5 spectrum
Digitaal overleven
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
hoog spel
Zaterdag 29 mei 2010
Het aanbod in de algemene media (tele
visie, radio, kranten en weekbladen)
stuitert langs ons met lijsttrekkers,
stemwijzers, adviezen en wijsneuzen
die hun visie over stemgedrag dag en nacht over
ons uitstorten. Ik heb begrepen dat iedere dolge
draaide aspirant kiezer die in zijn wanhoop de
kieswijzer raadpleegt, uitkomt bij de Partij voor
de Dieren, waardoor zijn wanhoop slechts
wordt vergroot! Gelukkig stuurt mijn Amster
damse buurman, tweeënnegentig jaar en nog
steeds guitig, mij per dag gemiddeld acht lollige
filmpjes op internet, een hoeveelheid waaron
der mijn pc kreunt en steunt. Er zitten ook films
bij van enorme hoeveelheden tropische felge
kleurde vogels en ook het plantenrijk komt met
tussenpozen mijn virtuele wereld binnen, kort
om, mijn buurman laat zich niet gek maken
door de verkiezingskoorts.
Hij schuifelt achter zijn rollator langs en vraagt:
„Vind je ze leuk?"
Nu, er zitten leuke tussen. Maar de gekleurde pa
pegaaien en tropische vlinders zap ik snel weg,
ik ben een werkend oudje, er moet niet te veel
'fun' in mijn digitaal leven worden geïmplan
teerd. Voor je het weet, zit ik de hele dag te gie
chelen over de maffe visuele moppen die buur
man mij doormailt!
Tegelijkertijd zie ik dat vriendinnen van mijn ge
neratie zichzelf hopeloos isoleren door niet deel
te nemen aan die digitale wereld. Ze ontzeggen
zich daardoor het snelle contact met kinderen
en opgroeiende kleinkinderen, wat heel veel ple
zier en geluk schenkt. En ze ondervinden niet
het gemak dat bijvoorbeeld het digitaal beta
lingsverkeer oplevert Nooit meer papieren reke
ningen, snel inzicht in betalingen en afschrijvin
gen. Het volgen van de nieuwste ontwikkelin
gen houdt je grijze cellen soepel.
In het begin van mijn computerleven, dat ik als
totaal onwetende begon, had ik een innige band
met de helpdesk. Ik kende de voornamen van al
le jongens en meisjes die daar werkten en die
mij op mijn hulpkreten voortdurend door mijn
computer joegen. Zonder hen zou ik reddeloos
verloren zijn geweest, want mijn vijf kinderen
wilden af en toe wel eens als steunzool funge
ren, maar vooral niet te vaak...! Dus de geduldige
helpdeskmedewerkers waren een uitkomst En
ook is daar Rick van het Schrijfmachinehuis.
Rick is derde generatie Schrijfmachinehuis. Zijn
vader was de man, die bij Annie M.G. Schmidt
met regelmaat een nieuw schrijfmachinelintje
in haar machine aanbracht! Ricks vader heeft
ook mijn eerste schreden op computerpad bege
leid. Jarenlang riep ik: „Dat ding komt mijn huis
niet in!" Tot een redacteur mij tot de orde riep:
„Marjan, onze laatste typiste is nu ontslagen.
Zou je nu ALSJEBLIEFT een computer willen
aanschaffen?"
Ricks vader bracht het ding, een snoezige lap
top. Want zo'n enorm scherm zag ik niet zitten.
Hij legde mij de basisbeginselen uit en vertrok.
Daarna volgde een bloedbad. VIER uur lang zat
ik er achter. Mijn bloeddruk steeg tot grote hoog
te, mijn temperament kookte over, rode vlekken
verschenen in mijn hals....en de neiging het ding
over het balkon te smijten nam onverantwoor
de vormen aan...
Maar het is allemaal goed gekomen. Mijn leven
zonder laptop is ondenkbaar. En in nood is daar
Rick van het Schrijfmachinehuis!
