5 spectrum
Plurre en Berkensap
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
bloemrijk
Zaterdag 22 mei 2010
Mei is langzamerhand onze nationale
feestmaand, dit jaar met de Pinkster
dagen als sluitstuk. En na alle ex-
treem-slechtweervakanties is het
weerbericht nu buitengewoon positief. Ik hoor
de van gezinnen, die in de voorbije weken in de
Ardennen en in België in tenten kou hebben ge
leden... en mijn verwarming draaide ik nog
maar een tandje hoger. Maar niets dat zo snel is
vergeten als slecht weer.
In mijn Kalenbergse tuin gebeuren door mijzelf
veroorzaakte heerlijke dingen. Ik bestelde bij
tuinman Pim een paar hartewensen, zoals een
gekrulde hazelaarstruik, een nieuwe Reine Victo
ria pruimenboom, een moerbeiboompje en een
hibiscus! Mijn oude pruim had het begeven,
moet ook minstens negenig jaar oud zijn ge
weest, dan mag je als pruimenboom wel tot stof
vergaan. Ik herinner me nog de heerlijke smaak
van die kostelijke pruim, en dat wil ik nog een
keer beleven. De moerbeiboom is ook zo'n harte-
wens, ik weet een volwassen tweehonderd jaar
oud exemplaar te staan, in Vollenhove, in de
oude kloosterhof. Wanneer de moerbeien rijp
zijn, vallen ze daar zo maar op de grond, door ve
len wegens onwetendheid versmaad. De smaak
is sprookjesachtig, misschien dat het ons lukt in
de achtertuin dat vruchtje ook nog eens te oog
sten. „Het wordt aangenaam warm!", hoor ik de
omroeper op de televisie achter mij roepen. Nu
krijgen wij het volgend probleem: hoe krijgen
wij de witte benen bruin? Dat overgangstijd
perk van enge witte benen naar licht gebronsde
kuiten, dat is altijd wat moeizaam te overbrug
gen. Fietsen in korte broek, dan gaat het snel. Nu
de zon eindelijk weer schijnt, moet ik denken
aan Finland. Daar wordt het einde van het don
kere wintertijdperk bij het aanbreken van de len
te en zomer op t mei vet gevierd. Ik mocht dat
eenmaal meemaken.
De Finnen zijn zo ontzettend blij dat hun lange
donkere winter voorbij is, dat ze hun witte hoof
den en masse naar de zon keren, daarbij alle
maal hun oude witte schoolpetten opzetten en
zich laven aan bier. Ik heb dat mogen beleven,
vooral het dragen van die oude studiepetten,
vaak verschoten en vergeeld, maakte indruk op
mij. En de enorme pullen bier van verschillende
sterkte... het was verbazingwekkend! Drie maan
den duurt die heerlijke zomer en dat wordt ge
vierd! Als compensatie voor die maandenlange
duisternis richten de Finnen hun huizen meest
al vrolijk in. Kleurige lichte gordijnen, witte
meubels, binnen is het bij de bewoners vaak zo
mers en luchtig. In Finland heb ik ook wodka le
ren drinken. Zoals de manier waarop de Lappen
uit het hoge noorden de wodka savoureren. Je
schenkt een grote mok vol zwarte koffie, je
gooit er een munt in en dan schenk je er wodka
bij tot je de munt op de bodem ziet liggen! 'Plur
re' noemen de Finnen deze duivelse drank. En
bij een boswachter dronk ik iets heel bijzonders.
Hij nam me mee naar een plek in het woud,
waar hij in de bast van een berkenboom een in
keping maakte, waaruit het 'berkenbloed' vloei
de, helder vocht dat heerlijk smaakte. Dat werd
aangelengd met een flinke scheut wodka! Finse
lente-godendrank! Ik moet nodig weer eens
naar Finland.
