4l
Alsof de tijd het land
heeft overgeslagen
Ou^rdouAt
Ajke&Y e*t istrUwujtn,
dinsdag 1 juni 2010
Net achter de duinen bij Oostkapelle ligt het rustieke
landgoed Overduin. Een beheerder woont in de villa uit
1839, want het landgoed is ondergebracht in een stich
ting. Ferrand van Beek leeft er in serene stilte. Maar in
augustus is het tijdelijk gedaan met de rust. Het huis
vormt dan het decor van een voorstelling tijdens het
Zeeland Nazomerfestival.
I Zand stuift op van de
lange oprijlaan. Het is
een rijtuig in flinke vaart,
getrokken door twee on
stuimige hengsten. Even
later stopt het voor de
indrukwekkende entree. Het portier gaat open
en een bediende helpt een dame in onhandige
hoepelrok de koets uit. Het stof trekt op en
daarmee ook het droombeeld van i8e-eeuwse
rijkdom. Het is geen rijtuig, maar modern
blik en benzine dat een parkeerplekje zoekt.
Landgoed Overduin doet dat met je. Fantase
ren over hoe het vroeger moet zijn geweest, is
niet moeilijk hier. Alsof de tijd Overduin heeft
overgeslagen.
Het is dat Ferrand van Beek een hedendaags
pak aanheeft. Hij zou moeiteloos voor kas
teelheer kunnen doorgaan. Eigenlijk is hij dat
ook wel een beetje. Hij is namelijk beheerder
van het landgoed en woont al sinds 2004 in de
prachtige villa. Zijn taak als beheerder eindigt
in 2011. Dan verhuist hij weer naar een gewone
'bourgeoisiewoning'.
Zal hij de grandeur van Overduin niet missen?
„Nee hoor", schudt de beheerder zelfbewust
het hoofd. „Natuurlijk is dit een zeer aangena
me plaats om te verblijven. De stilte en de rust,
daar geniet ik van. En ik woon op één van de
donkerste plekken van Zeeland. Er is 's avonds
en 's nachts nauwelijks lichtvervuiling. Maar ik
heb altijd beseft dat dit van tijdelijke aard is."
Neem de ruime hal eens in ogenschouw, waar
de burgemeester van Veere jaarlijks
koninklijke onderscheidingen uitreikt. De
grote eetzaal en de kleinere kamers met
authentieke plafonds en vloeren, beelden,
schilderijen en tapijten. De rijkdom van wel
eer is in Overduin nooit verdwenen. Hoe kun
je dit nu niet gaan missen? „Vergeet niet dat je
als beheerder 24 uur per dag 365 dagen in het
jaar beschikbaar moet zijn", stelt de beheerder.
„Dat is erg belastend. Bovendien gebeurt er
elke dag wel wat. Mensen die opeens op de
stoep staan, omdat ze binnen een kijkje willen
nemen, telefoontjes, mensen die het inrijver-
bod negeren. Ik heb nauwelijks de tijd om naar
mijn familie in Rotterdam te gaan."
Daarnaast is de beheerder verantwoordelijk
voor het onderhoud van Overduin. Als goed
huisvader dient hij regelmatig het huis te
stofzuigen. Ga er maar aan staan met twintig
kamers. Om over het aantal te lappen ramen
maar niet te spreken. „Bij het in de was zetten
van de houten vloeren krijg ik gelukkig hulp."
Voor Van Beek is het dan ook wel welletjes
geweest. Tijd om de vacature voor beheerder
weer open te stellen. Want zo is ook hij aan
deze bijzondere baan gekomen: solliciteren.
Eén hoogtepunt maakt hij nog wel mee. Het
grote huis dient tijdens het Zeeland Nazo
merfestival van dinsdag 24 augustus tot en
met zaterdag 4 september als decor voor de
voorstelling De Misantroop van Molière. Een
ingrijpende gebeurtenis voor een historisch,
maar particulier bewoond pand als Overduin.
„De voorstelling wordt vlak voor het huis
gespeeld. De tribune staat naar het huis toe,
gedeeltelijk in het hertenkamp. Er is dus volop
beweging rond het huis. Om dat in goede ba
nen te leiden, hebben we goede afspraken met
organisator theaterproductiehuis Zeelandia
over permanente bewaking."
Het bestuur van de stichting waarin Overduin
is ondergebracht, heeft niet lang hoeven na te
denken over het beschikbaar stellen van het
huis en landgoed. „Een toneel-voorstelling in
het kader van het Zeeland Nazomer festival is
een hoogtepunt. Het is het beste op cultureel
gebied wat de Stichting Overduin kan krijgen.
Daar zeg je geen 'nee' tegen."
Dennis Rijsbergen
De tiende editie van Zeeland Nazomerfestival opent op dinsdag 24 augustus
met De Misantroop van Molière op landgoed Overduin. De Misantroop wordt
door velen beschouwd als het beste stuk van Molière (1622-1673), waarin zijn
komische levensopvatting somberder en zijn mensbeschouwing filosofischer
worden. De centrale figuur is Alceste bij wie de holle beleefdheid, die gepaard
gaat met sociaal leven, woede en verveling opwekken. Waarom, zo vraagt
hij zich af, zou hij een slecht sonnet moeten prijzen waarover men hem zijn
mening vraagt of buigen en glimlachen naar een man die hij niet meer wil
ontmoeten? Tot zijn eigen afkeer voelt hij zich aangetrokken tot de jonge,
vrolijke, kokette weduwe Célimène. Het grootste deel van de komedie is hij
bezig met de afkeer van haar dwaasheden en het paradoxaal verlangen haar te
bezitten.
