland@bndestem-pzc.nl
Het Verdronken Land van Saeftinghe is met
een oppervlakte van zo'n 3500 vierkante
kilometer de grootste brakwater zone van
West-Europa. Er groeien ongeveer veertig ver
schillende plantensoorten. Sommigen daarvan
zijn zo zeldzaam, dat ze op 'de rode lijst' van
bedreigde en beschermde planten staan.
Het gebied hoogt ongeveer een centimeter per
jaar op, waardoor het zoute water geleidelijk
aan verzoet. Dit heeft invloed op de vegetatie.
Vroeger stonden er velden vol lamsoor, nu
staan er nog maar een stuk of zes plantjes van
deze soort.
ren het snappen. De andere keer loop ik een
tocht met geleerden. Je moet een hele brede
kennis hebben en juist die afwisseling maakt
het werk zo leuk en bijzonder. Het mooie van
het gebied vind ik dat kinderen de natuur echt
mogen beleven. Kinderen hebben zo'n andere
natuurbeleving. Als ze in de zomer mogen
zwemmen, glijden ze zo op hun buik over de
modder het water in."
De oerruigheid van het gebied trekt velen aan,
terwijl anderen er voor terugdeinzen. Tijdens
een tocht door het moeilijk begaanbare land
zie je veel moois, maar er heerst ook gevaar. De
toegang is niet voor niets onder deskundige
begeleiding. Er kan een hoop gebeuren: je kunt
vast komen te zitten in de modder, languit
onderuit gaan in een ondiepe waterstroom,
je laars verliezen in een drijfzandpoel, of
belaagd worden door geïrriteerde meeuwen
en ganzen. „In het begin werkte ik alleen in
het bezoekerscentrum", vertelt Dianne. „Als
ik verhalen van de gidsen aanhoorde, dacht ik:
oh nee, dat is niks voor mij! Op een gegeven
moment gingen we rugzaktochtjes voor
kinderen organiseren. Dat vond ik zo leuk,
dat ik toch besloot om zelf gids te worden. Bij
schoolklassen zie je soms dat er hele bange, of
verlegen kinderen bij zijn, die naar het einde
toe helemaal uit hun schulp komen. Dan
hebben ze het zo geweldig!" Dianne glundert.
„Dat vind ik gewoon leuk. Kinderen mogen
hier echt weer even vies worden."
Er leeft van alles in het gebied, zowel vogels
als planten. „Het plantenleven trekt me het
meest", vertelt Dianne. „De grote vogels ken ik
wel, maar die hele kleintjes... Voor je ze kunt
benaderen, zijn ze al weer weg."
Dat Dianne verknocht is aan het Verdronken
Land, blijkt overduidelijk als ze erover nadenkt
of ze eventueel ook in een ander natuurgebied
zou willen werken. „Nee!" Ze schudt haar
hoofd. „Nee, dat wil ik niet. Op de wadden
moet je tempolopen met zulke grote groepen;
met bussen vol komen ze aan. En als ik een
aanbieding zou krijgen voor een bosgebied...
Nee. Mijn hart gaat echt hier naar uit. Maar dat
is logisch, anders moet je verplicht de modder
in en nu is het: Leuk! Ik mag weer!"
Cecile Hubregsen
Dianne Raanhuis
